سید حسن مرتضوی کیاسری*

جریان‌های نقدی ناشی از تقسیم سود، یکی از مواردی است که سهام داران و سایر استفاده‌کنندگان اطلاعات مالی، به آن نگاه ویژه دارند و ناگزیر، برنامه‌های مدیریت و مصوبات مجامع در این باره، بر ارزش سهام شرکت‌ها اثر‌گذارخواهد بود.

هر چند استانداردهای حسابداری الزام کرده است سود سهام پیشنهادی هیات‌مدیره، تا زمانی که توسط مجمع تصویب نشده است، به عنوان بدهی شناسایی نشود، اما با توجه به الزامات قانونی و انتظارات سهامداران، تقسیم مبالغی از سود، یک تعهد گریز ناپذیر است که به زودی با تصویب مجمع، به یک بدهی قطعی (طبق استانداردهای حسابداری) تبدیل خواهد شد و از این دیدگاه هم، موضوع تقسیم سود برای کاربران گزارش‌های مالی، درخور توجه است.

اما در مواردی ممکن است سود سهام پیشنهاد شده توسط مدیریت، با اختلاف چشمگیر، به تصویب مجمع عمومی برسد. در این هنگام، تصمیم گیری‌هایی که بر پایه پیشنهاد هیات‌مدیره صورت گرفته باشد، ممکن است اثر بخشی مورد انتظار را نداشته باشد و چون نادرستی این نوع تصمیم‌گیری‌ها دارای پایه غیر سیستماتیک و بیرون از دسترس تصمیم‌گیرنده است، تداعی‌کننده ناکارآیی بازار خواهد بود.

بنابراین تدوین مقررات بازدارنده، برای کم کردن اختلاف مبالغ پیشنهادی و مصوب، و نیز کم کردن فاصله تاریخی بین تایی و تصویب صورت‌های مالی، ضروری دیده می‌شود.

*کارشناس رسمی دادگستری