بیم و امیدهای حذف دلار ۴۲۰۰
نوشتن از اینکه مسوولان انگار به خرید نمیروند و هیچ تصوری از بالا رفتن روز به روز قیمتها ندارند و نوشتن از اینکه دنیای زندگی مسوولان با دنیای زندگی مردم جامعه متفاوت است از جمله نوشتههای دیروز بعد از این اظهارنظرها بود. با گذشت زمان از بیانشدن صحبتهای این دو مقام، پای چهرهها و فعالان سیاسی و اقتصادی هم به واکنش نشاندادن به اظهارنظرهای آنها بهمیان آمد. عباس عبدی در رابطه با صحبتهای ابراهیم رئیسی در صفحه توییتر خود نوشت: «متاسفانه این جمله نشان میدهد هیچ درکی از فقر مطلق ایرانیان وجود ندارد. ایجاد شغل با یکمیلیونتومان معقولتر از رفع فقر مطلق تا پایان ۱۴۰۰ است.» شهیندخت مولاوردی هم با بازنشر توییت عبدی و در رابطه با دستور ابراهیم رئیسی، نوشت: «فرق است میان رفع مطلق فقر با رفع فقر مطلق، هرچند هر دو شدنی است اما انجام آن حداقل در این مدت کوتاه بسیار بلندپروازانه است، همان حدیث آرزومندی که برخی در ریشهکنی آسیبهای اجتماعی دارند! کاش در استعمال واژهها سخاوت به خرج ندهیم؛ عبارت «کنترل و کاهش» واقعگرایانه نیست؟» دیگر کاربران توییتر هم بهصورت کنایه به این مساله میپرداختند که همانطور که دیگر دستورهای رئیس دولت در حوزههای دیگر مثل بورس، به نتیجه رسید، این دستور هم به نتیجه خواهد رسید. برخی از کاربران هم به این موضوع میپرداختند که راهکار دستوری مسوولان برای حذف فقر از فضای کشور، توزیع بسته معیشتی است که مردم برای دریافت آن در صفهای طولانی قرار بگیرند و یک شانه تخممرغ، چندتایی روغن و چیزهای دیگر دریافت کنند و بعد هم مسوولان با خوشحالی اعلام کنند که در جهت ریشهکنی فقر تلاشهای گستردهای کردهاند.
همچنین حذف ارز ۴۲۰۰تومانی، بار دیگر تبدیل به سوژهای در شبکهاجتماعی توییتر شده است. خیلی از افراد درباره این مساله مینویسند که از یک طرف دولت مانور تبلیغاتی میدهد که میخواهد فقر را ریشهکن کند و از طرف دیگر در چنین شرایط اقتصادی نابسامان، نمایندههای مجلس به حذف ارز ۴۲۰۰تومانی رضایت میدهند. آنها در نوشتههایشان از ماههای آینده و افزایش تورم و گرانی ابرازنگرانی میکردند، اما در همین فضا بودند افرادی که به حذف واقعی ارز ۴۲۰۰تومانی خوشبین نبودند. سیامک قاسمی، فعال حوزه اقتصاد در همین رابطه در صفحه توییتر خود نوشت: «این مدل حذف ارز ۴۲۰۰تومانی توسط مجلس و اینکه گفته دولت اگر دوست داشت و چنانچه این و آن، یک معنی بیشتر ندارد: سفره ارز ۴۲۰۰تومانی جمعشدنی نیست!» محمد مالی هم در توییتر خود نوشت که «با وجود تذکرهای فراوان اقتصاددانان خیرخواه، ارز ۴۲۰۰تومانی به بهانه مبارزه با فساد و نبود درآمد، به پیشنهاد دولت سیزدهم و تصویب مجلس یازدهم حذف شد. همانگونه، حکم به بازگشت کوپن داده شد، یعنی جایگزینی یک تصمیم رانتساز با تصمیم رانتساز دیگر. سال۱۴۰۱ سالسختی خواهد بود.» اما داود سوری در مخالفت با این نگاه به ارز ۴۲۰۰تومانی در صفحه خود نوشت: «خیر چیست که این اقتصاددانان میخواهند و دیگرانشان نمیخواهند؟ یادم رفت، اول خیر کی منظور شماست؟ آتش به مال مردم زدن به که خیر رسانده که آنها خیرش را میخواهند؟» او در ادامه نوشت: «چشمانتان را باز کنید، هیچ مال مفتی بیحکمت نیست!» در جمع بورسیها هم، برزو حقشناس، فعال حوزه بورس در مخالفت با ارز ۴۲۰۰تومانی نوشت: «دلار٤٢٠٠ جهانگیری هم به سرنوشت دلار ١٢٠٠ تومنی بهمنی دچار شد. هر چند هر دو تای آنها، غیر از پرکردن جیب یک عده رانتخوار فایدهای برای اقتصاد نداشتند ولی امیدوارم حداقل درس عبرتی باشند برای سیاستگذار برای بحرانهای مشابه پیشرو.» در ادامه پیمان مولوی هم در توییتر خود نوشت: «ارز۴۲۰۰ حذف شد! کاری که از روز اول نباید انجام میشد و میلیاردها دلار شیفت سرمایه را در ۳ سال رقم زد! الان بهترین زمان تکنرخی کردن ارز است. امیدوارم انجام شود. درضمن امید است ارز ترجیحی دیگری اختصاص نیابد!» اما در فضای خارج از جمع اقتصادیها و بورسیها، کاربران از یک طرف مخالف حذف ارز ۴۲۰۰تومانی بودند و از طرف دیگر دلنگران ماههای پیشرو و بعد از عملیاتیشدن حذف این ارز بودند. آنها نسبت به روزهای پیشرو و افزایش گرانی کالاهای روزمره و رخت بر بستن اقلام دیگری از خوراکیها از سفرهای مردم یا خودشان مینوشتند. در کل کاربران فضای توییتر فارسی و حالا اینستاگرام روی این موضوع متمرکز شدهاند که دولتمردان و دیگر مسوولان صرفا دستور میدهند اما در عمل کاری از پیش نمیرود و تغییری در زندگی و وضعیت امور اقتصادی، اجتماعی و... ایجاد نمیشود. آنها به این مساله اشاره میکنند که برای وضعیت خودروسازی، دستور داده میشود. برای کاهش فقر، دستور داده میشود. برای وضعیت بورس، دستور داده میشود. برای گرانی اجاره خانه، دستور داده میشود. برای گرانیها، دستور داده میشود. برای کمبود دارو در داروخانهها، دستور داده میشود. برای مبارزه با کرونا، دستور داده میشود و دستورها چون دومینویی در تمام سالهای گذشته و امروز ادامهدار بودهاند اما در عمل و در فضای ملموس و واقعی زندگی مردم، اتفاق مثبتی نیفتاده است.