در پی درج گفت‌وگوی روزنامه «دنیای اقتصاد» با محمود اسلامیان، رییس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن استان اصفهان در روز شنبه ۸ مهر ماه سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل در پاسخ به بخشی از مطلب که تفاوت قیمت بین بورس و بازار را عامل رانت دانسته بود نامه‌ای را به دفتر مدیرعامل شرکت بورس کالای ایران ارسال کرده که در پی می‌آید: در پی اطلاع واصله از پاره‌‌ای از اعضای سندیکا مبنی بر اصرار گروهی از کارشناسان آن شرکت محترم در جهت عرضه درصد بیشتری از تولیدات مجتمع فولاد مبارکه در تالار بورس کالا نکات زیر معروض می‌شود:

۱- عرضه تولیدات مجتمع فولاد مبارکه، که عمدتا قابل مصرف در واحدهای تولیدی پایین‌دستی کشور است، در تالار بورس کالا از ابتدای تاسیس آن شرکت،‌ در جهت کشف قیمت متعادل با قیمت روز بوده، و این روش به‌رغم دارابودن نقایص و مشکلاتی خصوصا در زمینه ضعف برقراری رابطه واقعی عرضه و تقاضا، به عنوان «بهترین روش موجود»، در چند ساله اخیر کارساز واقع شده و قیمت‌های داخلی را مطابق با قیمت‌های روز جهانی متعادل کرده و نهایتا تعامل مطلوب و قابل قبولی را بین تولیدکنندگان پایین‌دستی محصولات فولادی و مجتمع فولاد مبارکه برقرار کرد، که متضمن و تامین‌کننده منافع و مصالح مجتمع فولاد مبارکه و خریداران آن بوده است. طی پنج‌سال اخیر نیز با به کارگیری اعتبارات اسنادی داخلی، به عنوان یک روش مطمئن و نسبتا مطلوب تعامل مجتمع فولاد مبارکه و تولیدکنندگان لوله و پروفیل را تثبیت و تسهیل کرده است که حاصل آن ثبات نسبی و تنظیم بازار و فراوانی عرضه در محصولات لوله و پروفیل فولادی و تامین نیازهای داخلی به طور کامل بوده است.

۲- در شرایط کنونی، باتشدید تحریم‌ها و محدودیت‌های ایجاد شده در زمینه واردات مواد اولیه (ورق گرم و سرد) و افزایش نابسامانی در بازار و آشفتگی قیمت‌ها، ‌اصرار کارشناسان آن شرکت به برهم زدن روند نسبتا مطلوب تعامل شرکت‌های تولیدکننده لوله و پروفیل با مجتمع فولاد مبارکه مبنی بر عرضه تمامی ورق موردنیاز آنها در تالار بورس کالا، با چه هدف و نیتی صورت می‌پذیرد؟ آیا در وضعیت کنونی شرایط تالار بورس برقرارکننده رابطه واقعی و متوازن میان عرضه و تقاضا برای مواد اولیه ورق فولادی است؟! آیا شرایط واحدهای تولیدی کشور و مواجهه آنان با مشکلات عدیده از جمله کمبود نقدینگی، اقتضا می‌کند که کل نیاز خود را به صورت نقدی، برای دو یا سه ماه آینده، به طور سلف خریداری کنند؟ آیا چنین روشی تیرخلاص به واحدهای تولیدکننده لوله و پروفیل فولادی و تعطیلی کامل واحدهای آن تلقی نمی‌شود؟ مطمئنا اصرار کارشناسان آن شرکت تنها این موضوع را به ذهن متبادر می‌سازد که قصد و نیت از عرضه تمام یا درصد بالایی از محصولات فولاد مبارکه،‌ راه یافتن این محصولات (به جای واحدهای تولیدی که مصرف‌کننده واقعی آن هستند) به بازار سیاه و رواج دلال بازی است که یقینا با شأن و حیثیت آن شرکت از اساس در مغایرت است.

۳- در شرایط کنونی تلاش تمام مسوولان و دلسوزان عرصه فعالیت‌های اقتصادی کشور در جهت ایجاد طمانینه و برقراری ثبات و آرامش در فضای کسب و کار کشور و بازار و کمک به رونق تولید داخلی است. در این راستا واحدهای عضو این سندیکا همچون گذشته، خود را متعهد به تنظیم بازار و عرضه کافی محصولات و تامین کامل نیازهای داخلی می‌دانند و آمادگی خود را در این زمینه اعلان می‌کنند. بدیهی است مسوولیت عواقب ناگوار هرگونه دگرگونی در رویه باثبات عرضه و فروش محصولات فولاد مبارکه متوجه تصمیماتی است که از نظریاتی مشابه نظریات کارشناسان فوق‌الذکر ناشی می‌شود.