مرکز خدمات فولاد ایران- چین در سال ۲۰۱۰ معادل ۴۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تن فولاد صادر کرد و در فصل اول سال ۲۰۱۱ صادرات چین نسبت به فصل مشابه سال قبل ۷/۲۰ درصد افزایش یافت. در این بین هندی‌ها از این مساله نگران هستند. ظرفیت تولید فولاد در چین بیش از ۷۰۰ میلیون تن است؛ در حالی که سال قبل اندکی بیش از ۶۲۶ میلیون تن تولید داشته است. به‌‌رغم آن که بخش عمده این تولید در بازار داخلی مصرف می‌شود باز هم قسمتی از آن باید صادر شود. این در حالی است که سهم صادرات فولاد در چین هر ساله افزایش می‌یابد. از سوی دیگر تقاضای همسایه‌های چین سالانه ۱۰ درصد رشد دارد ولی با تولید چین کارخانه‌های داخلی با مشکل رقابت روبه‌رو هستند.

سال گذشته چین ۵/۱۶ میلیون تن فولاد وارد کرد که بیشتر آن را فولاد با کیفیت بالا تشکیل داده است. بخش اعظم این واردات از کشور‌های ژاپن، کره و کشورهای غربی بوده است.

دولت چین در برنامه توسعه اقتصادی خود تا سال ۲۰۱۵ قصد دارد رشد تولید فولاد را به ۶ درصد کاهش دهد؛ در حالی که این رقم از سال ۲۰۰۱ سالانه ۱۵ درصد بوده است. بنا به گفته یکی از مسوولان انجمن آهن و فولاد چین سود تولید فولاد در فاصله سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ معادل ۸ درصد بوده در حالی که اخیرا به زیر ۳ درصد نزول کرده است. از سوی دیگر شناور بودن و تغییرات زیاد در قیمت مواد اولیه باعث افزایش ریسک تولید فولاد شده و همچنین تولیدکنندگان فولاد در چین باید برنامه کنترل آلودگی محیط زیست را دنبال کنند. چینی‌ها نسبت به همسایه‌های هندی خود، در تولید فولاد ۲۱ درصد گاز دی اکسید کربن بیشتری تولید می‌کنند که عملا ۵/۱ تا ۲ برابر بیشتر از نرخ جهانی آن است. ظرفیت تولید فولادسازان چینی ۱۰ برابر هندی‌هاست و این امر روی رقابت با هندی‌ها تاثیر منفی می‌گذارد. یک گزارش انجمن تولید‌کنندگان فولاد در آمریکا می‌گوید آلودگی تولید‌کنندگان فولاد در چین بسیار بیشتر از رقبای آنان در آمریکا است. آنها ۵ برابر دی اکسید سولفور، ۳ برابر اکسید نیتروژن و ۲۰ برابر انواع دیگر آلاینده‌ها را نسبت به آمریکا ایجاد می‌کنند. در حالی که چین ۴۴ درصد تولید فولاد خام دنیا را در اختیار دارد سهم آن از تولید گاز‌های گلخانه‌ای بیش از ۲ برابر است. البته چین در تلاش است که خود را به سطح معاهده کیوتو برساند. سال گذشته چینی‌ها ظرفیت تولید خود را ۴۴ میلیون تن پایین آوردند و امسال کاهش ۱۰۰ میلیون تن دیگر در برنامه آنها است.