فلزات نیز وارد یک فاز نزولی جدید شدند تا جایی که فولاد و مس هر دو از پیک‌های قیمتی خود عقب‌نشینی کردند. اما مس به سادگی سطح قیمتی ۱۰ هزار دلاری را از دست داد و هم‌اکنون پایین‌تر از این قیمت در حال نوسان است. شمش فولاد ۷۲۵ دلاری را نه تنها از دست داد بلکه روند نزولی آن هنوز هم ادامه دارد. آلومینیوم هم سقف ۲۵۰۰ دلاری را به سادگی از دست داد ولی هنوز شرایط مطلوبی دارد و نزدیک به ۲ هزار و ۴۲۰ دلار در حال نوسان است. این در حالی است که پایین‌ترین رقم ثبت شده برای این فلز در هفته‌های اخیر ۲ هزار و ۳۴۰ دلار بوده که به سرعت از آن فاصله گرفت. هنوز می‌توان گفت که امیدواری به افزایش بهای آلومینیوم در بازارهای جهانی وجود دارد. نکته قابل‌توجه آنکه موجودی انبارهای آلومینیوم در ماه‌های اخیر کاهشی بوده و همین داده سیگنالی حمایتی از این بازار بوده است. 

شاید نوسان بهای مس جالب‌تر از بازارهای دیگر باشد گویی مس خود را به یک کف قیمتی نزدیک کرده است. اینکه مس در سطوحی نزدیک به 9850 تا بالای 9900 دلار در هر تن نوسان می‌کند یک داده جذاب به شمار رفته آن‌هم در وضعیتی که موجودی انبارهای آن در بورس فلزات لندن به ثبات نسبی دست پیدا کرده ولی در بازار نیویورک در حال کاهش است. از سوی دیگر، قیمت‌های سلف 3 ماه این فلز به نسبت بالاتر از قیمت‌های نقدی نرخ‌گذاری می‌شود، بنابراین مس هم خود را برای بهبود قیمتی آماده می‌کند. 

با توجه به موارد فوق این احتمال را باید در نظر گرفت که بازارهای کالایی در جهان هنوز هم مستعد یک فاز افزایش قیمت جدید هستند، ولی در همه بازارها اوضاع به یک گونه نیست. اینکه هنوز در یک روند صعودی قیمت‌ها قرار داریم ادعایی است که طرفداران بسیاری دارد ولی مورد انتقاد برخی نیز هست. شاید بزرگ‌ترین منتقد اوضاع قیمتی فعلی دولت چین باشد که نرخ‌های موجود را گران دانسته و خود را بی‌میل به افت نرخ نشان نمی‌دهد. اینکه نفت به تازگی وارد یک فاز افزایشی جدید شده ولی فلزات همچون فولاد تعدیل نرخ داشته‌اند خود نشان می‌دهد که بازارها در حال تخلیه حباب‌های قیمتی هستند یعنی بازارهای متفاوت خود را با سایر قیمت‌ها همسان‌سازی کرده تا خود را به یک متوسط نسبی نزدیک کنند. این مطلب چیزی از یک عقبگرد برای رشد قیمت‌هایی جدید کم ندارد به شرطی که زیرساخت‌های مورد نیاز آن فراهم باشد. در آینده به این بحث بیشتر خواهیم پرداخت.