از انواع پیمان‌های آتی می‌‌توان به قراردادهای آتی و قراردادهای سلف اشاره کرد. ۱ - قراردادهای آتی (Future Contract):

قراردادهایی هستند که برای تحویل مقدار مشخصی از کالا یا اوراق بهادار با قیمت مشخص در آینده بین خریدار و فروشنده منعقد می‌شود. این قرارداد به نوعی نوسان‌های شدید قیمت کالا در آینده را کاهش می‌دهد. در این نوع قرارداد، پول کالای مورد معامله تا زمان تحویل پرداخت نمی‌شود ولی هر دو طرف معامله جهت حسن انجام معامله هنگام عقد قرارداد ودیعه‌ای به اتاق پایاپای می‌سپارند.

۲ - قراردادهای سلف (Forward Contract)

قراردادی است که به موجب آن دو طرف تعهد می‌کنند یک کالا با کیفیت معین را در یک تاریخ خاص با یک قیمت مشخص مبادله کنند. براساس قرارداد سلف تمامی مبلغ باید قبلا پرداخت شود و کالا در سررسید تحویل شود.

اختیار معامله (Option)

اوراق بهاداری است که به دارنده آن حق خرید یا فروش یک دارایی خاص را در یک قیمت معین و در یک تاریخ مشخص یا قبل از آن اعطا می‌کند. اختیار معامله به عنوان یکی از اوراق بهادار اشتقاقی شناخته شده است. اختیار معامله به دو دست اختیار خرید و اختیار فروش تقسیم می‌شود. اختیار خرید به خریدار این حق را می‌دهد که دارایی پایه را به قیمت معین و در تاریخ معین یا قبل از آن خریداری کند. اختیار فروش به خریدار حق می‌دهد که دارایی پایه را به قیمت معین و در تاریخ معین یا قبل از آن به فروشنده اختیار بفروشد. به عنوان مثال فرد A سهمی را که دارای اختیار فروش است به قیمت ۱۰۰تومان از فرد B خریداری می‌کند به شرط این که سال آینده در همان تاریخ فرد B آن سهم را ۱۱۵ تومان از وی بخرد، مشروط بر اینکه قیمت تابلوی بورس به ۱۱۵ تومان نرسیده باشد. اگر قیمت بالاتر باشد در بازار بالای ۱۱۵تومان می‌فروشد.