‌فرشاد به‌آبادی

نام تجاری را می‌توان از دو منظر حقوقی و بازاریابی تعریف کرد.در منظر حقوقی و طبق ماده ۱۵ لایحه اصلاح قانون تجارت «نام تجاری، اسم یا عنوانی است که نمایانگر یا مشخص‌کننده تاجر باشند» و طبقه ماده ۱۶ «فعالیت تحت یک نام تجاری در صورتی مجاز است که نام تجاری تثبیت‌شده باشد.»

نکات مهم طبق بحث قانون تجارت در انتخاب نام تجاری در ماده ۱۷ لایحه ذکر شده است که عبارتند از: حق کپی که براساس آن اسم نباید موجب اشتباه با اسم تاجری دیگر شود. نباید توهم وجود شریک را القا کند و اسم نباید خلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه باشد.

از منظر بازاریابی سر جیوزیمن در کتاب پایان عصر بازاریابی سنتی در پیشینه نام تجاری آورده است که در گذشته گله‌داران، به‌ویژه صاحبان گله‌های گاو با زدن داغ بر پشت گاوها، در واقع امضای خود را بر روی آنها می‌گذاشتند، این داغ‌ها بعدها به عنوان نام‌های تجاری یا همان برندها شناخته شدند.

از منظر بازاریابی،‌ یک نام تجاری،‌ یک نماد، یک کلمه، یک شی و یک مفهوم است. همه یکجا و همزمان، نام تجاری نماد است، زیرا نام تجاری ابعاد متعددی دارند، شامل تمامی نمادهای شکلی نظیر نشانه‌ها، علائم، رنگ، شکل، بسته‌بندی و طرح.

یک کلمه است، زیرا نام تجاری با یک اسم خوانده می‌شود.

یک شی است، زیرا نام تجاری یک محصول را از محصولات یا خدمات متمایز می‌کند.سرانجام یک مفهوم است زیرا امضا نام تجاری، نظیر هر چیز دیگری، معنای خود را بر جای می‌گذارد، به عبارت دیگر یک معنا است.

امروزه شاید قصد اصلی از نام‌گذاری تجاری بیشتر ایجاد تمایز باشد. زیرا صاحبان کالا و خدمات، مبلاغ هنگفتی خرج می‌کنند تا بگویند محصول یا خدمات ما با دیگر محصولات یا خدمات، تفاوت دارد.

* دبیرکل جشنواره نشان‌های تجاری در ایران