در حال حاضر تلاش در حوزه‌‌ اقتصاد کشور مانند تلاش برای ساخت ساختمانی شده است که ۱۰‌‌‌ نفر شروع به ساخت آن می‌‌‌کنند و صد نفر دیگر با بیل و کلنگ خرابش می‌‌‌کنند اما همچنان تلاشگران ناامید نمی‌‌‌شوند و ساخت ساختمان را ادامه می‌‌‌دهند.

این کارآفرینان ثابت کرده‌‌‌اند که می‌توانند در اوج فشار و سختی، اقتصاد را زنده نگه دارند، تولید کنند و اقتصاد کشور را بی‌‌‌ادعا زنده نگه دارند.

از طرف دیگر، اگر نگاهی به مهاجران کارآفرین و تاثیر آنها بر اقتصاد کشور مقصد بیندازید، خواهید دید این‌‌‌ها همان کسانی هستند که به خاطر چالش‌های مختلف وطن را ترک کردند و در سرزمین دوم خود کسب و کارهای موفقی ایجاد کرده‌‌‌اند و توانسته‌‌‌اند اقتصاد کشور مقصد را رونق دهند که اگر عزم جدی برای نگه‌‌‌داشت آنها بود، این عده می‌توانستند کار خارق‌‌‌العاده خود را در کشور خود پی‌‌‌ریزی کنند و برای هموطنان خود اشتغال ایجاد کنند، بنابراین می‌توان گفت کشور ما دارای یک ثروت لایزال انسانی است که باید قدر دانسته شود.

البته نباید فراموش شود در بین مسوولان حسن‌‌‌نیت و حمایت از کارآفرینان و تولید‌‌‌کنندگان وجود دارد اما موارد حاشیه‌‌‌ای نیز این عزم جدی را تبدیل به هراس کرده است. هراس از برچسب خوردن!

چراکه وقتی کارآفرینی سراغ یک مسوولی می‌‌‌رود و آن مسوول دلسوزی می‌‌‌کند و به‌‌‌دنبال پیگیری چالش‌‌‌های وی است، به او برچسب می‌‌‌زنند و در ذهن‌‌‌های بیمار این موضوع تداعی می‌شود که رابطه‌‌ شما با فلان شخص چیست؟ چرا این مسأله را پیگیری می‌‌‌کنید؟ همه این موضوعات هراسی است که باید اصلاح شود چرا که با توقف یک کارآفرین بخشی از زنجیره تولید، ارزش‌آفرینی و اشتغال دچار چالش می‌شود.

در این میان به نظر می‌رسد برخی از دستگاه‌‌‌های نظارتی نیز وظایف خود را به‌‌‌درستی انجام نمی‌‌‌دهند و با توقف فعالیت یک کارآفرین باعث چالش‌‌‌های ریز و خرد شده و چرخه تولید را معیوب می‌‌‌کنند و راه را برای کسانی که سلامت فعالیت ندارند، بازتر و سهل‌‌‌تر می‌‌‌کنند.

در این‌‌‌ خصوص یک پیشنهاد مطرح می‌‌‌کنم، از دولت می‌‌‌خواهم کارآفرینانی که بالای ۲هزار نفر را زیر چتر فعالیت اقتصادی جمع کردند، در یک زنجیره سبز قرار دهند و همه حمایت‌‌‌ها را از این اشخاص و نهاد‌‌‌ها داشته باشند و در مباحث اقتصادی کلان و خرد از این زنجیره استفاده کنند و به نظرات کارشناسی آنها ترتیب اثر دهند.

اعضای این زنجیره سبز می‌توانند کارت کارآفرینی خاصی داشته باشند تا در زمان مخاطرات، در هیچ سازمان یا ارگانی معطلی بابت چالش‌‌‌های ریز و درشت نداشته باشند. یعنی باید بدون توقف و یکجا به مسائل آنها رسیدگی شود و به زمان دیگر موکول نشود. چراکه متاسفانه طی سال‌‌‌های گذشته، تاخیر در اجرای احکام باعث بی‌‌‌انگیزه شدن کارآفرینان و سرخوردگی آنها شده است. فراموش نشود بزرگ‌ترین امتیاز کارآفرینان زمان و وقت آنهاست که نباید هدر برود. اگر مسوولان به این موضوع که زمان کارآفرینان طلاست، ‌‌‌ایمان بیاورند مطمئن باشید نتیجه مثبت را در اقتصاد کشور خواهیم دید.

 

اخبار مرتبط