منوچهـر انتـظار *

خصوصی‌سازی یعنی باور کردن بخش خصوصی و بها دادن به آن و آماده کردن بستر توسعه به منظور تحقق مشارکت واقعی مردم در امور جامعه و این عملی نیست؛ الا اینکه دولت دخالت را به نظارت تبدیل کرده و میدان را برای رقابت بخش خصوصی میسر سازد که خوشبختانه سمت و سوی تصمیمات در این جهت رقم می‌خورد. یکی از مقوله‌های جدی در این رابطه خصوصی‌سازی در صنعت بیمه است صنعتی که امنیت فکری و آرامش روانی را به جامعه ارمغان می‌دهد و هر قدر ضریب نفوذ بیمه در جامعه بالاتر رود آرامش بیش از پیش معنی می‌یابد. حرکت در جهت واگذاری سهام بیمه‌های دولتی به بخش خصوصی (شما بخوانید خصوصی کردن بیمه‌ها) روند مبارکی است و ما آن را در تحقق خصوصی‌سازی در صنعت بیمه به فال نیک می‌گیریم. لکن دولتی ماندن نخستین بیمه دولتی ایران یعنی بیمه ایران را نمی‌توانیم توجیه کنیم و عدم خصوصی‌سازی این شرکت قَدَر را تقابلی غیر‌متعادل با شرکت‌های خصوصی بیمه‌ای تلقی می‌کنیم که توان رقـابت را نه تنها از بقیه شرکت‌های خصوصی خواهد گرفت، بلکه امکان رقابت با این چنین شرکت قَدَر قدرتی برای بقیه شرکت‌ها فراهم نخواهد شد؛ خصوصا بعد از آزاد شدن تعرفه‌های مصوب فعلی، بنابراین جا دارد از دولتمردان، قانونگذاران، اندیشمندان و دست‌اندرکاران مرتبط با صنعت بیمه بخواهیم که همت نموده این صنعت دیرپای مظلوم را تنها نگذارند و حمایت‌های واقعی خود را در جهت خصوصی‌سازی تمام و کمال در این رشته به‌کار گیرند تا باشد که با تحقق و عینیت واقعی خصوصی‌سازی بتوانیم شاهد شکوفایی کامل این صنعت در کشورمان باشیم. فراموش نکنیم که حتما خصوصی‌سازی در تمام دنیا تجربه موفقی بوده که ما نیز در این سمت و سو پیش می‌رویم. لکن خودمان را به دل کندن از شرکت‌های دولتی قَدَر (در این مورد به خصوص شرکت بیمه ایران) قانع کنیم که موفقیت دولت در عدم‌فربهی و توفیق اقتصادی در باز شدن هر چه بیشتر دست و بال بخش خصوصی است و لاغیر.

*بیمه توسعه - مدیر منطقه شمال غرب کشور