این بررسی اولیه را به دلایل عملی به کشورهای برجسته او.ای.سی.دی (به‌علاوه چین) محدود کرده‌اند. مهم‌ترین علت این است که دستیابی به داده‌ها در بسیاری از کشورهای با درآمد کم و متوسط بسیار دشوار است. تحقیقات مک‌کنزی نشان می‌دهد که از دست دادن یادگیری در این کشورها می‌تواند بسیار بدتر باشد. تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که تاثیر تعطیلی مدارس بر نتایج تحصیلی، به مدت زمان تعطیلی بستگی دارد، به همین دلیل‌ از معلمان خواسته شد که در مورد تجربیات خود در چند ماه اول همه‌گیری‌ که بیشتر آنها در معرض یادگیری از راه دور در کشورهای مورد بررسی قرار داشتند، تامل کنند و میزان اثربخشی یادگیری از راه دور را در مقیاس یک تا ۱۰ درجه‌بندی کنند. در حالی‌که معلمان در استرالیا، کانادا و آلمان به آموزش از راه دور امتیازات بالاتری نسبت به همتایان خود در سایر بازارها می‌دهند و حدود یک‌سوم پاسخ‌دهندگان در آن کشورها احساس می‌کردند که یادگیری از راه دور تقریبا به اندازه حضور در کلاس موثر است، اما در ژاپن‌ برعکس‌ فقط ۲ درصد از معلمان احساس می‌کردند که کلاس‌های آنلاین با یادگیری حضوری قابل‌مقایسه است و بیشتر آنها احساس می‌کردند که کیفیت آموزش از راه‌دور خیلی بدتر است. معلمان مدارس دولتی میانگین نمره جهانی ۸/ ۴ را به یادگیری از راه دور داده بودند، در حالی‌که همتایان آنها در مدارس خصوصی که اغلب از دسترسی بهتری به ابزارهای یادگیری برخوردارند، میانگین نمره ۲/ ۶ را داشتند. همچنین معلمانی که در مدارس با فقر بالا کار می‌کنند، کلاس‌های مجازی را بی‌اثر می‌دانند و آن را ۵/ ۳ از ۱۰ امتیازدهی می‌کنند و این نگرانی را افزایش می‌دهد که همه‌گیری نابرابری‌های آموزشی را تشدید کرده است. معلمان در مدارس ثروتمند و خصوصی نیز بیشتر گزارش می‌دهند که دانش‌آموزان آنها به اینترنت و تجهیزات مورد‌نیاز برای یادگیری از راه دور مجهز هستند‌ که ممکن است توضیح دهد که چرا دانش‌آموزان آنها به احتمال زیاد بهتر وارد سیستم آنلاین می‌شوند و تکالیف خود را تکمیل می‌کنند.