فرهنگ اجباری
گفته می‌شود بخش خصوصی به دنبال محصولات جدید نیست و نوآوری ندارد. اما شرکت‌های بیمه مثل بیمه‌های کوچک‌تر و خصوصی خیلی طرح‌های نو دارند چرا برای عرضه آن اقدام نمی‌کنند؟ به خاطر اینکه یک شرکت خصوصی می‌آید یک طرح نویی را ارائه می‌کند، برای یک کمپین تبلیغاتی 3 تا 4 میلیارد تومان هزینه می‌کند، بلافاصله یک شرکت بیمه دولتی می‌آید آن را کپی کرده و به نمایندگانش می‌گوید ما هم این طرح را داریم. در نتیجه یک شرکت کوچک آمده هزینه تبلیغ یک محصولی را کرده که بعد سودش را یک شرکت دیگر می‌برد.

در دنیا یک محصول تعریف کردن حقوق معنوی دارد، وقتی حقوق معنوی اش رعایت نشود نباید انتظار ایجاد محصولات جدید را داشت. عرض دیگرم این است که اصولا ما در جامعه مان یک نقطه ضعف اساسی در بعد فرهنگی داریم و آن هم این است که تمام مسوولان ما فکر می‌کنند اگر قوانین ما به شیوه‌ای تنظیم شود که در آن شرکت‌های بیمه را به سمتی ببریم که زیان کنند، معنایش این است که بیمه‌گذاران سود می‌کنند. چون این یک تعامل و تعادل است اگر این طرف زیان کند پس او دارد سود می‌کند. این یک اشتباه بزرگ است. بیمه‌گذاران و زیان‌دیدگان زمانی حقوقشان حفظ می‌شود که بیمه‌گر‌ها هم حقوقشان حفظ شده باشد اگر ما حقوق بیمه‌گر را تضعیف کنیم نتیجه این می‌شود که بیمه‌‌گذار و زیان‌دیده هم به حقوقش نمی‌رسد. فرهنگ بیمه در کشور ما ایجاد نمی‌شود مگر با اجبار! اگر بیمه شخص ثالث فرهنگش ایجاد شد به‌خاطر این است که تنها بیمه‌ای است که بیمه اجباری دارد! بیمه‌های دیگرمان تا زمانی که اجباری نشود فرهنگش ایجاد نمی‌شود از جمله بیمه آتش سوزی! کشور ترکیه الان بیمه آتش سوزی فرهنگش ایجاد شد به‌خاطر اینکه اجباری شد. بیمه حوادث طبیعی فرهنگش ایجاد شد بخاطر اینکه اجباری شد. اگر ما هم می‌خواهیم فرهنگ بیمه در هر کدام از رشته‌ها ایجاد شود باید قوانینی مثل قانون بیمه شخص ثالث وجود داشته باشد که آن بیمه را اجباری کند.

یونس مظلومی
مدیرعامل بیمه رازی