مالیات بهعنوان ابزاری که تعدیلگر کژکاریهای نظام اقتصادی است، اثربخشی مناسبی بر رفع نابرابری دارد. سابقه استفاده از این ابزار مهم سیاستگذاری اقتصادی به شکل مدرن دستکم به دهه ۴۰ و عصر تحول اقتصادی ایران برمیگردد؛ جایی که افرادی نظیر محمد یگانه از مالیات برای تقویت ساختوساز روستایی یا تسهیل تولید استفاده کردند. در عصر حاضر نیز که حجم مالیاتستانی و دامنه تورم مالیات در ایران بهشدت فراگیر شده، استفاده از ابزار مالیات برای تنظیمگری بهشدت محبوبیت پیدا کرده است.
تهیه و دسترسی به مسکن، یکی از مسائل اساسی مردم کشور ما در دهههای اخیر بوده است. یکی از مشکلات اساسی دسترسی به مسکن، مساله تامین مالی آن به علت گرانی و تورم است که هم دغدغه مردم و هم دغدغه دولتها بوده است. یکی از راههای تامین مالی مسکن، استفاده از نظام مالیاتی است. از ابزار مالیات میتوان به روشهای مختلف در جهت مداخله در اقتصاد استفاده کرد که مرسومترین آن در ایران استفاده از این ابزار بهمنظور ایجاد درآمد برای دولت است تا از آن در جهت تامین هزینههای خود استفاده کند. در خصوص تامین مالی مسکن میتوان از ابزار مالیات به دو شیوه کلی بهره جست. روش اول استفاده از مالیات با دو هدف تنظیمگری و تخصیص بهینه منابع است. هدف استفاده از این ابزار، افزایش عرضه مسکن و کاهش قیمت آن است. روش دوم هم استفاده از معافیتها و اعتبارات مالیاتی جهت تامین مالی خانههای افراد کمدرآمد است.