رگه‌های عوام فریبی در برنامه‌ها

منبع: اکونومیست

اکنون زمان محبوبیت بن کارسون در آمریکا فرا رسیده است. در ماه جولای نیمی از تمام جمهوری‌خواهان در نظرسنجی‌ها گفتند که هیچ حس روشنی در مورد دکتر کارسون، جراح بازنشسته مغز ۶۴ ساله، ندارند. در حال حاضر، او به پیشروی در میدان ریاست‌جمهوری جمهوری‌خواهان امیدوار است. یک نظرسنجی در آغاز ماه اکتبر او را در فاصله یک درصدی دونالد ترامپ ثروتمند و پرهیاهو که در تمام تابستان بر صدر سیاست تکیه زده بود، قرار داد.

در اواخر اکتبر او از سد ترامپ هم عبور کرد. دکتر کارسون پرهیاهو نیست. آرام و حتی کسل‌کننده حرف می‌زند و با ترامپ در اهانت به سیاست سنتی و بی‌صبری‌اش در مورد جزئیات سیاست مشترک است. او نیز همانند رقیبش خود را به‌عنوان یک آینده‌نگر خارج از میدان معرفی می‌کند که وارد گود شده تا یک ملت بزرگ در خطر قرار گرفته را نجات دهد، اما این دو تفاوت‌هایی نیز با هم دارند.

وقتی در مصاحبه‌ای در اوایل اکتبر از کارسون در مورد موفقیتش پرسش شد، او از یک نوع «بیدارگری» حرف زد که آمریکایی‌ها آغاز به «تفکر درباره خویش» کرده‌اند. شعار نوشته شده بر اتوبوس وی «شفا، الهام و احیا» است و علاوه بر اینها نام هزاران کودک که ۵۰ دلار کمک کرده‌اند با حروف ریز روی آن نوشته شده است. دکتر کارسون در ۳ ماه اخیر با اهدایی‌های عمدتا کوچک ۲۰ میلیون دلار جمع کرده است. او ۴ میلیون هوادار فیس‌بوکی دارد و به‌عنوان یک رئیس‌جمهوری سیاه پوست به محافظه‌کاران سفید پوست پیشنهاد بی‌نظیری برای انتخابات ۲۰۱۶ می‌دهد: انتقاد تند از باراک اوباما نمی‌تواند نژادپرستی تلقی شود.

دکتر کارسون و همسرش در برنامه‌های انسان دوستانه نیز مشارکت دارند. آنان برنامه بورس تحصیلی برای کودکان در مدارس فقیر ایجاد کرده‌اند. او یک اردوگاه برای کودکان بیمار و ناتوان در کارولینای شمالی راه انداخته است. وی معتقد است در اجرای وظایف انسان دوستانه مناسب‌تر از دولت عمل می‌کند. کارسون می‌گوید: «اگر همگی به این شیوه نگاه کنیم، می‌توانیم از همه مردم مراقبت کنیم.» پشت اتوبوس تبلیغاتی کارسون سنت‌های همکاری داوطلبانه نوشته شده است و پیشگامان اولیه مهاجر را که در فصل برداشت و درو به همسایگان خود کمک می‌کردند، ستوده است. او می‌گوید: «ما انتظار داریم چنین چیزی به وقوع بپیوندد.»

کارسون در استفاده از مثل‌ها و قصه‌ها استعداد دارد تا به محافظه‌کاران بفهماند توانایی آنچه را که آنان می‌خواهند (دولتی اساسا کوچک‌تر) دارد و اینکه به کارگیری «افراد باهوش» در راس امور هزینه‌ای نداشته و در واقع به سود فقرا نیز هست. بنابراین وقتی او مالیات ثابت ۱۵ درصدی را پیشنهاد می‌کند، (که برای مالیات‌دهندگان بزرگ کاهش شدیدی در پی دارد) آن را به الهام از مقدار یک دهم انجیل نسبت می‌دهد که به امور مالی عمومی آسیبی نمی‌زند. بخشی از این موضوع به این دلیل است که در صورت پیروزی در انتخابات، ممنوعیت استخدام ۳ یا ۴ ساله در دولت فدرال وضع خواهد کرد و مخارج مرزی را نیز کاهش می‌دهد. دکتر کارسون این موضوع را که شبکه‌های امنیت دولتی را از بین خواهد برد، «افسانه» می‌داند. وی می‌گوید: اصلا چنین چیزی نیست. وقتی خیریه خصوصی رشد کند، به شبکه‌های امنیت اجتماعی به‌طور قابل ملاحظه‌ای کمتر نیاز خواهد بود.

پوپولیسم مذهبی

هر چند دستیاران کارسون نام کاروان تبلیغاتی وی را «شفادهنده هولر» گذاشته‌اند اما افسوس که وی شفای واقعی اندکی برای جنگ فرهنگی بی‌پایان در کشور همراه دارد. به نظر می‌رسد او اغلب ادعاهای خاصی دارد. برای مثال اینکه آمریکا در «دوره گشتاپو»ی قلدری دولت و صحت سیاسی زندگی می‌کند یا اینکه اوباما مانند یک «بیمار روانی» دروغ می‌گوید یا اینکه کلینیک‌های سقط جنین در همسایگی‌های سیاه پوستان قرار دارند تا «جمعیت را کنترل کنند». هدایا به دکتر کارسون به تازگی پس از اینکه بیان کرد از اینکه یک مسلمان آمریکایی رئیس‌جمهوری شود حمایت نمی‌کند؛ مگر آنکه وفاداری خود را به قانون اساسی بالاتر از قوانین اسلامی اعلام کند، افزایش یافته است. پذیرش چنین چیزی موجب می‌شود که یک مسلمان با شبهه ارتداد روبه‌رو باشد. به دنبال چنین انتقادی، او بیان کرد که «نیروهای خطرناکی» کشور را تهدید می‌کنند.

دکتر کارسون، مردی عالی رتبه است که سال‌ها در پیله تعریف و تمجید بیش از حد قرار داشته است. اکنون او خود را در مقطعی بزرگ‌تر می‌بیند. طرفداران وی شروع به صف‌آرایی کرده‌اند: مادر جوانی به کارسون می‌گوید: «خانواده ما همیشه برای شما دعا می‌کند. اما جذابیت او برای برنده شدن در انتخابات کم است. محبوبیت وی به اوج خواهد رسید و سپس رو به افول خواهد رفت.»