کانادا پس‌از باخت محافظه‌کاران

ریچارد مایلز

عضو وزارت خارجه آمریکا فارین پالیسی

نوزدهم اکتبر رای‌دهندگان کانادایی در انتخابات عمومی شرکت کردند و موجب تغییر دولت شدند. لیبرال‌ها که رهبری آنان را جاستین ترودو پسر نخست‌وزیر سابق برعهده دارد، آخرین بار در سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ تحت رهبری پل مارتین دولت را در دست داشتند. حزب دموکراتیک نو (NDP)، که در سال ۱۹۶۱ با حمایت شدید اتحادیه کارگری تشکیل شد، هرگز در راس دولت نبوده است.

در سال ۲۰۱۱، ۳۰ کرسی جدید به پارلمان اضافه شد و تعداد نماینده‌ها به ۳۳۸ تن رسید. این امر به آن معنی بود که اکنون برای کسب اکثریت ۱۷۰ کرسی مورد نیاز است، حال آنکه در گذشته حزب برای این کار به ۱۵۵ کرسی احتیاج داشت. در آن زمان ناظران فکر می‌کردند این رویداد به سود محافظه‌کاران است، زیرا اکثر کرسی‌های جدید به ایالت‌هایی مانند آلبرتا و بریتیش کلمبیا اضافه شدند که به رای دادن به محافظه‌کاران تمایل داشتند. اما نیمی از کرسی‌ها به مناطق شهری در حال رشد در اونتاریو اختصاص داده شدند که در آن محافظه‌کاران سخت‌تر می‌توانستند آرا را کسب کنند.

اکنون با تضعیف دولت هارپر، حزب لیبرال با چه تقاضاهایی روبه‌رو خواهد بود؟ دولت اقلیت محافظه‌کار مجبور بود تا از تعهدات امنیتی بین‌المللی، به‌ویژه موارد مربوط به نیروی نظامی عقب‌نشینی کند. تحت رهبری هارپر، کانادا به اعزام نیرو به افغانستان و حمایت از رژیم صهیونیستی ادامه می‌داد. سال گذشته، کانادا جت‌های جنگنده‌ای را وارد عراق کرد که در حملات هوایی و بمباران ائتلاف ضد داعش نقش داشتند. در آن زمان ترودو، از هارپر به‌دلیل این کار انتقاد کرد و بیان کرد که «بهترین مشارکت» کانادا در نبرد علیه داعش، نجنگیدن است. وی به جای آن پیشنهاد کرد که کمک کانادا باید به شکل «نقش غیررزمی» باشد. درحالی‌که تودرو از نگهداری مستشاران نظامی در عراق حمایت می‌کند، در ماه ژوئن اعلام کرد که ماموریت‌های بمباران کانادا را علیه داعش در عراق و سوریه متوقف خواهد کرد.

حزب NDP تفاوت کمتری دارد. وقتی سال گذشته هارپر نیروهای نظامی را برای کمک به جنگ در برابر داعش به عراق اعزام کرد، رهبر حزب NDP توماس مولکر از دولت خواست تا برای اعزام نیروی نظامی با رای پارلمان حکمی صریح ارائه کند. ماه قبل وی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که اگر حزبش حرفی برای گفتن داشته باشد این است که هیچ سوالی پیرامون بیرون آمدن از جنگ در برابر داعش وجود ندارد. به گزارش سی بی سی مولکر در مورد اینکه آیا داعش خطری برای کانادا محسوب می‌شود یا خیر، پاسخ داد که در این منطقه در ۳۵ سال اخیر جنگ وجود داشته است که خطری واقعی در پی دارد.

از یکسو، مخارج نظامی (که به‌طور قابل توجهی برای یک دولت محافظه‌کار پایین است) می‌تواند افزایش یابند.

بودجه دفاعی کانادا در سال ۲۰۱۴، معادل ۴/ ۱۸ میلیارد دلار بود که تنها یک درصد تولید ناخالص داخلی این کشور است و پایین‌ترین نرخ را بین کشورهای عضو ناتو دارد. با در نظر گرفتن تعدیل نرخ تورم، مخارج نظامی کمتر از زمانی است که هارپر در سال ۲۰۰۶ دولت را در دست گرفت. بدنه حزب لیبرال، دولت هارپر را به سوء مدیریت متهم کرده است که نیروهای مسلح را با بودجه و تجهیزات کم رها کرده و قول داده است که در مورد ساخت یک نیروی نظامی چالاک‌تر و با تجهیزات بهتر سرمایه‌گذاری می‌کند. گرچه ترودو قول داده است برنامه اف-۳۵ را تعطیل کند، هنوز می‌خواهد جت‌های جنگنده فرسوده کانادا را جایگزین کند. بدنه NDP اعلام کرده است که نیروهای کانادایی به پرسنل، تجهیزات و آموزش، ساخت کشتی‌های جدید و نیز جایگزین کردن هواپیماهای اف-۱۸‌ نیاز دارند. گرچه هارپر افزایش نیروهای ویژه و ذخیره‌ها را اعلام کرده است، ممکن است احزاب مخالف او، برنامه‌های دیگری را ارائه کنند.

از نظر تجاری، به‌ویژه در مورد قرارداد همکاری کشورهای حاشیه اقیانوس آرام (TPP)، ترودو به این نکته اشاره کرده است که لیبرا‌ل‌ها از این پیمان پشتیبانی خواهند کرد که در این صورت دولت هارپر به شدت حمایت می‌شود. اما در مورد حزب دموکراتیک نو این‌گونه نیست. اوایل این ماه، مولکر بیان کرد که حزب وی «خود را به معاملات مخفیانه استفان هارپر محدود نخواهد کرد.» در کانادا اجماعی بسیار قوی در طرفداری از این پیمان سیاسی نسبت به آمریکا دیده می‌شود، بنابراین در این مورد شک وجود دارد که NDP بتواند از توافق TPP در پارلمان جلوگیری کند.

اما وضعیت اقلیت حزب هارپر ممکن است آن را به متحدی برای آمریکا در زمینه معاملات تجاری و امنیت بین‌المللی بدل سازد که اطمینان کمتری دارد. البته، با توجه به وضعیت جاری کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا، طبقه سیاسی کانادا نیز ممکن است همین فکر را در مورد آمریکایی‌ها داشته باشند.