پس از اعلام توافق هسته‌ای و فراهم شدن فضا برای حضور شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی در کشور شاهد استقبال گسترده‌ای از سوی هیات‌ها و بازرگانان نقاط مختلف دنیا به‌ویژه کشورهای اروپایی برای حضور در ایران و مذاکره با نهادها و بخش‌های اقتصادی کشورمان بودیم. این اتفاق اگرچه مورد استقبال مردم، مسوولان و فعالان اقتصادی قرار گرفت، نگرانی برخی کارشناسان و فعالان اقتصادی را از امکان بازگشت روزهای تلخ سال‌های گذشته و تبدیل شدن مجدد ایران به بازار مصرفی برای کالاها و اجناس خارجی و آسیب دیدن بیش از پیش واحدها و صنایع تولیدی داخلی، در پی داشته است.

صنایعی که امیدوارند با برداشته شدن تحریم‌ها، از سویی بازار بیشتری برای محصولات خود پیدا کنند و از سوی دیگر تنگناهای اعتباری و مالی موجود را پشت‌سر بگذارند. حسن روحانی در سخنرانی خود تصریح کرد که اجازه نمی‌دهد اقتصاد ما تبدیل به بازار محصولات خارجی شود و بر حمایت از تولیدکنندگان داخلی تاکید کرد. در این رابطه سوالاتی به شرح زیر مطرح است:

دولت چگونه و با چه سیاست‌هایی می‌تواند مانع از سرازیر شدن اجناس خارجی به کشور شود؟

از این پس، برای حمایت از صنایع و تولیدکنندگان داخلی چه اقداماتی باید صورت پذیرد؟

با توجه به اینکه حجم بزرگی از کالاهای ورودی به کشور از طریق قاچاق و مبادی غیر‌رسمی صورت می‌گیرد دولت تا چه اندازه می‌تواند بر تعهد خود مبنی‌بر جلوگیری از ورود کالای خارجی به کشور پایبند باشد؟

آیا جلوگیری از ورود هر کالا و معطوف شدن صرف به کالاهای داخلی تصمیم درستی است؟

آیا محصولات و تولیدات بنگاه‌های ما توانایی رقابت چه از نظر کیفی و چه از نظر قیمتی با مشابه خارجی خود را دارند؟