تردید در ارقام پیشنهادی

رحمت‌الله حافظی رئیس کمیسیون سلامت محیط زیست و سلامت شورای شهر تهران هفته گذشته کلیات لایحه بودجه سال آینده شهرداری تهران با رقمی معادل ۱۷ هزار و ۲۱۹ میلیارد تومان به تصویب شورای شهر تهران رسید. چند نکته اساسی در روند بررسی لایحه پیشنهادی حائز اهمیت است. منابع اصلی درآمد شهرداری در بودجه سال آینده شامل درآمد ناشی از عوارض عمومی ‌بر ساختمان‌ها و اراضی، عوارض حذف پارکینگ، جریمه کمیسیون ماده ۱۰۰، عوارض بر پروانه‌های ساختمانی، تراکم و تغییر کاربری، فروش املاک شامل دو کد درآمدی فروش املاک سازمان سرمایه‌گذاری تحت عنوان سود حاصل از فروش دارایی ثابت و فروش اموال غیرمنقول و اخذ وام از بانک‌ها است.

مجموع این درآمدهای ناپایدار حدود ۱۲ هزار میلیارد تومان یعنی حدود ۷۰ درصد بودجه شهرداری را شامل می‌شوند. بنابراین تنها ۱۸ درصد از بودجه شهرداری معادل رقم ۳ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان از محل مالیات بر ارزش افزوده به‌عنوان منابع درآمدی پایدار قابل اتکا است؛ این رقم به علاوه رقم عوارض نوسازی و کسب و پیشه و بهای خدمات پسماند و چند کد درآمدی پایدار محدود کلا به ۴ هزار میلیارد تومان نمی‌رسند، بنابراین ادعای ۳۷ درصدی درآمد پایدار سال ۹۳ و ۴۷ درصدی ۹۴ از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ این موضوع نیاز به توضیح دقیق‌تر دارد.

به جرات می‌توان گفت شهر تهران را در سال آینده می‌توان با همین کیفیت و با بودجه‌ای معادل ۷۵ درصد بودجه سال جاری اداره کرد که البته نیاز به عزم جدی برای جلوگیری از حیف و میل و ریخت و پاش‌ دارد.

از این رو پیشنهاد می‌شود کمیسیونی متشکل از نمایندگان اعضای شورای شهر، مدیران شهرداری، دولت و کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی برای شناسایی راهکارهای افزایش درآمدهای پایدار تشکیل شود. به‌عنوان مثال در این کمیسیون می‌توان از مواردی که به سلامت شهروندان آسیب وارد می‌کند و به تعبیری دیگر به حوزه منافع عمومی شهروندان تجاوز می‌کند، عوارض اخذ شود.