حسن روحانی، رئیس‌جمهور،چندی پیش در سخنانی باتاکید بر داشتن تمام ویژگی‌های لازم در کشور برای تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی و صنعتی پیشرو، مانع بزرگ در راه تحقق این هدف را حاکم بودن فضای حمایتی بر اقتصاد کشور دانست و بر اصل اقتصاد رقابتی، تاکید کرد. در این چند ماه که از روی کار آمدن دولت می‌گذرد، مشی اقتصادی دولت - همان‌طور که از فحوای سخنان مسوولان دولتی و نیز برخی تصمیمات اتخاذ شده برمی‌آید - بر به حداقل رساندن نقش دولت در اقتصاد و تمرکززدایی است. عدم دخالت دولت در اعطای مجوزها و نیز در قیمت‌گذاری‌ها و در عوض تسهیل روندهای موجود در ارتباط با فعالیت‌های اقتصادی، نکته‌ای است که دولت بر آن تاکید داشته است.

به باور طرفداران اقتصاد آزاد، برای کاهش فساد و رشد اقتصادی پایدار، نقش دولت در اقتصاد، تنها باید در حیطه کنترل تعهدات قانونی و حفظ حریم‌های محیط‌زیستی، سلامت و حقوق انسانی باشد. در این رابطه باشگاه اقتصاددانان پرسش امروز خود را این‌گونه طرح کرده است:

۱- مهم‌ترین موانع شکل‌گیری اقتصاد رقابتی در کشور چیست؟

۲- با توجه به نفتی بودن اقتصاد ایران، چه راهکارهایی را برای رفتن به سمت کاهش حضور دولت در فعالیت بنگاه‌ها و رونق اقتصاد آزاد اثرگذار می‌دانید؟

۳- تقویت رقابت اقتصادی چگونه است و تا چه حد می‌تواند مانع گسترش فساد در اقتصاد باشد؟

در ادامه و برای دومین روز پاسخ های دکتر داوود سوری، مدرس اقتصاد دانشگاه شریف و موسسه عالی بانکداری؛ محمد مهدی راسخ، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران و ایران، حسین ساسانی،عضو شورای ‌اتاق ‌فکر مهندسان‌برجسته فرهنگستان علوم ورحمت‌الله علی رحیمی پژوهشگر اقتصاد اسلامی را به پرسش‌های مذکور می‌بینید.