پرونده امروز
سیاستگذاری در حوزه آب
در سالهای اخیر، کاهش محسوس بارشها و تداوم خشکسالیهای بلندمدت موجب شده است که وضعیت منابع آبی کشور، بهویژه در کلانشهر تهران، به مرحلهای بیسابقه و نگرانکننده برسد. هرچند ورود مقطعی یک یا دو سامانه بارشی در برخی مقاطع زمانی، تا حدی افکار عمومی را از عمق بحران دور کرده است، اما شواهد علمی و دادههای محیطزیستی نشان میدهد که مساله آب در ایران بسیار عمیقتر و ساختاریتر از آن است که با چند رویداد بارشی موقت برطرف شود.
واقعیت آن است که محیط زیست کشور با بحرانی چندلایه مواجه است که تنها یکی از مولفههای آن به کاهش بارش مربوط میشود و به نظر میرسد اشتباهات مدیریتی و سیاستگذاری اصلیترین لایه این بحران است. همچنین به نظر میرسد این موضوع از یک مساله صرفا محیطزیستی فراتر رفته و تبدیل به یک معضل اجتماعی شده است و به بیشتر شدن نابرابریهای اجتماعی و تبعیض در دسترسی افراد به منابع آبی انجامیده است. با توجه به عمق بحران و از بین رفتن بسیاری از آبخوانهای کشور و در نتیجه از دست رفتن توان کشور در ذخیره آب، به نظر میرسد بازگشت به شرایط اقلیمی گذشته چندان واقعبینانه نیست و کشور ناگزیر به سازگاری با وضعیت جدید و در پیش گرفتن سیاستهایی است که بتواند توان تابآوری محیطزیستی کشور را تقویت و به گذر از بحران فعلی کمک کند.
