پرونده امروز
عطش سیاستگذاری در منابع آبی
در چنین شرایطی، ایده «واردات آب» بیش از گذشته وارد فضای کارشناسی و رسانهای کشور شده است؛ راهکاری پرهزینه، بحثبرانگیز و درعینحال قابلتامل. موافقان این طرح معتقدند همانگونه که کشور برای تامین انرژی، غذا یا برخی مواد اولیه به واردات متکی است، میتوان آب را نیز بهعنوان یک کالای حیاتی از کشورهای دارای مازاد منابع آبی تامین کرد؛ بهویژه برای مناطق مرکزی و خشک که ادامه حیات جمعیتی و صنعتی آنها با تردید مواجه شده است.
در مقابل، منتقدان واردات آب هشدار میدهند که تکیه بر این گزینه میتواند وابستگی خارجی ایجاد کرده و توجه را از اصلاح الگوی مصرف، مدیریت منابع داخلی و بازچرخانی آب منحرف کند. آنها میپرسند آیا انتقال آب از فراسوی مرزها، با هزینههای سنگین اقتصادی و پیامدهای سیاسی، راهحلی پایدار است یا صرفا مسکنی موقت برای بحرانی عمیقتر؟ واردات آب، یک نسخه سیاستی و در نگاه اول ایدهای کاملا غیرممکن است که نیازمند بررسی دقیق، شفاف، اجماع کارشناسی و نگاه بلندمدت به آینده آبی کشور خواهد بود.
در پرونده امروز باشگاه اقتصاددانانِ «دنیای اقتصاد»، به ریشهها، عوامل و پیامدهای بحران آب پرداختیم و «واردات آب» را بهعنوان راهکاری پیشنهادی مورد بررسی قرار دادیم.
