ساختن آینده در آزمایشگاه

مدل سیاستگذاری کنونی ما برای پاسخگویی به سرعت زیاد تغییر بسیار کند است. روش معمول طراحی از بالا به پایین سیاست نمی‌‌‌تواند افراد و جوامعی را که از این فناوری‌‌‌ها و مدل‌‌‌های تجاری جدید به نفع خود استفاده می‌کنند، درگیر کند. پس چگونه شهرها می‌‌‌توانند با سرعت زیاد تغییر در فناوری و صنعت و مدل‌‌‌های جدید کسب‌وکار در حال ظهور کنار بیایند؟ کدام سیاست‌‌‌ها می‌‌‌توانند به بهترین وجه به این چالش‌‌‌ها رسیدگی کنند، بهترین نتایج را برای جامعه خود به ارمغان آورند و شهروندان خود را برای آینده آماده کنند؟ چگونه می‌‌‌توانند این کار را به گونه‌‌‌ای انجام دهند که نوآوری را خفه نکند؟ ابتکار جدید آزمایشگاه‌‌‌های سیاستی مشارکت نوآوری اروپا در شهرها و جوامع هوشمند (EIP-SCC) شهرهای اروپایی را برای مقابله با این معما گرد هم می‌‌‌آورد. آوردن رویکردهای طراحی مردم‌‌‌محور برای سیاستگذاری و مقابله با مسائل از پیش و با هم، حیاتی است. اینجاست که یک آزمایشگاه سیاستگذاری وارد می‌شود.

در حالی که اکثر نهادهای حکمرانی محلی آزمایشگاه‌‌‌های نوآوری دارند که در مورد فناوری‌‌‌های جدید تحقیق می‌کنند، تعداد کمی از آنها آزمایشگاه سیاستگذاری را در کنار ارتقای تعامل ایجاد کرده‌‌‌اند و به شهرها اجازه می‌دهند پیش‌بینی کنند که این فناوری چگونه می‌‌‌تواند در عمل کار کند و در صورت انجام آن آماده تنظیم مقررات باشند. این امر ضروری است تا شهرها بتوانند از قربانیان فناوری به مبتکران آن تبدیل شوند.

 برخی از کشورها جلوتر از بقیه هستند. در دانمارک -خانه اولین آزمایشگاه نوآوری بخش عمومی در جهان به نام مایندلب- دولت در حال گسست از گذشته است تا با زمان حرکت کند. اگرچه مایندلب در سطح جهانی به دلیل شیوه‌‌‌های نوآورانه‌‌‌اش شناخته شد و جایزه دریافت کرد؛ اما این آزمایشگاه سیاستی پس از ۱۶سال در ماه مه ۲۰۱۸ تعطیل شد و طرفدارانش را شوکه کرد. این تعطیلی به دنبال تغییر اولویت‌‌‌های دولت از آزمایش و نوآوری به تحول دیجیتال خدمات شهری بود.

در حالی که مثال دانمارکی نشان‌دهنده نیاز فوری به تغییر روش پیکربندی نوآوری و سیاستگذاری است، یک شهر در حال حاضر در تحول دیجیتال پیشرو است: سنگاپور. سنگاپور در سال ۲۰۱۸ و در رویداد اسمارت‌سیتی اکسپو در بارسلون به دلیل پروژه تحول دیجیتال ملت هوشمند خود توانست عنوان هوشمندترین شهر جهان را به دست آورد. ملت هوشمند که در سال ۲۰۱۴ راه‌‌‌اندازی شد، به دو هدف دست یافت: بهبود زندگی مردم و ایجاد فرصت‌‌‌های اقتصادی جدید. این پروژه بر سه‌رکن اصلی استوار است: اقتصاد دیجیتال، حکومت دیجیتال و جامعه دیجیتال. همه دست به دست هم می‌دهند تا اقتصاد مبتنی بر نوآوری دیجیتال را در شهری در سطح جهانی ایجاد کنند که به‌سرعت به نیازهای متفاوت و متغیر شهروندان خود پاسخ می‌دهد. اینها دقیقا همان اصولی هستند که مجموعه شهر نوآور اتحادیه اروپا هنگام ایجاد آزمایشگاه سیاستگذاری به شهرها ارائه می‌کند.

 آزمایشگاه سیاستگذاری در صورتی موثر است که بر سه‌حوزه متمرکز باشد: مشارکت اجتماعی، بسترهای آزمایشی نوآوری تنظیم‌‌‌گری (مانند سندباکس‌‌‌ها) و شبکه آزمایشگاه‌‌‌های سیاست شهری. استفاده از فناوری‌‌‌های نوظهور در مدل‌‌‌های کسب‌وکار جدید، مانند تعاونی‌‌‌های پلتفرمی، می‌‌‌تواند به نفع اقتصاد محلی باشد و راه‌‌‌حل‌‌‌هایی ارائه دهد که با نیازهای شهروندان و شهرهایی که در آن زندگی می‌کنند هماهنگ‌‌‌تر باشد.  چنین مدل‌‌‌هایی «سرمایه‌‌‌داری مشترک» را ترویج می‌کنند که بهتر از مدل حاکم مبتنی بر «سرمایه‌‌‌داری شرکتی» ثروت را توزیع می‌کند. سپس بسترهای آزمایشی تنظیم‌‌‌گری امکان آزمایش فناوری جدید توسط مردم محلی را در یک منطقه کنترل‌‌‌شده فراهم و هر مرحله از راه را تنظیم می‌کنند. در صورت موفقیت‌‌‌آمیز بودن این فناوری، می‌‌‌توان آن را در مدل کسب‌وکار کم‌‌‌هزینه یا دارای مالکیت مشترک به کار برد که در آن هر ثروت تولیدشده بین شهروندان محلی توزیع می‌شود. فعالیت در این مسیر باعث ایجاد شفافیت کامل و آینده بهتر برای جامعه محلی می‌شود.