سناریوهای دهشتناک جنگ در تایپه
شی جین پینگ، رهبر چین، استفاده از نیروی نظامی برای تحت کنترل گرفتن تایوان را رد کرده است؛ اما مانورهای نظامی که هرازگاهی بر فراز این جزیره انجام می‌شود نشان می‌دهد که چینی‌‌‌ها بدشان نمی‌‌‌آید در صورت لزوم از نیروی نظامی هم استفاده کنند. سیانان نسخه‌‌‌ای از گزارشی با عنوان «نبرد اول جنگ بعدی» را در مورد چند سناریوی جنگی که توسط CSIS ارائه شده است بررسی کرد. در این گزارش آمده است که این پروژه لازم است؛ زیرا شبیه‌‌‌سازی‌‌‌های جنگی دولتی و خصوصی قبلی برای اینکه به افکار عمومی و سیاستگذاران نگاهی واقعی به چگونگی وقوع درگیری در سراسر تنگه تایوان بدهد، بسیار محدود یا خیلی مبهم بوده‌‌‌اند.
مارک کانسیان، یکی از سه‌رهبر پروژه و مشاور ارشد مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، گفت: «بازی جنگی طبقه‌‌‌بندی‌‌‌نشده‌‌‌ای وجود ندارد که درگیری آمریکا و چین را بررسی نکند.» مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS) این بازی جنگی را ۲۴بار اجرا کرد تا به دو پرسش اساسی پاسخ دهد: آیا حمله موفق خواهد شد و اگر پاسخ مثبت است به چه قیمتی؟ این گزارش می‌‌‌گوید: «ایالات‌‌‌متحده و ژاپن ده‌‌‌ها کشتی، صدها هواپیما و هزاران نیروی نظامی را از دست می‌دهند. چنین تلفاتی به موقعیت جهانی ایالات‌‌‌متحده برای چند سال آسیب می‌‌‌رساند.» در اکثر سناریوها، نیروی دریایی ایالات‌‌‌متحده دو ناو هواپیمابر و ۱۰ تا ۲۰رزم‌‌‌ناو بزرگ سطحی را از دست خواهد داد.
حدود ۳۲۰۰سرباز آمریکایی طی سه‌هفته جنگ کشته خواهند شد؛ تقریبا نیمی از آنچه ایالات‌‌‌متحده در دودهه جنگ در عراق و افغانستان از دست داد. این گزارش همچنین می‌‌‌افزاید: «چین به‌‌‌شدت آسیب می‌‌‌بیند، نیروی دریایی‌‌‌اش در آستانه نابودی قرار می‌گیرد، هسته نیروهای آبی-خاکی‌‌‌اش خرد می‌شود و ده‌‌‌ها هزار سربازش در جنگ اسیر می‌‌‌شوند.» در این گزارش تخمین زده می‌شود که «حدود ۱۰هزار سرباز چینی کشته خواهند شد و چین ۱۵۵جنگنده و ۱۳۸کشتی را از دست خواهد داد.»
سناریوها آینده تیره‌‌‌ای را برای تایوان ترسیم می‌کنند؛ حتی اگر تهاجم چین موفقیت‌‌‌آمیز نباشد. در این گزارش آمده است: «در حالی که ارتش تایوان شکست‌‌‌ناپذیر است، اما به‌‌‌شدت تحقیرشده و برای دفاع از اقتصاد آسیب‌‌‌دیده در جزیره‌‌‌ای بدون برق و خدمات اولیه به حال خود رها می‌شود.» در این گزارش آمده است که ارتش تایوان حدود ۳۵۰۰نفر تلفات خواهد داشت و تمامی ۲۶ناوشکن و ناوچه‌‌‌اش غرق خواهند شد. این گزارش نشان می‌دهد که ژاپن احتمالا بیش از ۱۰۰جنگنده و ۲۶کشتی جنگی را از دست خواهد داد، در حالی که پایگاه‌‌‌های نظامی آمریکا در قلمرو این کشور موردحمله چین قرار می‌‌‌گیرند. اما CSIS گفت که نمی‌‌‌خواهد گزارشش حاکی از این باشد که جنگ بر سر تایوان «حتمی یا حتی محتمل است.» در این گزارش آمده است: «رهبری چین ممکن است استراتژی انزوای دیپلماتیک، فشار منطقه خاکستری یا فشار اقتصادی علیه تایوان را اتخاذ کند.»
دن گریزر، کارشناس ارشد سیاست دفاعی در «پروژه نظارت بر دولت» (POGO) تهاجم آشکار چین به تایوان را بسیار بعید می‌‌‌داند. او معتقد است که چنین عملیات نظامی‌‌‌ای به‌‌‌سرعت واردات و صادراتی را که اقتصاد چین برای بقای خود به آن متکی است مختل می‌کند و قطع تجارت، خطر سقوط اقتصاد چین را در کوتاه‌‌‌مدت به همراه دارد. او می‌‌‌گوید که چین برای به حرکت درآوردن موتور اقتصادی خود به واردات مواد غذایی و سوخت متکی است و آنها فضای کمی برای مانور دارند. گریزر گفت: «چینی‌‌‌ها هر کاری که در توان دارند انجام می‌دهند تا از درگیری نظامی با هر کسی جلوگیری کنند.» به‌منظور به چالش کشیدن ایالات‌‌‌متحده برای تسلط جهانی، آنها از قدرت صنعتی و اقتصادی به‌‌‌جای نیروی نظامی استفاده خواهند کرد.
رهبران پنتاگون، چین را «تهدید فوری» برای آمریکا نامیده‌‌‌اند. گزارش سال گذشته آمریکا با عنوان «گزارش قدرت نظامی چین» که توسط کنگره انجام شد، اعلام کرد که «ارتش آزادی‌‌‌بخش خلق اقدامات تحریک‌‌‌آمیز و بی‌‌‌ثبات‌‌‌کننده‌ای را در تنگه تایوان و اطراف آن افزایش داده که شامل افزایش پروازها به منطقه شناسایی دفاع هوایی تایوان و نیز شامل انجام تمرین‌‌‌هایی با تمرکز بر تصرف احتمالی یکی از جزایر دورافتاده تایوان می‌شود.» در ماه اوت، سفر نانسی پلوسی، رئیس مجلس وقت نمایندگان، به این جزیره باعث مانور گسترده قدرت نظامی از سوی ارتش چین شد که شامل شلیک موشک بر فراز جزیره و همچنین شلیک موشک به آب‌‌‌های منطقه اقتصادی انحصاری ژاپن می‌‌‌شد. از آن زمان، پکن تاکتیک‌‌‌های فشار نظامی تهاجمی خود را در جزیره افزایش داده و جنگنده‌‌‌های خود را بر فراز تنگه تایوان به پرواز درآورده است.
سخنرانی شی جین‌پینگ، رهبر چین، در مورد تایوان در بیستمین کنگره حزب کمونیست چین در ماه اکتبر، موجب تشویق‌‌‌های زیادی شد. او گفت که چین «برای اتحاد مجدد صلح‌‌‌آمیز تلاش خواهد کرد» و درعین‌‌‌حال هشداری تلخ داد و گفت: «هرگز قول نمی‌دهیم که توسل از زور را کنار بگذاریم. این اختیار را داریم که تمام اقدامات لازم را انجام دهیم.» دولت بایدن در حمایت از این جزیره که توسط «قانون روابط تایوان» ارائه شده، ثابت‌‌‌قدم بوده است؛ قانونی که می‌‌‌گوید واشنگتن ابزارهایی را برای دفاع این جزیره از خود بدون متعهد ساختن نیروهای آمریکایی در اختیار رهبران این جزیره قرار می‌دهد.
«قانون مجوز دفاع ملی» که به‌‌‌تازگی امضا شده است، ایالات‌‌‌متحده را متعهد به برنامه‌‌‌ای برای نوسازی ارتش تایوان می‌کند و کمک‌‌‌های امنیتی ۱۰میلیارد دلاری را طی پنج‌سال ارائه می‌دهد که نشانه‌‌‌ای قوی از حمایت بلندمدت دوحزب از این جزیره است. بااین‌‌‌حال، بایدن چند بار گفته است که اگر ارتش چین تهاجمی را آغاز کند، نیروهای نظامی ایالات‌‌‌متحده از تایوان دفاع خواهند کرد. بااین‌‌‌حال، پنتاگون تاکید کرده که تغییری در «سیاست چین واحد» واشنگتن ایجاد نشده است. براساس «سیاست چین واحد»، ایالات‌‌‌متحده موضع چین مبنی بر این را که تایوان بخشی از چین است تصدیق می‌کند؛ اما هرگز ادعای پکن برای این جزیره خودگردان را به رسمیت نشناخته است. کانسیان گفت: «جنگ‌‌‌ها زمانی رخ می‌دهند که تجزیه‌‌‌وتحلیل عینی ممکن است نشان دهد که مهاجم ممکن است موفق نباشد.»
گزارش CSIS می‌‌‌گوید که برای نیروهای آمریکایی در راستای جلوگیری از کنترل نهایی چین بر تایوان، چهار حالت ثابت وجود دارد که از دل آن ۲۴ بازی جنگی که اجرا شد، بیرون آمد: ۱. نیروی زمینی تایوان باید قادر به مهار مناطق ساحلی باشد؛ ۲. ایالات‌‌‌متحده باید بتواند از پایگاه‌‌‌های خود در ژاپن برای عملیات جنگی استفاده کند؛ ۳. ایالات‌‌‌متحده باید موشک‌‌‌های ضد کشتی دوربرد داشته باشد تا از راه دور و به شکل «انبوه» به نیروی دریایی ارتش چین ضربه بزند و ۴. ایالات‌‌‌متحده باید تایوان را به‌‌‌طور کامل قبل از شروع شلیک‌‌‌ها، مسلح کند و فورا وارد هر نوع درگیری خارجی با نیروهای خودش شود.
این گزارش همچنین گفت که «الگوی اوکراین» برای تایوان وجود ندارد. کانسیان معتقد است: «هنگامی‌‌‌که جنگ آغاز می‌شود، ارسال نیرو یا تدارکات به تایوان غیرممکن می‌شود. بنابراین وضعیت بسیار متفاوت از اوکراین است؛ زیرا در اوکراین ایالات‌‌‌متحده و متحدانش توانسته‌‌‌اند به‌‌‌طور مداوم تدارکات را به اوکراین ارسال کنند. تایوانی‌‌‌ها اگر قرار باشد بجنگند، باید قبل از جنگ همه‌‌‌چیز را به دست آورند.» این اندیشکده گفت که واشنگتن اگر بخواهد به برخی از توصیه‌‌‌های CSIS برای موفقیت در جنگ تایوان عمل کند، باید به‌‌‌سرعت دست‌‌‌به‌‌‌کار شود. اقدامات آمریکا باید شامل این موارد باشد: ۱. تقویت پایگاه‌‌‌های ایالات‌‌‌متحده در ژاپن و گوام در برابر حملات موشکی چین؛ ۲. انتقال نیروهای دریایی خود به کشتی‌‌‌های کوچک‌تر و قابل بقا؛ ۳. اولویت‌‌‌بندی زیردریایی‌‌‌ها؛ ۴. اولویت دادن به نیروهای بمب‌‌‌افکن قابل‌‌‌دوام به نیروهای رزمی؛ ۵. تولید جنگنده‌‌‌های ارزان‌‌‌تر و ۶. سوق دادن تایوان به سمت استراتژی مشابه، تسلیح و مجهز کردن خود به سکوهای تسلیحاتی ساده‌‌‌تر نسبت به کشتی‌‌‌های گران‌‌‌قیمتی که بعید است از اولین حمله چین جان سالم به درببرند.
در گزارش CSIS آمده است که این سیاست‌‌‌ها با هزینه‌‌‌ای کمتر نسبت به چین، پیروزی را برای آمریکا به ارمغان می‌‌‌آورند؛ اما تلفات همچنان بالا خواهد بود. بر همین اساس، «ایالات‌‌‌متحده ممکن است پیروزی پرشکوهی به دست آورد؛ اما در درازمدت بیشتر از چینی‌‌‌های شکست‌‌‌خورده رنج ببرد.» در این گزارش آمده است: «پیروزی همه‌‌‌چیز نیست.»
