راهکاری برای یک چالش
از آنجا که بازار پایه با ریسک بالایی همراه است و سهامدار میتواند ضرر جبرانناپذیری متحمل شود، در واقع این تصمیم میتواند به عدمبازارسازی و شکست سهامدار خرد کمک کند. اما از آنجا که در تمام بازارهای جهانی خرید و فروش سهام بدون دامنه نوسان انجام میشود و سهامدار با علم به وجود ضرر و زیان به معامله میپردازد، بنابراین بازاری کارآست که آزاد باشد و تصمیم را برعهده سهامدار بگذارد. با توجه به تفاوتهای بورس ایران با بازارهای جهانی مشاهده میشود که قوانین دستوپاگیر بازار نهتنها به جذب سرمایهگذار خارجی کمک نمیکند بلکه سبب خروج سرمایههای داخلی و هدایت آن به سمت بازارهای جهانی یا در مواردی بازارهای غیرمولد میشود که اتفاقا با در نظر گرفتن فضای اقتصاد کشور، این مهم میتواند به تشدید تورم نیز منجر شود.
محدودیت ساعات معاملاتی، محدودیت نقدینگی، مخاطرات میزان نوسان و صفهای خرید و فروش که به طور مشخص از دامنه نوسان نشات میگیرد، محدودیت حجم مبنا، عدمامکان شروع با سرمایههای کوچک و گرفتن اعتبارهای زیاد از طرف شرکت کارگزاری با بهره بسیار پایین که به لورج معروف است، عدمامکان کسب بازدهی حتی وقتی شاخص منفی بوده و روندها نزولی هستند مانند اوراق تبعی که برای تمام سرمایهگذاران قابل استفاده نیست، شفافیت اندک بازار سهام و بسته شدن طولانیمدت نمادهای معاملاتی و... را میتوان در گروه مقررات دست و پاگیر و مخاطرات سرمایهگذاری در بازار سرمایه کشور محسوب کرد.
همانطور که اشاره شد، مهمترین شرط ورود و جذب سرمایهگذار امکان ورود با سرمایههای کوچک است که اتفاقا میتواند اشتیاق و ریسکپذیری را در سهامدار خرد تقویت کرده و شروعی برای ورود سرمایههای بزرگ و بزرگتر شود. در فرابورس نیز با اجرای تعهدات بهموقع بازارگردانها، امکان ورود صندوقهای سرمایهگذاری، بهرهگیری سیستم معاملات الگوریتمی کارآمد و ارتقای سیستم کنترل و نظارت بهروز دنیا میتوان از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری کرد. حال انتظار میرود که قوانین بازار به گونهای وضع شوند که حامی سرمایهگذاران بهویژه سهامداران خرد باشند. در عین حال بر کسی پوشیده نسیت که مقررات دست و پا گیر سبب خروج سرمایه از بازار میشود. به عبارتی خروج سهامدار باعث کاهش ارزش معاملات بازار سهام شده و بسیاری از سهام بنیادی نیز در بازار پایه میتوانند در ادامه به دست فراموشی سپرده شوند.