قلب تپنده اقتصاد در برزخ
نظر بنده این است که مذاکرات سیاسی کشور به پوسته سخت خود رسیده و دقیقا اینجاست که طرفین باید تصمیمات سختی اتخاذ کنند. همین امر باعث می‌شود که بگوییم، اگر از صفر تا ۹۰درصد مذاکرات در یک‌سال سپری شده، برای ۱۰درصد باقی‌مانده، مدت زمان بیشتری صرف می‌شود؛ صرف زمان بیشتر برای حصول نتیجه مذاکرات (چه مثبت و چه منفی) بازارها را در برزخ نگه داشته و رفتار آنها زیاد قابل پیش‌بینی نخواهد بود. امروز به طور خاص، در بازارسرمایه می‌توان گزینه‌های سرمایه‌گذاری مطلوبی را یافت که بهتر از دلار و طلا و... بوده و عملکرد بهتری را نیز در میان‌مدت محقق خواهند کرد. پیش‌بینی من از کلیت بازارسرمایه به‌طور عام این است که روند نوسانی و رو به بالا خواهد داشت و اگر معیار ما شاخص کل باشد، می‌توانیم شاخص را تا پایان سال بالاتر از ۷/ ۱میلیون واحد ببینیم. توجه سهامداران را به این نکته جلب می‌کنم که بهتر است در انتخاب گزینه‌های سرمایه‌گذاری به مولفه‌‌‌های سودآوری و عوامل موثر بر سودآوری توجه اساسی داشته باشند. طبیعتا تورم و نرخ ارز، یک متغیر برون‌زای موثر بر عملکرد شرکت‌هاست و به طور کلی بر عملکرد بخش زیادی از شرکت‌ها تاثیر مثبت دارد؛ اما بهتر است گزینه‌هایی را انتخاب کنند که علاوه بر تاثیرات مثبت از تورم و نرخ ارز، از متغیرهای درونی مانند طرح‌های توسعه و... نیز تاثیر مثبت بگیرند.
