جلوگیری از صفنشینی
این دسته معتقدند که در چنین اتمسفری با حذف دامنه نوسان، عملا اقدامات دستکاری معاملات توسط بخشی از فعالان حرفه‌ای آسان‌تر صورت می‌گیرد و نظارت بر معاملات هم بسیار سخت‌تر شده و راه بر اعمال سلایق شخصی در برخورد با تخلفات احتمالی هموارتر می‌شود. همچنین دامنه نوسان از مستولی شدن رفتار هیجانی و عکس‌‌‌العمل بیش‌‌‌ازحد به اخبار جلوگیری می‌کند. شاه‌بیت مخالفان وجود دامنه نوسان هم این است که وجود دامنه نوسان، باعث گسترش پدیده مذموم صفنشینی و ایجاد اثر کهربایی می‌شود و عملا تحلیل در بازار کاربردی نخواهد داشت و در نهایت موجب ناکارآمدی بورس می‌شود. این دسته هم از نگاهی دیگر، وجود دامنه نوسان را عامل دستکاری بازار و عامل فساد می‌دانند و معتقدند، حذف دامنه باعث افزایش نقدشوندگی می‌شود. در واقع استدلال هر دو دیدگاه، به نوعی در باب وجود یا حذف دامنه نوسان درست و قابل دفاع است. پس چه باید کرد؟ به زعم اینجانب، دیدگاه سومی هم وجود دارد که در یک نگاه کلی می‌توان گفت، ادامه سیاست فعلی اعمال دامنه نوسان صحیح نیست و باید با رعایت ملاحظاتی رویکرد حذف تدریجی دامنه نوسان به‌صورت فعلی را در دستور کار قرار داد و به سمت اعمال دامنه نوسان پویا حرکت کرد. این ملاحظات تیتروار به این شرح است:
افزایش دامنه نوسان باید به‌تدریج، مثلا از یک تا ۳درصد و با اعلام و اطلاع‌رسانی گسترده قبلی و با رعایت فاصله زمانی مناسب از زمان اعلام تا زمان اجرا صورت گیرد.
تغییرات از چند شرکت بزرگ با درصد شناوری بالا به‌صورت پایلوت شروع شود و مزایا و معایب بررسی شود و به‌تدریج به سایر نمادها تسری پیدا کند.
هم‌‌‌زمان تغییرات مناسب هم با دیگر پدیده خاص بازار، یعنی حجم مبنا باید صورت پذیرد.
تغییرات دامنه نوسان در مورد بازارگردان‌ها هم سیاستگذاری شود تا نقش بازارگردان‌ها در بالانس معاملات نهادینه شود.
امکانات و زیرساخت‌های فنی سامانه‌های معاملات مورد بازبینی قرارگیرد.
مقررات ویژه افزایش دامنه نوسان در عرضه‌های اولیه و باز و بسته شدن نمادها تدوین شود تا در همان جلسه معاملاتی یا جلسه بعدی معاملات به تعادل برسد. در این وضعیت، دامنه نوسان پویا بهترین الگوریتم است که از پدیده صفنشینی جلوگیری می‌کند.
