اهرم سرمایه‌گذاری به شما اجازه می‌دهد تا  با مبلغی بیش از دارایی خود، وارد یک سرمایه‌گذاری شوید. بنابراین نوسانات ارزش دارایی مورد نظر روی یک سرمایه‌گذاری، با شدت بیشتری اثر می‌‌‌گذارد و به همین شکل، سود یا زیان یک فرد بیشتر از حالتی می‌شود که صرفا با سرمایه خود وارد معامله شود.

باید گفت، این صندوق‌ها با داشتن اهرم می‌توانند بازده حداکثری برای سرمایه‌گذاران ایجاد کنند و با توجه به وجود اهرم در این صندوق‌ها، ریسک بیشتری نسبت به صندوق‌های سهامی دارد و با توجه به رابطه مستقیم بین ریسک و بازدهی، در شرایط رونق بورس و رشدی بودن شاخص بازار، بازدهی حداکثری را برای دارندگان واحدهای سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کند.

همچنین، بعضی از سهامداران بسیار ریسک‌‌‌پذیرند و به ارزش بنیادی برخی سهام، اعتقاد زیادی دارند که می‌توانند در صندوق‌های اهرمی سرمایه‌گذاری کنند، اما با توجه به ماهیت اصلی این نوع صندوق‌ها، به هیچ عنوان ورود همه افراد به صندوق‌های اهرمی توصیه نمی‌شود.

صندوق‌های اهرمی، از جمله صندوق‌های جدید بازار سرمایه هستند که شامل دو نوع واحد سرمایه‌گذاری «ممتاز» و «عادی» می‌شوند. واحد‌‌‌های ممتاز، واحدهایی با سود متغیر و واحدهای عادی، دارای سود مشخص و تضمین‌شده هستند. همچنین پرتفوی این نوع صندوق‌ها، شامل سهم‌های بازار سرمایه است؛ یعنی دارندگان واحدهای ممتاز با استفاده از منابع دارندگان واحدهای عادی برای خود اهرم و اعتبار ایجاد می‌کنند.

یکی از جذابیت‌های این نوع صندوق‌ها این است که واحدهای سرمایه‌گذاری آن می‌تواند، همزمان به دو طیف مختلف سرمایه‌گذاران که از نظر تیپ شخصیتی و پذیرش ریسک متفاوت هستند، عرضه شود؛ در نتیجه، افراد بیشتری از آحاد جامعه، به سوی این نوع صندوق‌ها هدایت می‌شوند.

در نتیجه؛ سرمایه‌گذاران باید معیارهایی را برای انتخاب صندوق‌های شاخصی در نظر داشته باشند. یکی از معیارهایی که برای انتخاب بین این صندوق‌ها وجود دارد، شاخص ریسک است. با توجه به اینکه این نوع صندوق‌ها خاصیت اهرمی دارند، بتای آنها اهمیت ویژه‌‌‌ای پیدا می‌کند و معمولا صندوق‌های سهامی که در ادوار گذشته دارای بتای بالاتری بوده‌‌‌اند، بازدهی بهتری کسب کرده‌‌‌اند. دومین معیاری که در بررسی و انتخاب صندوق اهرمی حائز اهمیت است، بحث عملکرد مدیر صندوق در سایر صندوق‌های تحت مدیریت او خواهد بود.