غفلت از صادرات بازی
مجوزهایی که برای انتشار بازیهای موبایل در ایران وجود دارد، از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر می‌شود. مجموعه کافه‌بازار با بستن قرارداد همکاری با وزارت ارشاد و بررسی بازیها، به صورت خودکار، کد شامد را برای بازیها صادر می‌کند و یک کد انحصاری برای آن بازی اختصاص داده می‌شود که مانند بقیه مجوزهای رسانه‌‌‌های دیجیتال، یک صفحه اختصاصی در وب‌سایت رسانه‌‌‌های دیجیتال وزارت ارشاد خواهد داشت. نکته جالبی که در این حوزه وجود دارد، این است که اپ‌استورهای موجود بین‌المللی، مانند گوگل‌پلی و اپ‌استور، سخت‌گیری‌‌‌های زیادی در خصوص انتشار آن دارند.
در بخشی به نام Content Ratingکه در پلت‌فرم گوگل‌پلی وجود دارد، باید برای هر بازی و اپلیکیشنی که درخواست انتشار آن را داریم، یک آزمون دهیم و در آن، مواردی را که در بازی ما وجود دارد، مشخص کنیم. بنابراین اپلیکیشن بعد از بررسی این موارد به صورت خودکار، به این نتیجه می‌رسد که بازی ما را برای افراد بالای ۱۳سال نمایش دهد یا خیر. اگر در موارد محتوایی، تغییراتی مشاهده کند یا گزارشی به آن برسد، بدون اغماض، نسبت به معلق‌کردن در فضای این پلت‌فرم تا حل‌کردن مشکل پیش خواهد رفت. نکته‌‌‌ای که در این میان مطرح است، این است که نیاز این صنعت در داخل و خارج از ایران چیست و آیا گرفتن مجوز در این حوزه، جزئی از مشکلات ورود به صنعت به حساب میآید یا خیر. اگر جواب را از بنده که بیش از پنج‌سال در این صنعت به‌عنوان مدیر بازاریابی و مشاور رشد فعالیت دارم بپرسید، این است که خیر؛ مجوزها چه در داخل ایران و چه در خارج از ایران، به‌راحتی به دست می‌‌‌آیند، اما مساله اصلی و مورد بحث در خصوص انتشار بازی در داخل ایران، تخصیص بودجه لازم برای جذب، نصب و بهینه‌سازی برای ماندگاری کاربران است.
در خصوص بازار خارج از ایران، مساله اساسی، شناخت بازار هر منطقه و ساخت بازی بر اساس آن منطقه است. از مناطقی که سلیقههای مشابهی دارند، می‌توان به منطقه جنوب شرق آسیا شامل دو بخش «ژاپن و چین» و «چین و اندونزی» اشاره کرد. منطقه خاورمیانه، تقریبا سلیقه مشابهی دارد و اروپای شرقی و غربی نیز دو بخش مختلف با سلیقههای متفاوت هستند. همچنین آمریکای شمالی و جنوبی سلیقههای متفاوتی نسبت به یکدیگر دارند.
نکته جالب توجه این است که در گذر زمان، سلیقه بازیهای انجام‌شده و پرطرفدار، بیشتر به صورت شرقی و غربی تقسیم شده است و اتفاقا پدیده‌‌‌هایی مانند نسخه جدید بازی
هری پاترکه نسخه AR (واقعیت افزوده) آن برای اولین‌بار در اپ‌استور چینی‌‌‌ها منتشر شده، یکی از پدیده‌‌‌های این روزهاست که اتفاقا جزو پنج کاندیدای بهترین بازیهای سال گوگل‌پلی است.
نکته جالب ماجرا این است که اگر تلاشی برای تولید بازی صورت می‌گیرد، بهتر است این تلاش برای درآمد دلاری باشد؛ چون رفتار خریداران خاورمیانه، مخصوصا کشورهای ایران، ترکیه، عراق و بعضی از کشورهای شمال آفریقا بسیار شبیه به هم است و بسیار کمتر از بقیه مناطق دنیا پرداخت می‌کنند. منظور از پرداخت کمتر، اشاره به سنجه‌‌‌ای است به نام «نرخ تبدیل» (نرخ تبدیل تمام نصب‌کنندگان به پرداخت‌کنندگان) که در این زمینه اختلاف فاحشی بین ایران و کشورهای توسعه‌یافته وجود دارد. به طور کلی، درآمد از بازیها به دو دسته تبلیغات داخل بازی و درآمد درون برنامه‌‌‌ای تقسیم می‌شود.
در یک مورد مشابه، درآمد از تبلیغات هزاره درون برنامه‌‌‌ای از ایران (درآمد به ازای هزار بار نمایش تبلیغات داخل برنامه/ بازی) به طور متوسط ۳۰سنت بوده و در ۱۰کشور اول درآمدی در این حوزه از ۶دلار تا ۱۶دلار متغیر خواهد بود. می‌توان مشاهده کرد که درآمد تبلیغات، به‌تنهایی در آن ۱۰کشور حداقل ۲۰برابر ایران است. این مهم ما را بر آن می‌دارد که به صورت جدی، به صادرات بازی این محصول/ سرویسی که راحت صادر می‌شود، بیشتر فکر کنیم.
