دارویی‌ها در انتظار تصمیم۴۲۰۰

رسول جاویدی کارشناس بازار سرمایه بازار در حالی این روزها مجددا در مسیر نزول گام برمی‌‌دارد که بازار بدهی با رشد چشمگیری روبه‌رو بوده است. افزایش قیمت‌ها در بازارهای جهانی هم این روزها نتوانسته است، آن‌گونه که باید، اثری مثبت بر بازار سرمایه داشته باشد. با اینکه شاهد رکوردشکنی‌‌های پیاپی شرکت‌ها در درآمد و نرخ فروش هستیم، باز هم بازار آن‌چنان که باید، واکنش درخوری به این افزایش درآمد یا سودآوری نشان نداد.

گزارش‌های مثبت و خوب شرکت‌ها، به‌خصوص گروه پتروشیمی و فلزات هم نتوانست مسیر و روند بازار را تغییر دهد. وجود ابهامات زیاد، به‌خصوص در برخی فاکتورهای مهم برای شرکت‌ها، از جمله نرخ خوراک پتروشیمی‌‌ها، هزینه انرژی و نرخ پالایشی‌‌ها باعث شده است تا بازار با شک و تردید و ابهام به روند خود ادامه دهد و شاهد خودنمایی بازار سرمایه، در مقایسه با سایر بازارهای مالی نباشیم. این روزها مشکل اصلی بازار، در کنار ابهاماتی که بیان شد، کمبود نقدینگی است. انتظار تغییرات مدیران هم باعث شده است تا شاهد تحرکات کمی از سوی شرکت‌های بزرگ باشیم. بنابراین در حالی سمت تقاضا با افت روبه‌رو بود که افت سمت عرضه به‌نسبت کمتر بود. ابهامات بیان‌شده سبب شده است تا انتظارات مثبت کمی نسبت به آینده بازار وجود داشته باشد، با این حال، سهام یا گروه‌‌هایی هستند که می‌توانند در شرایط کنونی هم، ارزندگی خود را داشته باشند. از جمله شرکت‌هایی که می‌توانند افق سرمایه‌گذاری مناسبی برای سرمایه‌گذاران داشته باشند، گروه‌‌هایی هستند که از ارز ۴۲۰۰تومانی بهره می‌‌برند. حذف ارز ۴۲۰۰تومانی  می‌تواند سودآوری بسیاری از شرکت‌ها از جمله گروه دارویی را متحول کند. گروه لاستیک‌سازان نیز از جمله گروه‌هایی است که می‌توان افق مناسب سودآوری را برای آن متصور بود. گروه شوینده نیز از جمله گروه‌‌هایی است که در این مدت، شاهد افزایش بهای تمام‌شده آن بوده‌‌ایم، اما نرخ فروش آن به میزان مناسبی افزایش نیافته و فاصله قیمتی زیادی بین نرخ‌های فروش شرکت و قیمت‌های بازار وجود دارد. افزایش قیمت شکر نیز تاثیرات مهمی بر ارزندگی گروه قندی خواهد داشت. از سوی دیگر، باید عنوان کرد که این روزها صحبت از ساخت یک‌میلیون واحد مسکن ملی، علاوه بر اینکه می‌تواند تولیدکنندگان سیمان را منتفع سازد، با توجه به اخذ مجوز ساخت توسط شرکت‌های انبوه‌‌ساز، می‌تواند سبب پویایی این گروه نیز شود. دو شرکت تولیدکننده یوتیلیتی نیز در حالی می‌توانند فروش مناسبی داشته باشند که با این قیمت‌های جهانی، شرکت‌های پتروشیمی یا تمام توان، مشغول فعالیت تولیدی هستند. بنابراین تامین‌کنندگان خوراک، با توجه به محدودیت‌های قیمتی کمتری که دارند، می‌توانند درآمد مناسبی نیز شناسایی کنند. با توجه به مشکلات و محدودیت‌ها در چین، انتظار ثبات در قیمت‌های کنونی بسیار محتمل است. بنابراین انتظار می‌رود قیمت‌ها همچنان وضعیت مناسبی داشته باشند؛ مگر اینکه شاهد نرخ‌‌گذاری دستوری باشیم. در خصوص بحث توافقات سیاسی نیز می‌توان اشاره کرد که در صورت تحقق این امر، دو گروه بانکی و خودرویی، می‌توانند با استقبال سرمایه‌گذاران روبه‌رو شوند. اگر این مورد محقق نشود، سرمایه‌گذاری در سهام شرکت‌های وابسته به دلار، به ‌نظر می‌تواند توجیه مناسبی داشته باشد. در پایان می‌توان به این مورد مجددا اشاره کرد که مشکل اصلی بازار، عدم‌قدرت در بخش تقاضا، یعنی همان مشکل نقدینگی در بازار است؛ وگرنه بسیاری از شرکت‌ها در قیمت‌های کنونی، ارزندگی مناسبی دارند.