اما برای تکمیل این منظره باید باید به بخش تولید نیز توجه داشت. روند سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته در این حوزه، نتوانسته است به میزان رضایت‌بخشی برسد و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی هنوز برای ورود جدی به بازار ایران، به‌طور کامل قانع نشده‌اند. از یکسو تهدیدات مداوم آمریکا برای خروج از برجام و ایجاد فضایی از نااطمینانی، از سوی دیگر مشکلات بانکی و محدودیت‌های آن، در کنار ریسک‌های متعدد سیاسی، اقتصادی، ارزی و ... که ریشه در ساختار داخلی دارد، همه و همه دست به دست هم داده‌اند که این اتفاق با سرعت کم به پیش رود. تهیه قراردادهای جدید موسوم به IPC نیز نتوانسته است اشتیاق لازم را در طرف خارجی به وجود آورد. باید دید که آیا دولت دوازدهم تصمیمی برای خوردن از کیکی که پخته است، دارد یا خیر. باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به بررسی قراردادهای نفتی و مشکلات فعلی صنعت نفت در این بخش پرداخته است.

امیر جهانی