راستی آزمایی ادعاهای ترامپ

کاترین واتسون
سی‌بی‌اس نیوز

رئیس‌جمهوری ترامپ در سخنرانی ماه گذشته خود در رز گاردن کاخ سفید رسما اعلام کرد، ایالات‌متحده از توافق‌نامه جلوگیری از گرمایش زمین در پاریس خارج خواهد شد که تحلیل‌های مختلفی را در پی داشت. رئیس‌جمهوری در سخنرانی خود دلایل متعددی را برشمرد که به‌خاطر آنها، آمریکا دیگر نباید بخشی از توافق سال 2015 باشد. در ادامه به برخی از دلایلی که ذکر شد خواهیم پرداخت:

ایجاد اشتغال

ترامپ در آغاز سخنرانی خود مدعی شد «بی‌شک شاهد پیشرفت‌های شگرفی در اقتصاد آمریکا از روز انتخابات تاکنون بوده‌ایم» و افزود: «بیش از یک میلیون شغل در بخش خصوصی ایجاد شده است.»

حقیقتی توام با هشدار: درست است که از زمان انتخاب آقای ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهوری، بالغ‌بر یک میلیون شغل در بخش خصوصی ایجاد شده است؛ ولی باید توجه کرد که تا تاریخ بیستم ژانویه که مراسم تحلیف برگزار شد، هنوز اوباما در راس کار بود. یعنی اینکه حدود 500 هزار شغل ایجاد‌شده را باید در سبد افتخارات اوباما قرار داد. ضمن اینکه در 6 ماه تصدی‌گری اوباما ماهانه 172 هزار شغل در بخش‌خصوصی ایجاد شده است که اندکی بیشتر از 171 هزار شغل ایجاد شده ماهانه در دوران زمامداری ترامپ است.

ثبات دما

ترامپ: «حتی اگر توافق‌نامه پاریس کاملا به اجرا درآید، یعنی تمامی کشورها به آن پایبند بمانند، تخمین زده می‌شود که تا سال 2100 تنها 2/ 0 درجه سلسیوس-دقت کنید چقدر- در دمای کره زمین تفاوت ایجاد خواهد شد. مقداری خیلی ناچیز.»

غلط: آقای ترامپ در تخمین اعداد خیلی دست پایین گرفته است. تخمینی که به گفته کاخ سفید نتیجه تحقیقات محققان دانشگاه MIT بوده است. با این حال جک جاکوبی، از محققان اصلی تحقیق مورد اشاره می‌گوید که ترامپ از نتایج پژوهشی استفاده کرده که امروز از درجه اعتبار ساقط است. جاکوبی می‌گوید که این تحقیق مربوط به سال‌های گذشته است و تخمین‌های کنونی که موجبات توافق‌نامه پاریس را فراهم کرده است، افزایش دمایی بالغ بر یک درجه سلسیوس یا 8/ 1 درجه فارنهایت را نشان می‌دهد. «آنها به‌دنبال اعدادی می‌گردند که بتوانند هدف خود را توجیه کنند.» جاکوبی می‌گوید: «این کار از آن حقه‌هایی است که در مناظرات کاربرد دارد.» افزایش یک درجه‌ای دما ممکن است زیاد به نظر نرسد؛ ولی استفان رامستورف، محقق در زمینه گرمایش زمین از موسسه تحقیقاتی پتسدام آلمان می‌گوید: «هر 1/ 0 درجه ا فزایش دمای کره زمین، موجب وقوع تعداد بسیاری حوادث ناگوار مرتبط با آب و هوا در سراسر جهان خواهد شد.»

هزینه اجرای توافق پاریس

ترامپ: «هزینه اجرایی کردن توافق‌نامه پاریس درحال‌حاضر، چیزی حدود 3 میلیارد دلار خواهد بود که به معنی هدر رفت GDP و 5/ 6 میلیون شغل صنعتی خواهد بود.» این اظهارات بر‌اساس مطالعات شرکت مشاوره اقتصادی نرا (NERA) مطرح شده است که به دولت اوباما اطلاع داده بود، توافق پاریس تا سال 2040 تقریبا 3 تریلیون دلار برای اقتصاد آمریکا هزینه در بر خواهد داشت. همچنین اقتصاد آمریکا 5/ 6 میلیون شغل را در بخش صنعت از دست خواهد داد که 1/ 3 میلیون نفر آن به حوزه تولید مربوط خواهد بود.

غیر قابل استناد: این مطالعه با کمک هزینه دو گروه انجام شده است که سال‌های متمادی مخالف مقررات محیط‌زیستی بوده‌اند. یکی اتاق بازرگانی ایالات‌متحده (USCC) و دیگری شورای آمریکایی تامین سرمایه (ACCF) است که هر دو تامین منافعشان در گرو ادامه روند استفاده از سوخت‌های فسیلی است. حتی گروه دوم بخش عمده پولی را که دریافت می‌کند از طرف مجموعه‌ای است که توسط برادران کخ اداره می‌شود؛ مردانی که مالک پالایشگاه‌های متعدد و بیش از 4 هزار مایل خطوط انتقال نفت و گاز هستند.

سایت فکت چک نیز به این نکته اشاره دارد که در بدترین سناریوی ممکن، میانگین کاهش سالانه GDP طی سال‌های 2034 تا 2040 به میزان 8/ 6 خواهد بود. اما سناریو‌های دیگری را نیز پیش‌بینی کرده است. بر‌اساس یکی دیگر از سناریو‌ها که مبتنی‌بر هیبرید است، میانگین کاهش GDP در همان مقطع زمانی حدود 2/ 2 درصد خواهد بود. تحقیقات دانشگاهی نشان داده است که افزایش مقررات محیط زیستی ارتباط معنی‌داری بر سطح اشتغال ندارد. مشاغل از بین‌رفته در صنایع با آلایندگی بالا، دوباره از طریق شغل‌های جدید بر مبنای تکنولوژی سبز جبران می‌شوند.

مخالفت چین و هند

ترامپ: «من نمی‌توانم معاهده‌ای که آمریکا را مورد مجازات و تنبیه قرار می‌دهد، با خاطری آسوده اجرایی کنم- کاری که توافق‌نامه پاریس می‌کند- کشوری که خود در راس مبارزه برای حفظ محیط‌زیست است؛ درحالی‌که کشورهایی که در راس آلایندگی هستند در این تعهدنامه جایی ندارند. به‌عنوان مثال بر‌اساس موافقت‌نامه، چین قادر خواهد بود تا سال‌های سال به گسترش آلاینده‌های خود ادامه دهد. آنها 13 سال می‌توانند هرکار که می‌خواهند بکنند؛ اما ما نه!» «هند این اجازه را یافته است که تولید زغال‌سنگ خود را تا سال 2020 به دو برابر افزایش دهد. فکرش را بکنید، هند می‌تواند تولید زغال‌سنگ خود را دو برابر کند، اما نوک فشار در معاهده پاریس به نحوی غیرمنصفانه در بالاترین سطح روی ایالات‌متحده قرار گرفته است.»

براساس توافق‌نامه پاریس، هند تولید کلی آلاینده‌های خود را تا سال 2030 افزایش خواهد داد؛ اما با این حال روند و شتاب تولید آلاینده‌هایش به شدت کاهش خواهد یافت. هدف هند کاهش شدت انتشار آلایندگی بر GDP به میزان حدود 33 تا 35 درصد در سال 2030 در مقایسه با سطح آن در 2005 است. در اینجا نیز اشکالات اندکی وجود دارد. درخصوص میزان خالص انتشار کربن، بله، چین آلایندگی بیشتری در مقایسه با آمریکا منتشر می‌کند؛ ولی هند در این زمینه از آمریکا عقب‌تر است. گرچه منصفانه‌تر است اگر برای این مقایسه از آلایندگی به صورت سرانه استفاده شود. بر‌اساس این معیار طبق گزارش سایت فکت چک «آمریکا بیشتر از چین و هند گاز کربن دی‌اکسید به جو زمین پمپاژ کرده است.»