واکنش بازار به دو طیف سیاسی

حمیدرضا مهرآور

کارشناس ارشد بازار سرمایه

مدت مدیدی است انتخابات ریاست جمهوری در کشورمان دو قطبی شده است، در برهه‌هایی این دوقطبی شدن با حضور نامزدهای دیگر کمرنگ‌تر و در زمان‌هایی نیز پررنگ می‌شود. پیش‌بینی می‌شود انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ همانند انتخابات سال ۸۸ و ۷۶ این وجه را پررنگ‌تر نمایند. در یک قطب جناح تدبیر و امید قرار دارند که اعتدالیون و اصلاح‌طلب‌ها در این دسته‌بندی هستند و در قطب دیگر نیز جناح اصولگرا. اقتصاد و بورس کشور این دو گروه را با ویژگی‌های منحصر به فردشان می‌شناسد. جناح اصولگرا عموما سیاست‌های انبساطی پولی و مالی را در جامعه پیگیری می‌کند و در دوره ریاست این گروه معمولا نرخ‌های ارز رشد محسوسی دارند، نقدینگی وارد جامعه می‌شود، نرخ تورم رشد می‌کند و عموما نرخ سود بانکی پایین‌تر از نرخ تورم است و البته در این دوره مقداری تنش‌های سیاسی و بالطبع اقتصادی و تحریم‌ها نیز تشدید می‌شود. در مقابل در جناح اعتدال، عموما اوضاع اقتصادی کشور آرام است، نرخ رشد اقتصادی پایدار، تورم کاهشی و نرخ ارز باثبات است.

در دوران ریاست جمهوری این جناح اما مقداری تنش‌های سیاسی کمتر بوده و تحریم‌ها کمتر از قبل خواهند بود؛ در نتیجه رشد صادرات و رشد واردات توامان اتفاق خواهد افتاد. بورس کشور اما به هر دو طیف در طول سالیان گذشته واکنش‌های مثبت و منفی نشان داده است. در دولت نهم و دهم بورس به تشدید تحریم‌ها در سال ۹۰ واکنش منفی نشان داده اما افزایش نرخ ارز در سال‌های ۹۱ و ۹۲ را اتفاق مثبتی تلقی کرده و رشد محسوسی داشت.

در دولت یازدهم نیز بورس در سال‌های ۹۳ و ۹۵ به رکود فراگیر در جامعه واکنش منفی نشان داد، اما در سال ۹۴ به چشم‌انداز رفع تحریم‌ها پاسخ مناسب و همراه با رشد نشان داده است. در واقع برای بورس، دولت‌ها مهم نیستند، بلکه متغیرهای کلیدی، شرایط آینده آن را دیکته می‌کنند. این موضوع بر اقتصاد کشور نیز به نوعی حاکم است. در چند سال گذشته تقریبا همه سیاست‌های پولی و مالی امتحان شده و می‌توان با نگاشتن برنامه استراتژیک از مزایای ذاتی هر دو جناح استفاده کرد.