آغاز جمهوری ششم؟

خبرگزاری فرانسه

دوره ریاست‌جمهوری فرانسه پنج ساله است و رئیس‌جمهور با آرای مستقیم مردم در دو مرحله انتخاب می‌شود که در آن فرد پیروز باید اکثریت مطلق آرا را در یک یا دو دور به دست آورد.دور اولیه انتخابات ۲۰۱۷ ریاست جمهوری فرانسه روز یکشنبه سوم اردیبهشت در داخل کشور فرانسه از ساعت هشت صبح به وقت پاریس تا ساعت ۱۹ به وقت محلی در شهرها و تا ساعت ۲۰ به وقت پاریس در کلان‌شهرها ادامه می‌یابد.

در این انتخابات که ۱۱ نامزد شامل ۹ مرد و دو زن از احزاب و جناح‌های مختلف سیاسی شرکت کرده‌اند، پنج نامزد پیشتاز در نظرسنجی‌ها به ترتیب «امانوئل مکرون» از حزب «درحرکت»، «مارین لوپن» از حزب راست افراطی جبهه ملی، «ژان لوک ملانشون» از حزب «فرانسه نافرمانبردار»، «فرانسوا فیون» جمهوریخواه و «بنوا آمون» سوسیالیست هستند. در این یادداشت به مهم‌ترین تحلیل‌های مطبوعات فرانسه در آخرین روز قبل از انتخابات پرداخته‌ایم.

لیبراسیون به جنگ دو کاندیدای حزب راست افراطی و بخشی از احزاب چپ، برای کسب آرای کارگران پرداخته و می‌نویسد: «ژان‌لوک ملانشون» رهبر جنبش «فرانسه نافرمانبردار»، در نظرسنجی‌ها در حال بالا آمدن است اما «جبهه ملی» همچنان در صدر تمایلات طبقه کارگر قرار دارد. حزب جبهه ملی همچنین وعده داده که در صورت پیروزی در انتخابات، رفراندومی را در مورد ماندن یا ترک فرانسه در اتحادیه اروپا برگزارکند. این حزب همچنین خواستار کاهش پناهجویان و خارج کردن فرانسه از منطقه یورو است.

لیبراسیون می‌نویسد: این آرا به خودی‌خود سرنوشت انتخابات را تغییر نمی‌دهد، اما از دید نمادین مهم است، چون حکایت از نفوذ هرچه بیشتر حزب «جبهه ملی» دارد که این حزب را به جایگاه نخستین حزب کارگری رسانده است. حال «مارین لوپن» باید با «ملانشون»ی روبه‌رو شود که به شکار آرا در شکارگاه او و همچنین در میان بلاتکلیفان پرداخته است. اکنون اگر «ملانشون» بخواهد خود را به‌عنوان کاندیدای خارج از سیستم معرفی کند، باید بتواند با فراموش‌شدگان جبهه چپ دولت سوسیالیست رابطه برقرار کند که هیچ‌یک از برنامه‌ها باب میلشان نیست، حتی پیشنهاد برقراری یک «درآمد همگانی» هم آنها را جذب نمی‌کند، چون کار را باور دارند.

از سوی دیگر برنامه «امانوئل ماکرون»، کاندیدای مستقل بدون وابستگی به چپ و راست که از یک مدل لیبرال-سوسیال پیروی می‌کند و هدفش دنیای خدمات است، گرچه نظر بخشی از آنان را به خود جلب کرده، اما باز هم از دلمشغولی آنان دور است. در واقع نامزد این فراموش‌شدگان شدن، به گونه‌ای جبران یک بی‌عدالتی است. البته تنها کارگران نیستند بلکه ناامیدی از سیاستمداران، در میان کارمندان دولت، کشاورزان و ساکنان مناطق روستائی فقیر هم بسیار دیده می‌شود. نباید پیروزی «دونالد ترامپ» را هم فراموش کرد که خود را سخنگوی فراموش‌شدگان معرفی می‌کرد.در عین حال همان‌گونه که در مناظره تلویزیونی ۱۱ کاندیدا دیدیم، سخنان «فیلیپ پوتو» که خود کارگر است، توانست طبیعت واقعی «مارین لوپن» را برملا کند و نشان دهد که او نمی‌تواند سخنگوی خوبی برای طبقه کارگر باشد.

روزنامه اومانیته، تیتر درشت خود را به تغییراتی اختصاص داده که در سال نخست رسیدن «ژان‌لوک ملانشون» به ریاست جمهوری می‌توانیم شاهدش باشیم. در چند جمله می‌توان به پایان جمهوری پنجم و آغاز جمهوری ششم، اصلاحات مالیاتی و اجتماعی، شتاب بخشیدن به سرمایه‌گذاری و گذار به دوران زیست محیطی اشاره کرد. او می‌گوید باید بسیار زود آغاز کرد و نتایج مملوس به دست رای‌دهندگان داد. باید کشور را تغییر داد.فیگارو، طبیعتا کاندیدای راست و میانه «فرانسوا فیون» را مورد توجه قرار داده است و می‌نویسد: رای‌دهندگان بالای ۶۵ سال، پایه‌های محکم این کاندیدا را تشکیل می‌دهند. این روزنامه سپس بر این تاکید می‌ورزد که کاندیداهای دیگر، قصه شاه پریان تعریف می‌کنند.

فیگارو در پیوند با ماجراهای مالی‌ که «فرانسوا فیون» درگیرش است، سخنان هوادارانش را برمی‌شمرد که می‌گویند به درگیری‌های وی با دستگاه قضایی اهمیتی نمی‌دهند. یکی از آنها با یادآوری مورد «پاتریک بالکانی» که همسر و فرزندش به دلیل فساد مالی و سوءاستفاده از منابع دولتی، از طرف دادگستری متهم شده‌اند، می‌گوید برایش مهم نیست چون «بالکانی» شهردار خوبی است، از این رو جز به «فیون» به کسی رای نخواهد داد.

روزنامه اقتصادی لیزیکو، به برخوردهای گوناگون کاندیداها با تغییر نهادهای دولتی پرداخته است و می‌نویسد: در حالی که کارشناسان نگران ازدست رفتن کامل اعتماد شهروندان به نظامی هستند که آنها را نمایندگی می‌کند، «فرانسوا فیون» می‌گوید تغییری در آن به‌وجود نخواهد آورد؛ «بنوآ هامون» و «ژان‌لوک ملانشون» برعکس نوید تدوین یک قانون اساسی تازه را می‌دهند؛ «امانوئل ماکرون» هم از شرکت دادن نسبی احزاب کوچک در انتخابات سخن می‌گوید.

روزنامه لوموند می‌نویسد: روزهای پایانی مبارزات انتخاباتی باز هم بر ناباوری و بی‌تصمیمی رای‌دهندگان تاکید می‌ورزد. ماجراهای مالی و سرکشی در برابر نظام، باعث افزایش فاصله میان کاندیداها و شهروندان شده است و در حالی که کاندیدای حزب سوسیالیست، گردهمایی بزرگی در پاریس تشکیل داد، این حزب در حال آماده کردن دوران پس از انتخابات است؛ علت این است که در درون این حزب شماری از کاندیدای آن دور شدند و به جبهه «ماکرون» پیوستند. به گفته یکی از رای‌دهندگان در انتخابات مقدماتی حزب سوسیالیست، پیوستن «مانوئل والس» کاندیدا و نخست‌وزیر پیشین به «ماکرون»، خیانت و توهین به رای‌دهندگان به شمار می‌آیدو به این معنی است که آنها ارزشی برایشان ندارند.