پنج سیاست‌ محوری تد کروز

راس کنت اورکن

منبع: The Street

در صورت ریاست جمهوری کروز قطعا تغییرات اقتصادی عمده‌ای انجام خواهد شد. بسیاری از آمریکایی‌ها پس از مناظرات ریاست جمهوری، نسبت به کروز ایده بهتری به دست می‌آورند. اگر چه ریاست جمهوری کروز احتمال کمی دارد، اما بررسی اوضاع اقتصاد و بازار آمریکا در صورت وقوع این امر خالی از فایده نخواهد بود.تد کروز چند ایده ابتدایی دارد که می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی کشور را تغییر دهد. در بین این ایده‌ها، مهم‌ترین پیشنهادها از بین بردن بانک صادرات-واردات، انتقال به یک نظام مالیات ثابت، تراز کردن بودجه و از بین بردن طرح بیمه اوباما است.

جوئل سویر، یکی از مشاوران جمهوری‌خواهان می‌گوید: «استراتژی وی این است که کاندیدایی باشد که نظر رای‌دهندگان به ترامپ و کارسون را جلب کند. او بر برنامه ضدتثبیت کار می‌کند تا نشان دهد کاندیدای به مراتب سنتی‌تری است. اگر چه او خود را یک خارجی می‌داند، یک سناتور آمریکایی است که آرای عمومی را به دست آورده است.» البته ایده‌ها وقتی تحقق یابند، ارزشمندترند. نگاهی به امکان‌پذیر بودن پیشنهادهای وی نشان می‌دهد که وقت آن رسیده است تا نگاه عمیق‌تری به طرح‌های کروز انداخته شود.

پایان دادن به بانک صادرات-واردات

کروز می‌خواهد با حذف بانک صادرات- به استفاده از دلار مالیات دهندگان برای یارانه دادن به آنچه «گربه‌های چاق سازمانی» می‌خواند، خاتمه دهد. این بانک برای مشتریان آن سوی آب‌ها که محصولات گران‌قیمتی از تولیدات آمریکایی مانند جنرال الکتریک و بوئینگ می‌خرند، تامین مالی را فراهم می‌کند.ورونیک دروژی محقق ارشد مرکز مرکاتوس در دانشگاه جورج میسون و متخصص بانک صادرات-واردات می‌گوید: «این کار قیامی علیه آن چیزی است که آمریکایی‌ها از آن به‌عنوان امتیاز سازمانی نام می‌برند.» او پارتی‌بازی سازمانی را که توسط بانک صادرات- واردات انجام می‌شود را مانند «ازدواجی ناموفق که نتایج نامناسبی دارد» می‌خواند؛ زیرا به سود عده‌ای اندک و مخارج اکثریت است.این ایده ضدسازمانی از زمان رکود بزرگ که بانک‌ها و موسسات بزرگ مزیت‌هایی را به ضرر عموم مالیات‌دهندگان آمریکایی به دست می‌آوردند، در هاله‌ای از ابهام بوده است. تصمیم کروز برای تاکید بر این امر، پیغام واضحی همراه خود دارد. ورونیک دروژی می‌گوید: «این امر اتخاذ موقعیتی در برابر معضل گسترده رفیق‌بازی است. من فکر می‌کنم کار مهمی است. به عبارتی، نیاز به برون‌رفت از رفیق بازی بسیار اثرگذار است.» مزیت‌های پایان دادن بانک صادرات و واردات واضح است و علاقه کروز را به خود جلب کرده است. اگر چه کروز این کار را آغاز کرده و در نخستین گام با تشویق مردم روبه‌رو شده، اما به‌طور کامل مورد حمایت قرار نگرفته است. سازمان‌هایی که از بانک صادرات- واردات سود می‌برند، احتمالا با حذف آن دچار آشوب اقتصادی می‌شوند. رابرت فراری، مدرس اقتصاد در دانشگاه رون می‌گوید «برخی پیشنهاد می‌کنند که پایان بخشیدن به کار بانک صادرات- واردات سازمان‌های آمریکایی را در وضعیت نامناسب جدی قرار می‌دهد.»وی در ادامه می‌گوید: « تا زمانی که ما در محیطی جهانی کار می‌کنیم پایان دادن به بانک صادرات واردات در حالی که سایر کشورها روش‌هایی برای حمایت از تجارتشان در پیش گرفته‌اند، برای صادرکنندگان آمریکایی اثر منفی مهمی در پی داشت.» او معتقد است که این کار درآمد صادرکنندگان آمریکا را کاهش داده و سود و مالیات پرداختی آنان را نیز می‌کاهد.هرچند فراری می‌گوید که اگر ایالات متحده بتواند به تمام شرکای تجاری خود بقبولاند که از صادرکنندگان خود حمایت نکنند، از میان بردن بانک صادرات و واردات ممکن است نتیجه دهد.

مالیات یکسان

به نظر کروز نظام خدمات درآمد داخلی (IRS) به درد نمی‌خورد و نظام مالیاتی فعلی در هم و پیچیده است. او گفته است که می‌خواهد نظام مالیاتی را ایجاد کند که «آنقدر ساده باشد که مانند پر کردن و فرستادن یک کارت پستال به نظر برسد». تسهیل کد مالیاتی چیزی است که جمهوری‌خواهان همگی سال‌ها به دنبال آن بوده‌اند، اما کروز به این مساله بسیار افراطی نگاه می‌کند. در سال ۲۰۱۴ کروز در مقاله‌ای برای نشریه یواس‌ای تودی (USA Today) در مورد از بین بردن خدمات درآمد داخلی ( IRS) و وضع کردن یک مالیات ملی یکسان نوشت که با نظام مالیاتی فعلی و مالیات‌ستانی تصاعدی مخالف است. نظام پیشنهادی وی از همه سطوح درآمدی با نرخ یکسانی مالیات می‌گیرد.در طرحی مانند برنامه پیشنهادی تد کروز، طبقه فقرا و متوسط مالیات بیشتری پرداخت می‌کنند، اما ثروتمندان پول کمتری می‌پردازند و پول بیشتری را صرف سرمایه‌گذاری در اقتصاد می‌کنند. به علاوه، یک نظام مالیات یکسان انگیزه‌ها را برای مصرف از بین می‌برد زیرا استدلال‌های مختلفی برای جبران هزینه‌ها و در عوض تشویق پس‌انداز وجود دارد. حامیان این طرح همچنین می‌گویند که احتمال وضع نرخ مالیاتی بالاتر، مردم را از دستیابی به درآمد بیشتر بازنمی‌دارد و بنابراین وضع یک مالیات آستانه می‌تواند بر رشد اقتصادی بلندمدت اثرگذار باشد.بر اساس مطالعات مرکز ملی تحقیقات سیاسی، مالیات یکسان، هسته تولید اقتصاد را در هر حوزه افزایش داده و از الگوهای فرار مالیاتی سازمانی جز در بخش کشاورزی یارانه‌ای اجتناب می‌کند. در مورد مالیات یکسان ۱۷ درصدی، این پیشنهاد وجود دارد که بخش مسکن تا ۵/۱ درصد بیشتر نیز باشد. رقیبان مالیات یکسان نیز می‌گویند که چنین سیاستی کسری بودجه ملی را افزایش می‌دهد، زیرا درآمد مالیاتی برای مقادیر ثروت بزرگ‌تر، کمتر می‌شود و موجب می‌شود بار اقتصاد به‌طور غیر معمولی بر دوش فقرا بیفتد در حالی که برای ثروتمندان، تحمل نرخ مالیات یکسان راحت‌تر است.هنری جی آرون، محقق موسسه بروکینگ می‌گوید: «با وجود این مباحث، پیشنهاد مالیات کاملا یکسان امکان‌پذیر نیست. برقراری نرخ مالیات یکسان در کل ساده نیست و یکسان نخواهد بود، مگر اینکه بار مالیاتی را به‌طور گسترده از ثروتمندان به افراد طبقه متوسط انتقال دهد. این به آن معنی است که بگوییم نرخ مالیات یکسان، نرخ مالیاتی مشابهی را بر تمام سطوح درآمدی تحمیل می‌کند مالیات یکسان نهایی، که شاید عملی‌تر باشد، نرخ نهایی بیشتری را بر بالاترین بخش درآمدها وضع می‌کند.» رابرت فراری در ادامه می‌گوید: «نیاز به طرح واقع‌بینانه‌تری است، زیرا اکنون بیش از ۴۰ درصد مردم آمریکا هیچ پولی برای مالیات بر درآمد پرداخت نمی‌کنند.»

تراز کردن بودجه

کروز به شکلی خستگی‌ناپذیر در مخالفت با بدهی ملی سخن گفته است. در حقیقت، او از تصویب اصلاحیه قانون اساسی برای اینکه کنگره بودجه متوازن را تصویب کند و کسری بودجه و بدهی را از بین ببرد، حمایت می‌کند. اما متوازن کردن بودجه به معنی خلاص شدن از شر بدهی نیست. آرون می‌گوید: «تصویب ضرورت توازن در بودجه، سیاست بدی است زیرا وقتی اقتصاد وارد رکود می‌شود، دولت را مجبور می‌کند مالیات‌ها را افزایش دهد یا مخارج خود را کاهش دهد که راهی برای تبدیل یک کسادی معتدل به رکودی جدی است.» اگر چه بودجه متوازن ممکن است هدفی شجاعانه به نظر برسد، یک طرح عملی برای کاهش هزینه‌ها می‌تواند تحت کنترل قرار دادن برنامه‌هایی نظیر مراقبت‌های پزشکی و امنیت اجتماعی باشد. آرون می‌گوید: «اگر در مورد پایان دادن به کسری بودجه جدی باشیم، کلید آن این است که مشخص کنیم آیا مالیات باید افزایش یابد یا مخارج کاهش پیدا کند. کروز این مساله را مشخص نکرده است.» مشکلی که دوباره در اینجا خود را نشان می‌دهد، عملی بودن این طرح است.

لغو طرح بیمه اوباما

کروز علیه طرح بیمه اوباما مبارزه کرده و می‌خواهد آن را کلا از میان بردارد. استدلال اصلی وی در این مورد بار هزینه‌ای است که بر آحاد مصرف‌کنندگان و کسب و کارهای کوچک می‌گذارد. لغو طرح بیمه اوباما ۱۳۷ میلیارد دلار در طول ۱۰ سال آینده به کسری بودجه فدرال اضافه می‌کند زیرا کاهش مخارج و افزایش مالیاتی را که باید صورت می‌گرفت را لغو می‌کند و این کار موجب افزایش تعداد آمریکایی‌های بیمه نشده تا ۲۴ میلیون نفر می‌شود. جایگزینی که کروز برای این طرح دارد، قانون انتخاب مراقبت‌‌های بهداشتی است. او می‌خواهد به آمریکایی‌ها اجازه دهد تا بیمه سلامت را در محدوده ایالتی بخرند. البته این آرزوی کروز با ایده وی مبنی بر متوازن کردن بودجه در تناقض است. آرون می‌گوید: «جایگزینی ساده طرح اوباما، طبق گزارش دفتر بودجه کنگره موجب افزایش کسری بودجه در دهه آینده شده و برای کسی که ادعا می‌کند می‌خواهد بودجه را متوازن نگه دارد، اقدام عجیبی است. به ویژه اینکه او هیچ راهی برای پر کردن شکاف بودجه در صورت جایگزینی طرح ارائه نمی‌کند.»

پایان بندی

کروز پس از مناظرات اخیر در موقعیت خوبی است، اما برای رسیدن به مرحله بعد باید نظرات اقتصادی خود را به شکلی منطقی ارائه کرده و عموم مردم آمریکا را برای روش مورد نظر خود متقاعد کند. سویر می‌گوید: کروز باید راهی را طی کند که رای‌دهندگان خود را به اصول وی ملحق کنند بدون اینکه خیلی از جریان اصلی متوسط محافظه‌کاران در بلندمدت فاصله بگیرد.»