محمد اخوی‌پور کارشناس ارشد مدیریت و بازرگانی بین‌الملل برندهای فرش دستباف ایران در زمینه‌ شهرت جهانی، توفیق چندانی نداشته‌اند. شاید دلایل آن، عدم تعدیل نرخ ارز بر اساس تورم، تحریم‌ها، نبود دانش و تجربه در برندینگ بین‌المللی و سیاست‌های متناقض برخی دولت‌های گذشته بوده است. طی چندسال اخیر، با خودنمایی بازار لوکس چین، برخی مسوولان و تجار، به این بازار امیدوار شده‌اند؛ اما براساس پیشینه‌ تاریخی و عدم دسترسی به اطلاعات شفاف، برای ورود و هزینه‌کرد، با شک و تردید روبه رو هستند. «آیا واقعا بازار چین، بازار مناسب و وسیعی برای فرش دستباف ایران است؟ با اندکی تغییر در سوال، می‌توان به فضای مناسبی برای برنامه‌ریزی ورود به بازار چین دست یافت: «چگونه می‌توان با استفاده از شرایط کنونی بازار چین، برندهایی با شهرت جهانی ایجاد کرد؟» بازار چین، برای بسیاری از برندهای مشهور دنیا، به منزله‌ مرگ و زندگی تلقی می‌شود. موفقیت در این بازار، در حکم تثبیت موقعیت و سود سرشار بوده و شکست در آن، خطری جدی برای بقا محسوب می‌شود. کشور چین- با بیش از یک ششم جمعیت جهان- بازاری است که طی سال‌های آتی، شرایطی استثنایی خواهد داشت. از یک‌طرف، این بازار بکر بوده و آشنایی قشر متوسطِ رو به رشد و ثروتمندان نسبت به فرش ایران، بسیار اندک است؛ در حالی‌که اشتیاق برای خرید کالاهای لوکس خارجی، بسیار بالا است. از طرف دیگر، وجود وسایلِ ارتباط جمعی و سرعت جابه‌جایی اطلاعات، می‌تواند برندهای فرش را به سرعت مشهور سازد. هرچند، نباید فراموش کرد ایجاد شهرت برند کار پیچیده‌ای است. از لحاظ سیاسی و اجتماعی، ارتباط مناسبی بین ایران و چین برقرار است و امکان انجام طرح‌های اقتصادی و تجاری کلان، در کشور چین بیشتر از کشورهای غربی و ژاپن - به‌عنوان بازارهای اصلی کالاهای لوکس- است. بنابراین، این کشور، ظرفیت استقبال از فرش دستباف ایران را یافته و می‌تواند آغازی برای شهرت برندهای فرش ایران باشد. سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که: «آیا در حال حاضر برند مشهوری از فرش دستباف در کشور وجود دارد؟ آیا باید برندها ایجاد شوند یا مساله، مشهورسازی آنها است؟» برندهای فرش، در حوزه‌ تجارت B۲B، شکل‌گرفته و تجار فرش با آنها آشنا هستند؛ اما در حوزه تجارت B۲C، چنین اتفاقی رخ نداده و مصرف‌کنندگان فرش دستباف، شناخت مناسبی نسبت به برندهای فرش ندارند. شایسته است قدم‌های مربوط به مشهورسازی برندها برداشته شود.

نکته دیگر اینکه فرش‌دستباف، ‌یک کالای لوکس اصلی محسوب نمی‌شود. داشتن وسایل مارک‌دار و برند، برای مصرف‌کنندگان کالاهای لوکس، اهمیت زیادی دارد؛ اما به علت عدم شناخت و آگاهی، فرش ایران در سبد خرید ثروتمندان نیست. شایسته است سازمان‌های مربوطه، موضوع ایجاد آگاهی از برند را در برنامه‌های بلندمدت خود بررسی کنند.

نتیجه اینکه با گشایش بازار لوکس چین، فرصتی مناسب برای ایجاد آگاهی و مشهورسازی فرش ایران، هم در بازار چین و هم در دیگر بازارهای لوکس بین‌المللی ایجاد شده است. در فضای امروز چین، می‌توان با برنامه‌ریزی جامع و همکاری بخش خصوصی و دولتی شرایطی ایجاد کرد تا فرش جزو اولویت خریداران کالاهای لوکس قرار گیرد؛ ذهن آنها با نام و تصویر فرش ایران آشنا شده و با شنیدن نام برندهای فرش ایرانی، آرزوی داشتن آن در ذهن آنها شکل گیرد. بنابراین، برنامه‌ریزی و هزینه‌کرد در بازار چین می‌تواند با هدف ایجاد آگاهی و شهرت برای فرش ایران در این کشور و زمینه‌سازی جهت خلق برندهایی با شهرت جهانی صورت گیرد.