استراتژی اتاق بازرگانی فردا

حسین وثوقی‌ایرانی عضو هیات نمایندگان اتاق اردبیل و ایران اظهارنظرهای رسمی و غیررسمی در ایران سهم بخش خصوصی را ۲۰ تا ۲۵ درصد کل اقتصاد اعلام می‌کنند. شاید اگر واقع‌بینانه بنگریم حجم بخش خصوصی بسی کوچک‌تر از این ارقام است. اساسا این حجم اقتصاد دولتی همه چیز ما را دولتی کرده است، از اقتصاد گرفته تا سیاست و از فرهنگ گرفته تا اخلاق، همه چیز بوی نفت می‌دهد. نگارنده وظیفه اصلی اتاق ایران را در این فضای تنگ و باریک، زایش و گسترش بخش خصوصی می‌داند. رشدی از درون که همچون نوزادی روزبه‌روز رشد کند و سهم و حق خود را از جامعه مطالبه و وصول کند.

حسین وثوقی‌ایرانی عضو هیات نمایندگان اتاق اردبیل و ایران اظهارنظرهای رسمی و غیررسمی در ایران سهم بخش خصوصی را ۲۰ تا ۲۵ درصد کل اقتصاد اعلام می‌کنند. شاید اگر واقع‌بینانه بنگریم حجم بخش خصوصی بسی کوچک‌تر از این ارقام است. اساسا این حجم اقتصاد دولتی همه چیز ما را دولتی کرده است، از اقتصاد گرفته تا سیاست و از فرهنگ گرفته تا اخلاق، همه چیز بوی نفت می‌دهد. نگارنده وظیفه اصلی اتاق ایران را در این فضای تنگ و باریک، زایش و گسترش بخش خصوصی می‌داند. رشدی از درون که همچون نوزادی روزبه‌روز رشد کند و سهم و حق خود را از جامعه مطالبه و وصول کند. پیکر نحیف بخش خصوصی به‌ویژه نماینده آن اتاق بازرگانی، بیش از ۱۰۰ سال است که معروض ضربات اقتصاد دولتی بوده و هیچ‌گاه به اندازه مطلوب رشد نکرده است؛ بنابراین استراتژی کلی اتاق ایران باید نگاه به افق‌های بلند و جستن راه‌های رشد و گسترش بخش خصوصی باشد. ایفای نقش ویژه متکی به پژوهش‌های ملی و بین‌المللی برای تنه زدن به بخش دولتی و کنار زدن دولتی‌ها از اقتصاد کشور ضرورت و رسالت اتاق بازرگانی خواهد بود. بزرگ بودن دولت معضل اقتصاد نفتی است که در ایران نیز همه افق‌ها را اشغال کرده است. در حال حاضر دولت بخش عمده‌ای از بودجه‌های کشور را می‌بلعد که در شرایطی مثل افت قیمت نفت صدای آن بیشتر شنیده می‌شود. ایران ۸۰ میلیونی با ۴ میلیون کارمند بسیار بسیار کم بهره‌ورتر از ژاپن ۱۳۰ میلیونی با ۳۰۰ هزار کارمند در حال فعالیت است و هزینه این حجم بزرگ را تن نحیف بخش خصوصی پرداخت می‌کند؛ بنابراین، ضرورت دارد اتاق ایران در دوره جدید فعالیت‌اش نوک پیکان را متوجه کوچک‌سازی دولت کند و عرصه را به استعداد، توانایی و قدرت مدیریت بخش خصوصی واگذار کند.