حسن ورشوچی* فغان و فریاد همه دولتیان و مجلسیان و اهل قضا، صاحب منصبان نیروهای مسلح و به وفور مردم کوچه و بازار و بسیاری از فعالان بخش خصوصی، از مساله فساد اقتصادی به عرش اعلا رسیده است.
به طور مستمر واژه‌های نهادینه و سیستماتیک در مذمت رشوه را در اثنای بیانات مقامات کشور می‌شنویم. این تکرار مکررات موجب می‌شود که به دور و برمان بنگریم و در جست‌وجوی مخاطبان باشیم. واقعا این مخاطبان چه کسانی هستند که هیچ‌کس نشانی آنان را ندارد، این شبهه پیش می‌آید که آیا این مخاطبان ناشناس از دیدگاه این مسوولان پنهان هستند و بنابراین باید باور کنیم که این مفسدین نامرئی در بین ما زندگی نمی‌کنند و احیانا در نقطه‌ای دیگر از جهان ساکنند!
نشانی از افشاگری نیست، هر چه هست کلی‌گویی است و در مقاطعی بازداشت بعضی‌ها و جنجال‌های رسانه‌ای و دیگر هیچ... مگر مصلحت نظام مقدس ما مصلحت مردم ما نیست پس چرا بزرگان ما به این‌گونه محافظه کار شده‌اند؟ صبر و تحمل آسیب‌دیدگان از این فساد تا به کی دوام می‌آورد، چرا متوجه نیستیم که تمامی این عزیزان بر این امر واقفند که هر یک ریال رد و بدل کردن رشوه و هرگونه اختلاس، کیفیت زندگی کوته‌دستان شریف این آب و خاک را بیشتر و بیشتر تنزل می‌دهد، واقعا چه جوابی برای آنان داریم؟ اخیرا رئیس دولت تدبیر و امید در بخشی از سخنرانی خود در مراسم اختتامیه جشنواره مطبوعات اعلام کرد که بزرگ‌ترین قدرتی که باید به صحنه بیاید و با فساد بجنگد رسانه‌ها هستند. در این میان باید پرسید که کدامین رسانه غیردولتی (و حتی دولتی) چنین جراتی دارد که در این باب، خارج از مطالب عنوان شده توسط مقامات کشوری و لشکری خبری منتشر کند. علاوه بر آن، زمانی هزینه‌های یک فساد برای مفسد تا حدی بالا می‌رود که دیگر در مسیر فساد قرار نگیرد و هوس فساد به سر او نزند که حداقل اجازه اعلام نام و شهرت او صادر شده باشد نه در شرایطی که در رسانه‌های خاص و محاورات مردم کوچه و بازار از مفسد به وضوح یاد می‌شود و در حالی‌که اغلب رسانه‌های پرخواننده هنوز مکلفند با حروف اول نام و نام خانوادگی از او نام ببرند! چه باید کرد؟ در جست‌وجوی یک ارگان دولتی هستیم که چراغ اول را روشن کند و اعلام خانه‌تکانی از مفسدین را علنی سازد. این امری محال است که در مجموعه سازمان‌های دولتی و خصولتی، اغلب مدیران پاکدامن که در رأس قرار دارند، از فعل و انفعالات جاری مفسدانه در زیرمجموعه خودشان بی‌خبر باشند. روزهای واپسین سال کهنه است و فرصت خانه تکانی. ما فقط چشم به راه مدیرانی پاکدامن، شجاع و مقتدر هستیم که در این ایام با تطهیر فضای کاری خود، دین خود را به نظام اسلامی و این مردم ستمدیده ادا کنند و فهرست فاسدین زیرمجموعه خویش را در اختیار مراجع ذی‌صلاح قرار دهند. شک نکنید که این چنین واقعه مبارکی به سرعت در بسیاری از ارگان‌ها و سازمان‌ها اعم از دولتی و خصوصی همه‌گیر خواهد شد. به خود ترس راه ندهید و اطمینان داشته باشید که مورد حمایت پروردگار یکتا و بندگان خدا قرار می‌گیرید و نامتان در زوایای تاریخ این کشور اسلامی به عنوان مدیرانی مسوول و و غیور به ثبت خواهد رسید.
*فعال بخش خصوصی