دکتر فرهاد فزونی*

یکی از بخش‌هایی که توانسته است کم و بیش استقلال خود را حفظ کند و تنظیم کننده رفتار خویش در جامعه باشد و مانند دیگر بخش‌های ارائه‌دهنده خدمات زیر چکمه دولت خرد نشود، حرفه پزشکی است؛ به‌خصوص آنکه با تصویب مجلس ششم تصمیم‌گیری در موارد مربوط به حرفه پزشکی به سازمان نظام پزشکی سپرده شد تا کار در دستان کسانی قرار گیرد که با این حرفه آشنایی کامل دارند تا خود حاکم بر سرنوشت خویش باشند و نه سیاستمدارانی که توسط دولت بر راس امور قرار می‌گیرند و هدفشان استیلای دولت بر همه کارها است.

اما ظاهرا وزیر محترم رفاه که وزارتخانه‌اش تاکنون چندین بار مورد تهدید حذف قرار گرفته و مسلما این امر به دلیل عدم کارآمدی وزارتخانه مذکور در حل معضلات بوده است، از این استقلال دل خوشی ندارند و به جای اصلاح وزارتخانه‌ سر تیز انتقاد را به طرف پرشکان کشور گرفته و آنان را مقصر کمبودها و ناکامی‌ها می‌دانند.ایشان در مصاحبه‌ای که از اخبار ساعت ۸ صبح روز شنبه ۱۲/۰۲/۸۸ از صدای جمهوری اسلامی ایران (سراسری) پخش شد، اظهار داشتند که باید تعیین قیمت، نظارت بر عملکرد و مرجع رسیدگی به شکایات مردم دولت و حاکمیت باشند و پزشکان نیز نباید حق داشته باشند که هم کار دولتی بکنندو هم مستقلا مطب داشته باشند و قول دادند که اگر تمامی این اختیارات را به «وزارت بهداشت» تقویض کنند ایشان (جناب وزیر رفاه) دو ماهه وضعیت بهداشت را در این کشور درست خواهند کرد!! یاللعجب.

نگارنده نمی‌دانم کدام یک از فعالیت‌هایی که تاکنون به دولت‌ها سپرده شده است، موفق بوده که ایشان آن را ملاک عمل قرار داده و قصد دارند که حرفه پزشکی را هم در کف با کفایت دولت قرار دهند و برای آن سیستم بگیر و ببند ابداع کنند. آیا در بخش تولید و توزیع کالا بگیر و ببندها موفق بوده و باعث بهبود وضع اقتصاد کشور شده است؟ ایشان اظهار می‌دارند که پزشکان حتی تعرفه‌های نظام پزشکی را هم رعایت نمی‌کنند و اگر در سابق زیرمیزی از مریض‌ها پول می‌گرفتند امروزه حساب بانکی می‌دهند و علنا وجوه دیگری دریافت می‌کنند. نمی‌دانم ایشان بیشتر نگران اضافه دریافت بودند یا نحوه دریافت. آیا تصور می‌کنند اگر بگیر و ببند راه بیندازند این وجوه اضافی گرفته نخواهد شد؟ یا اینکه دوباره به زیرمیزی تبدیل خواهد شد؟ اگر پزشکان را مجبور کنند فقط در بخش دولتی یا آزاد کار کنند، نتیجه چه خواهد شد؟ فکر می‌کنند اگر قرار باشد پزشکان یکی را انتخاب کنند در بخش دولتی باقی خواهند ماند؟ یا همگی به بخش خصوصی می‌روند؟ در حال حاضر بسیاری از متخصصان زبده پزشکی که از سراسر دنیا بیمار دارند، روزها در بخش دولتی کار و بیماران کم‌درآمد را مداوا می‌کنند. نگاهی به بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی بیندازید تا این حقیقت بر شما مسجل گردد. اگر اجازه ندهید، این متخصصان در بیمارستان‌های دولتی و پزشکی کار کنند مسلما بیمارستان‌های شما از متخصص خالی خواهند شد و این مردمی هم که در این بیمارستان‌ها مداوا می‌شوند، ناچار به بخش خصوصی مراجعه خواهند کرد. اظهار اینکه بیمارستان‌های دولتی تبدیل به ویترین حرفه پزشکی شده‌اند، توهینی ناصواب و ناروا است. پزشکان و متخصصین خبره ما نیازی به ویترین ندارند. آنان خود ویترین مهارت پزشکی در ایران هستند و با تبحری که طی سالیان متمادی کسب کرده‌اند نه تنها مورد عنایت بیماران ایرانی هستند که بیماران خارجی را نیز به ایران جذب می‌کنند. آقای وزیر آیا می‌دانید که بسیاری از ایرانیانی که در خارج از کشور و در ممالک صنعتی جهان زندگی می‌کنند برای مداوا به ایران می‌آیند؟جناب وزیر مثال می‌آورند که در عمان از چند پزشک ایرانی که از ساعت هشت صبح تا ساعت چهار بعدازظهر به طبابت دولتی مشغول بودند و ماهانه ۲میلیون تومان می‌گرفتند سوال می‌کنند که چرا به ایران نمی‌آیند؟ طبق اظهار جناب وزیر آنان پاسخ می‌دهند که ما در اینجا به دنبال «زندگی» هستیم و در ایران باید مسابقه پول درآوردن بدهیم. آیا پزشکان ایرانی در این مرز و بوم «زندگی» نمی‌کنند؟ آیا یک مسوول دولتی، آن هم در حد وزیر، باید از شبکه سراسری اعلام نماید که پزشکان ایرانی در کشوری چون عمان «زندگی» می‌کنند؛ ولی در ایران نه؟ بابت اظهارات جناب وزیر و پخش آن از شبکه سراسری واقعا متاسفم. پزشکانی که در ایران هستند، مانند بقیه اقشار کشور، در ایران کار می‌کنند و «زندگی» هم می‌کنند. با افتخار و سرافرازی و بسیار خوب هم زندگی می‌کنند. تلاش کردن و پول درآوردن هم بخشی از زندگی است. لطفا این مغزها را هم فراری ندهید و مشکلات را درون وزارتخانه خود جست‌وجو کنید و دو ماهه هر آنچه را که باقی‌مانده نابود نکنید.

*عضو هیات نمایندگان اتاق تهران