به گزارش «ایرنا» از سازمان توسعه‌تجارت ایران، اکبر گداری صادرات را جزو مولفه‌‌‌‌‌‌‌های اصلی اقتصادهای ملی دانست و افزود: کشورها زیرساخت‌های حمل‌ونقل، تولید و توزیع خود را باهدف توسعه صادرات تقویت می‌کنند و این در حالی است که در ایران، صادرات باهدف تامین ارز برای واردات نهاده و ماشین‌آلات انجام می‌گیرد.

وی ادامه‌داد: کشورهایی مانند کره‌جنوبی و ژاپن به‌منظور تصاحب سهم بیشتر از بازارهای بین‌المللی، مقیاس تولید خود را افزایش می‌دهند و برای تامین نیاز ۳ تا ۴‌میلیارد نفر از مردم دنیا برنامه‌‌‌‌‌‌‌ریزی می‌کنند، در این شرایط هزینه تولید پایین و صادرات توجیه پیدا می‌کند.

وی با بیان اینکه صادرات، یک پروسه و فرآیند طولانی است، خاطرنشان کرد: ورود یک کالا به بازار صادراتی نیازمند پرداختن به ۲ مقوله زیرساختی، یعنی پشتیبانی از لجستیک و حل مشکلات نقل‌‌‌‌‌‌‌وانتقالات پولی و بانکی است.

گداری با اشاره به ضعف‌های حوزه ترانزیت و لجستیک در ایران، گفت: هزینه حمل‌ونقل در ایران به دلیل فرسودگی ناوگان‌‌‌‌‌‌‌ها زیاد است که این موضوع در نهایت بر قیمت تمام‌شده محصولات ایرانی تاثیر می‌گذارد؛ همچنین زمان جابه‌‌‌‌‌‌‌جایی انتقال کالا از ایران به مقاصد صادراتی زیاد است؛ از این‌رو صادرکننده نمی‌توانند زمان مشخصی برای ارسال ‌بار به‌‌‌‌‌‌‌طرف معامله خود در کشورهای مقصد بدهد و به‌‌‌‌‌‌‌نوعی اطمینان بین صادرکنندگان و واردکنندگان تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. این مقام مسوول با بیان اینکه بازگشایی ال‌سی کارکرد خود را در شرایط تحریم از دست می‌دهد، گفت: هزینه نقل‌وانتقال در زمان استفاده از ال‌سی پایین می‌آید، علاوه‌بر این ال‌سی اطمینان‌خاطر در بازگشت پول به صادرکنندگان می‌دهد. در شرایط تحریم این دو موضوع با اختلال مواجه می‌شود و در کنار این موضوعات چالش‌های تولید در کشور نیز باعث شده‌است که صادرکننده ایرانی در مقایسه با رقبای خارجی با دشواری‌‌‌‌‌‌‌های بیشتری مواجه شود. سرپرست دفتر آسیای‌میانه، قفقاز و روسیه سازمان توسعه‌تجارت ایران، ادامه‌داد: صادرکنندگان ایرانی در شرایط سخت به فعالیت خود ادامه می‌دهند؛ از این‌رو باید از آنها تجلیل شود.

در کنار بر‌‌گزاری روز ملی صادرات باید مولفه‌‌‌‌‌‌‌های موثر بر آن بررسی و برای حل‌‌‌‌‌‌‌کردن آنها راهکار ویژه ارائه کرد. وی با تاکید بر اینکه بخش‌خصوصی  باید از دولت به‌‌‌‌‌‌‌جای دریافت مشوق‌‌‌‌‌‌‌های صادراتی، مطالبه‌‌‌‌‌‌‌گر تامین زیرساخت‌های صادراتی شود، گفت: برند ایرانی در بازارهای جهانی آنگونه که باید شناخته نشده‌است و به بیان دیگر ایران را با فرش، پسته و کالای خام می‌‌‌‌‌‌‌شناسند. وقتی تولیدات دانش‌بنیان و های‌تک خود را در بازارهای بین‌المللی عرصه می‌کنیم باور نمی‌کنند که آن کالا ساخت ایران است، پس باورپذیری برند ایرانی باید از سوی دولت انجام شود و با ابزار نفوذ خود ارزش برند ایرانی را بالا ببرد؛ بدون‌تردید این موضوع می‌تواند به صادرکننده ایرانی کمک کند.

به گفته این مقام مسوول؛ افزایش ارزش ویژه برند ایرانی در بین کشورهای منطقه برای صادرات و صادرکنندگان داخلی مفید و قدرت چانه‌‌‌‌‌‌‌زنی ما را در منطقه دوچندان می‌کند. گداری با تصریح بر اعطای مشوق‌‌‌‌‌‌‌های هدفمند، گفت: اگر مشوق‌‌‌‌‌‌‌های صادراتی مستقیم به صادرکنندگان داده نشود دیگر ذهنیت ایجاد رانت به‌وجود نمی‌آید. به‌نظر بنده مشوق‌‌‌‌‌‌‌ها باید در تامین زیرساخت‌ها هزینه شوند، در این‌صورت دیگر مشوق‌‌‌‌‌‌‌ها موقتی، محدود و انحصاری نخواهند بود.