ائتلاف ائتلافها در انتخابات اتاق
پس از انتشار لیست ائتلاف برای فردا، فراکسیون تشکلها نیز لیست خود را ارائه کرد و مهمتر آنکه دو ائتلاف با یکدیگر ائتلاف کردند و اتحادی دربرابر جریان حاکم بر اتاق تهران شکلگرفت و اسامی خود را هم نهایی کردهاند. پیش از این گمانهزنیهایی در مورد شکلگیری این ائتلاف وجود داشت.
این گمانهزنیها با اعلام تشکیل اتحادی دربرابر ائتلاف برای فردا از سوی پیشگامان تحول رسمیت یافت؛ اما از آنجا که قرار بر این بودکه این اتحاد با محوریت آلاسحاق تشکیل شود و با توجه به حضور او در لیست ائتلاف برای فردا، تشکیل آن در پردهای از ابهام قرار گرفت، اما شیوه مسبوق بهسابقه یحییآلاسحاق، برای حضور در چند لیست، اتحاد ائتلاف پیشگامان تحول و اتاق نوین را ممکن ساخت. نام او که اکنون در ۳فهرست انتخاباتی موجود است، بیش از هر چیز از خیز جدی مرد سنتی اتاق بازرگانی برای ریاست حکایت میکند.
لیست فراکسیون تشکلها
رویکرد فراکسیون تشکلها، معرفی افراد تشکلی توانمند به سایر ائتلافها بودهاست و البته لیستی نیز بهصورت مستقل ارائه دادهاند که عبارتند از محسن بهرامی ارضاقدس، ایرج رهبر، سیدحمید حسینی، رامین گوران، هرویک یاریجانیان، مهرداد عباد، کامران وکیل، سعید تاجیک، محمدمهدی نهاوندی، پیمان سنندجی، سیدمرتضی حاجیآقامیری، یحیی آلاسحاق، محمد سیدزاده، بهمن دادمان، ابوالفتح صانعی، سادینا آبایی، علیرضا کلاهیصمدی، محمدرضا زهرهوندی، حسن احمدیان، پیام باقری، احمدرضا فرشچیان، محمد عرب، رامین خسروخاور، مهرداد صابری، علی نقیب، فرزین فردیس، محمدرضا نجفیمنش، مازیار نوربخش، فرشید شکرخدایی، امیرعباس احترامی، قدیر قیافه، بهرام شکوری، سجاد غرقی، محمدرضا بهرامن، حسن فروزانفرد، علی تقوی فر، داوود رنگی، مهدی معصومی اصفهانی، فرهاد آگاهی و کاوه زرگران.
اتحاد در برابر یک ائتلاف
وعده اتحاد دربرابر ائتلاف برای فردا در نهایت محقق شد و ائتلاف «اتاق شفاف» رسما اعلام موجودیت کرد؛ این ائتلاف متشکل از پیشگامان تحول، محور اصلی جریان اپوزیسیون حاکم، اتاق نوین که خود ائتلافی متشکل از چند جریان مستقل از یکدیگر است، مجمع فعالان توسعه اقتصادی و گروهی که گفته میشود با محوریت یحییآلاسحاق است، تشکیل شدهاست.
فهرست تاییدشده ائتلاف اتاق شفاف شامل این اسامی است: یحییآلاسحاق، سادینا آبایی، محمدعلی امانیهمدانی، یوسف باپیری، محمدرضا بهزادیان، حمیدرضا بهشتی، سیدحمید حسینی، بیژن خطیبی، مسعود دانشمند، مهدی رئیسزاده، اشکان فرید، مصطفی مالکیتهرانی، بهرام ملکی دلارستاقی، فرهاد منصوبی، علیرضا نوری، آرش نیکپی سالکده، امیرعباس اختراعی، شاهین اصغری، مهدی بستانچی، رضا پدیدار، مهدی حاجیبابا، رامین خسروخاور، احسان دشتیانه، رضا صحرایی، بیوک علیمرادلو، نبکپو قاسملو، امیرحسین کاوه، مجید محمدپور، سیدمحسن میرصدری، حسین نیکچی، سیدعلیمحمد ابویی، مهرداد اکبریان، سیدهادی نبی جمالی، عابدی
(بدون ذکر نام کوچک)، عطاالله اشرفی اصفهانی، حمید صافدل، کامبیز میرکریمی، سیدرضا نورانی، مهدی نهاوندی، قربانعلی یکتای قربانی. مجیدرضا حریری سخنگوی پیشگامان تحول و نیز یکی از اعضای ائتلاف اتاق نوین افراد نامبرده را تایید کردهاند.
پراگماتیسم تحمیلی؟
از نکات قابلتوجه، جز رفتار منحصربهفرد یحیی آلاسحاق که کمتر تمایلی نیز به گفتوگو با رسانهها دارد، رفتار انتخاباتی هر دو جریان منتقد در این انتخابات است.
کنش انتخاباتی فراکسیون تشکلها و نیز پیشگامان تحول را باید در قضاوتی منصفانه، کنشی روزآمد و سیاسی، نه بهمعنای اکت مشخص سیاسی، بلکه بهمعنای رفتار معطوف به نتیجه و پراگماتیک توصیف کرد، اما هر کدام به یک روش. همپوشانی بیش از ۷۰درصدی لیست انتخاباتی فراکسیون تشکلها با جریان ائتلاف برای فردا، جز تمایل ائتلاف حاکم فعلی اتاق به جذب آرای تشکلها که در دورههای گذشته نیز درپیش گرفتهشده، معنای ضمنی دیگری نیز دارد؛ فراکسیون تشکلها منتقد رویههای موجود در اتاق است و این را اعضای آن بارها و در جلسات هیاتنمایندگان و دیگر مواضع اعلام کردهاند، اما نخست اینکه این منتقدان منطق پیروزی در انتخابات را به شکل عرفی پیگیری میکنند. رفتاری که همپوشانی هرچند کمتر لیست این ائتلاف با پیشگامان تحول را میتوان نشانهای دیگر از تصمیمی فکرشده و بالغانه بر حسب معیارهای انتخاباتی دانست. دوم اینکه فراکسیون تشکلها بهوضوح مرز منتقد و اپوزیسیون را درنظر دارند و تمایلی به رفتار اپوزیسیونی ندارند و متمایل به ایفای نقش لنگری در انتخابات هستند. جوانبودن نسبی این فراکسیون ممکن است نقش لنگر را به سکوی پرتاب دیگر گروهها که هر دو از چهرههای آبدیده و بعضا با سوابق سیاسی هستند تبدیل کند. البته لیست فراکسیون تشکلها، لیستی بدون گرایش سیاسی است و شاهد این امر نیز افرادی است که نام آنها در فهرست ۴۰نفره آنها دیده میشود. ائتلاف اپوزیسیون پیشگامان تحول با ائتلاف با اتاق نوین که شاید برخی از اعضای آن چندان نزدیکی با پیشگامانیها احساس نمیکند به جذابیت این بازی افزوده است. البته این اتحاد بازیگران جریان نوظهور اتاق بازرگانی را نیز از احتمال تنها ماندن یا نیمکتنشینی خارج کرد. بهنظر میرسد این اتحاد تا حدی تحمیلی بود و این امتیاز را باید تاحدی به رفتار متشکل پوزیسیون حاکم داد که با چنین تحمیلی، ظرفیتهای بالقوه انعطاف و ائتلاف را درمیان دیگر گروهها به حالت بالقوه درآورد. در مجموع ناظر بیرونی چنانچه به سخنان غیررسمی تمامی بازیگران این بازی نگاهی بیندازد جز تشتت چیزی نخواهد دید اما در عمل این تصویر واقعی جریانی متشکل از عناصر متضاد و متقابل است که مکمل یکدیگر بازی جذاب و مدنی کنونی را آغاز کردهاند.