نهمین اجلاس شورای جهانی آب، به مدت یک‌‌‌‌‌‌‌‌هفته از بیست و نهم اسفندماه ۱۴۰۰ تا ششم‌‌‌‌‌‌‌‌فروردین‌‌‌‌‌‌‌‌ماه در داکار پایتخت سنگال برگزار شد. این اجلاس بر چهار محور اصلی بهداشت و سلامت، آب برای توسعه روستایی، همکاری و مشارکت و ابزارها تمرکز داشته است. در این کنفرانس موضوع‌‌‌‌‌‌‌‌های مختلف، از مدیریت و حکمرانی آب تا تامین منابع مالی بررسی شد. این نشست جهانی زنگ هشداری بود درباره مساله آب که باید سازمان‌های بین‌‌‌‌‌‌‌‌المللی نسبت به چالش‌های بخش آب تامل بیشتری داشته باشند که در بیانیه نهایی به این مساله تاکید شد. در بیانیه نهایی این اجلاس، شرکت‌‌‌‌‌‌‌‌کنندگان بر اصول منشور سازمان ملل و قطعنامه‌‌‌‌‌‌‌‌های پیشین در مورد آب و بهداشت، توافق‌نامه اقلیمی پاریس و اهداف شش‌گانه توسعه پایدار تاکید کردند. آنها همچنین به در دسترس‌بودن آب، پایداری مدیریت آب و بهداشت برای همه، توجه به مسائل آب در مناطق روستایی به‌عنوان ابزاری برای کاهش نابرابری‌‌‌‌‌‌‌‌ها، ایجاد فرصت برای جوانان و زنان، توسعه، ایجاد اشتغال و مقابله با علل مهاجرت‌‌‌‌‌‌‌‌های ملی و بین‌‌‌‌‌‌‌‌المللی و بررسی شکاف بودجه برای سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری برای دستیابی به هدف ششم توسعه پایدار تاکید کرده و جامعه بین‌‌‌‌‌‌‌‌المللی را به چند مورد کلی فراخواندند.

«تضمین حق دسترسی به آب و بهداشت برای همه: تسریع در اجرای حق دسترسی به آب و بهداشت برای همه از طریق چارچوب‌های قانونی مناسب و بسیج‌کردن همه بازیگران از طریق استراتژی‌‌‌‌‌‌‌‌های یکپارچه و فراگیر» یکی از مواردی بود که مورد تاکید قرار گرفت. همچنین «اطمینان از دسترسی به منابع و تاب‌‌‌‌‌‌‌‌آوری» نیز در این بیانیه عنوان شد که به این منظور به مواردی همچون «اتخاذ برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌های مدیریتی یکپارچه و پایدار برای محافظت از منابع آب و اکوسیستم‌‌‌‌‌‌‌‌ها و اطمینان از تاب‌‌‌‌‌‌‌‌آوری در برابر تغییر اقلیم و فشارهای جمعیتی»، «ارتقای آگاهی در مورد این مسائل به‌‌‌‌‌‌‌‌منظور حرکت به سمت شیوه‌‌‌‌‌‌‌‌های تولیدی و مصرفی پایدارتر و پاسخگوتر» و «محافظت بیشتر از تالاب‌‌‌‌‌‌‌‌ها، ترویج نگهداری از سیستم‌‌‌‌‌‌‌‌های سنتی آب، بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب تصفیه‌‌‌‌‌‌‌‌شده» اشاره شد. «اطمینان از کافی بودن بودجه» هم مورد دیگری بود که مورد تاکید قرار گرفت و به این منظور به «به‌جریان‌انداختن منابع مالی کافی عمومی و همچنین منابع مشارکتی توسعه، برای سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری در زیرساخت‌های آب و بهداشت و به‌‌‌‌‌‌‌‌منظور توسعه مشاغل «آبی» و «سبز»، به‌‌‌‌‌‌‌‌ویژه برای «جوانان، زنان و جوامع روستایی»، «تشویق مکانیزم‌‌‌‌‌‌‌‌های خلاقانه مالی و سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری بخش‌خصوصی در آب و بهداشت»، «حمایت از اجرای موثر برنامه اقدام آدیس‌‌‌‌‌‌‌‌آبابا در توسعه سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری، به‌‌‌‌‌‌‌‌ویژه سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری در زیرساخت‌های آب و بهداشت» و «پیشبرد مدل‌های مالی بین‌‌‌‌‌‌‌‌المللی برای توسعه بیشتر در آب و فاضلاب» اشاره شد.

علاوه بر این در راستای «اطمینان از حکمرانی فراگیر آب»، اقداماتی از جمله «گسترش مدیریت شفاف، کارآمد و فراگیر آب و خدمات بهداشتی، در سطح مطلوب و همچنین ترویج روش‌های متنوع و هماهنگ مدیریتی»، «اجرای برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌های مدیریتی یکپارچه، برای استفاده مناسب، پایدار و عادلانه از منابع آب، به‌‌‌‌‌‌‌‌منظور اطمینان از تعادل بین توسعه اقتصادی-اجتماعی، حفظ کیفیت منبع، نگهداری اکوسیستم‌‌‌‌‌‌‌‌ها و محافظت از آنها»، «ترویج انسجام بیشتر بین سیاست‌ها در بخش آب و بخش‌های کشاورزی، توسعه روستایی، سلامت، تنوع زیستی، انرژی و صنعت» و «طراحی سیاست‌های عمومی مربوط به آب ‌ بر پایه دانش، حمایت از نوآوری‌‌‌‌‌‌‌‌ها، ایجاد ظرفیت در همه گروه‌های ذی‌نفعان به‌‌‌‌‌‌‌‌منظور دستیابی به مدیریت پایدارتر منابع آب و محیط‌‌‌‌‌‌‌‌زیست» مورد تاکید قرار گرفت.

محور دیگر این بیانیه به «توسعه همکاری» برمی‌گشت که به این منظور هم «توجه ویژه به مسائل آب در همکاری‌‌‌‌‌‌‌‌های دوجانبه و چندجانبه در همه سطوح زیر منطقه‌‌‌‌‌‌‌‌ای، منطقه‌‌‌‌‌‌‌‌ای و بین‌‌‌‌‌‌‌‌المللی»، «تقویت سازمان‌های حوضه آبریز و حمایت از تلاش آنها در مدیریت یکپارچه، پایدار و فراگیر منابع آب»، «تقویت همکاری و مشارکت سودمند متقابل برای مدیریت حوضه‌‌‌‌‌‌‌‌های آبریز مشترک، شامل آبخوان‌‌‌‌‌‌‌‌های مشترک، از طریق انتقال اطلاعات و تجربه و بهترین شیوه‌‌‌‌‌‌‌‌ها» و «استفاده از گفت‌‌‌‌‌‌‌‌وگو، هماهنگی و همکاری به‌عنوان هسته اصلی حل‌‌‌‌‌‌‌‌وفصل اختلافات و ضرورتی اساسی در دیپلماسی آب» مورد‌توجه قرار گرفت. اجلاس آب از سال‌۱۹۹۷، هر سه سال‌یک‌‌‌‌‌‌‌‌بار برگزار می‌شود و دولت‌‌‌‌‌‌‌‌ها، مقامات محلی، سازمان‌های بین‌‌‌‌‌‌‌‌المللی و غیردولتی، سازمان‌های مردم‌‌‌‌‌‌‌‌نهاد، موسسات مالی، شرکت‌ها، دانشگاهیان و جوامع مدنی را گردهم می‌‌‌‌‌‌‌‌آورد.