سال گذشته پس از اینکه «سازمان تجارت جهانی» در پرونده اعطای یارانه‌های غیرقانونی به ایرباس رأی به محکومیت اروپایی‌ها داد و آنها را محکوم به پرداخت میلیاردها دلار غرامت به آمریکا کرد، تنش‌های تجاری میان دو طرف بالا گرفت. در تلافی، آمریکایی‌ها بالغ بر ۵/ ۷ میلیارد دلار از حجم واردات محصولات اروپایی را هدف تعرفه‌های جدید قرار دادند.

به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای‌اقتصاد» به نقل از فوربس، در واکنش به تهدید هفته گذشته کاخ‌سفید، البته مقامات اروپایی نیز اعلام کردند در صورتی که ارزیابی‌های «سازمان تجارت جهانی» نشان دهد دولت آمریکا یارانه‌های غیرقانونی به بوئینگ می‌پردازد، در تلافی واردات محصولات آمریکایی را هدف تعرفه‌های خود قرار خواهند داد. در حالی که این تنش‌های تعرفه‌ای به هر دو طرف آسیب می‌زند، اما اختلافات دو طرف به این تنش‌ها خلاصه نمی‌شود. در روزهای اخیر، مقامات آمریکایی میز مذاکرات جهانی برای اعمال مالیات بر شرکت‌های دیجیتال را ترک کردند، اتفاقی که نگرانی‌هایی درباره معافیت موقت غول‌های فناوری آمریکا نظیر اپل، آمازون، فیس‌بوک و گوگل ایجاد کرد.

در این میان به‌نظر می‌رسد مذاکرات تجاری میان انگلیس (که دیگر عضوی از اتحادیه اروپا نیست) و آمریکا نیز به بن‌بست خورده است. در یک حمله لفظی بی‌سابقه هفته گذشته لیز تیروس، وزیر تجارت بریتانیا، آمریکا را به خوب بازی کردن در امضای توافق تجاری آزاد با تعرفه‌هایی پایین متهم کرد، در حالی که به ادعای او آمریکایی‌ها به طور ناعادلانه مانع از ورود کالاهای انگلیسی به کشورشان می‌شوند. در طرف مقابل اما واشنگتن توپ را به زمین انگلیس می‌اندازد و از بی‌میلی بریتانیا برای خرید محصولات آمریکایی می‌گوید و اینکه انگلیسی‌ها انگیزه پایینی در میز مذاکرات تجاری از خود نشان می‌دهند. به عقیده صاحب‌نظران، این همان روش مبارزاتی کاخ‌سفید دونالد ترامپ است.

پرسش اینجاست در زمان ریاست‌جمهوری بایدن، مواضع آمریکا در قبال اروپا چگونه خواهد بود؟ دعواهای تجاری آمریکا و اروپا بر سر اعطای یارانه به دو هواپیماساز یکدیگر به سال ۲۰۰۴ و مدت‌ها پیش از ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ باز می‌گردد. به طور مشابه در موضوع مالیات بر شرکت‌های فناورانه، هر رئیس‌جمهوری که در آمریکا بر سر کار بیاید، نمی‌خواهد غول‌های اقتصادی کشورش را قربانی این مالیات‌ها کند. البته با توجه به اینکه اخلاقیات سیاسی‌ جو بایدن بر آرمان‌های اقتصادی او می‌چربد، به‌نظر می‌رسد، دولت آمریکا در صورت رئیس جمهور شدن او در قبال اروپا سیاست کاهش تعرفه‌های تجاری را در پیش خواهد گرفت، تا دو متحد قدیمی دوباره به آغوش یکدیگر بازگردند. چنین سیاستی احتمالا منجر به همکاری بیشتر دو طرف در زمینه‌های دیگر خواهد شد. در این رابطه اروپایی‌ها نیز با صرف‌نظر کردن از اعمال تعرفه‌های تلافی‌جویانه بر واردات محصولات آمریکایی می‌توانند حسن‌نیت خود را نشان دهند. در این حالت برای هر دو طرف شرایطی فراهم می‌شود تا به یک توافق تجاری برسند و حتی سیاست‌های خود را بر رقیب مشترک‌شان یعنی چین متمرکز کنند.