در این خصوص نیز اجرای پایلوت طرح ملی تولید پوشاک در مناطق روستایی در ۵ استان در نظر گرفته شده است، طرحی که با کمک شرکت‌های استانی به‌عنوان حلقه واسط می‌تواند وضعیت صنعت نساجی و پوشاک در ابعاد مختلف نظیر پارچه، طراحی، مد و... را ارتقا بخشد و زمینه افزایش کیفیت را با بهره‌مندی از تجربیات و حمایت‌های تشکل‌های خصوصی فراهم کند. از سوی دیگر کنترل واردات نیز در دستور کار متولیان این بخش قرار گرفته تا به این طریق شاهد بازگشت رونق به کارخانه‌های تولید پوشاک در کشور باشیم. در این خصوص رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران با تأکید بر تسهیل شرایط کسب و کار گفت: دامپینگ و تعرفه ترجیحی دو عامل تسهیل واردات پوشاک از ترکیه به ایران است.

منصور تیرگر در گفت و با خبرگزاری فارس با انتقاد از نبود آمار دقیق از واردات و تولید پوشاک گفت: متاسفانه قوانین کشور همسو با شفافیت آماری نیست. بنابراین وقتی کالایی به‌صورت قاچاق به کشور وارد می‌شود مشخص نیست که چقدر از آن کالا به‌صورت قانونی به کشور وارد شده است در واردات قانونی نیز با بداظهاری واردکننده باز هم مشخص نمی‌شود چه کالایی و به چه میزان به کشور وارد شده است. رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک با اشاره به عدم شفافیت در میزان تولید گفت: وقتی مانیتور درستی از تولید انجام نشود و علاوه بر این موضوع فرار مالیاتی و فعالیت کارگاه‌های زیرزمینی هم وجود داشته باشد طبعا آمار دقیقی از تولید یک کالا مثل پوشاک به‌دست نمی‌آید.  وی افزود: با توجه به ظرفیت کارگاه‌های تولیدی هم نمی‌توان به میزان تولید دست یافت، زیرا اغلب کارگاه‌های تولیدی با کمتر از ظرفیت خود کار می‌کنند.

تیرگر با بیان اینکه براساس مطالعات، نیاز مصرفی هر فرد در سال به پوشاک حدود ۱۸۲ دلار است، گفت: با این رقم به‌صورت تقریبی می‌توان میزان نیاز مصرفی را اندازه‌گیری کرد اما این رقم در شهرهای مختلف متفاوت است. تیرگر افزود: براساس فرهنگ، پیشینه و قدمت تاریخی در صنعت نساجی دارای مزیت‌هایی در کشور هستیم، در سال‌های اخیر در بعضی از بخش‌های تولید پوشاک مزیت‌هایی را به‌دست آورده‌ایم، به‌طوری که برخی تولید‌کنندگان واحدهای خود را تجهیز کردند و این واحدها سودده شده و به استانداردهای خوبی رسیدند.

تیرگر بیان کرد: در حال حاضر در تولید پارچه تریکو، تولید جوراب و تولید پولیور و شلوار جین دارای مازاد مصرف هستیم و باید برای صادرات آنها برنامه‌ریزی شود، اما در زمینه تولید پوشاک زنانه و بچگانه ضعیف هستیم و از استانداردهای کافی برای تولید در این بخش برخوردار نیستیم. رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران افزود: دولت باید مترصد باشد که کسب و کار‌ها را به سمت شفافیت سوق دهد و شرایط کسب و کار را تسهیل کند تا تولید‌ هم شفاف شود.

وی با اشاره به وضع تعرفه‌های ۲۰۰ درصدی پوشاک در گذشته گفت: این کار خیانت به صنف پوشاک بود زیرا واردات پوشاک قاچاق به صرفه شد. وی با بیان اینکه در حال حاضر تعرفه واردات پوشاک ۵۵ درصد است، بیان داشت: با توجه به انعقاد قرارداد تعرفه ترجیحی با ترکیه، واردات پوشاک از ترکیه حدودا ۲۵ درصد کمتر از این رقم است. وی افزود: وجود تعرفه ترجیحی برای واردات پوشاک ترکیه به ایران هم موجب شده که قیمت تمام شده پوشاک صادراتی آنها به ایران بسیار کم شود. تیرگر با اشاره به دامپینگ ترکیه‌ای‌ها در بازار پوشاک گفت: در گذشته قیمت تمام شده پوشاک ترک بسیار گران بود اما در سال‌های اخیر پوشاک ترکیه‌ای حتی از پوشاک چینی هم ارزان‌تر شده است. رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک با بیان اینکه کشورها در مقابل دامپینگ سیاست‌های ضد دامپینگ به کار می‌گیرند، گفت: این در حالی است که تعرفه ترجیحی به واردات پوشاک از ترکیه کمک کرد.  تیرگر همچنین با اشاره به شناسه کالا گفت: کد شناسه کالا یکی از ضرورت‌ها برای حرکت به سمت شفاف‌سازی است. وی با اشاره به فرار مالیاتی تولید‌کنندگان گفت: نبود تسهیلات برای تولید‌کنندگان و قوانین سخت‌گیرانه منجر به فعالیت‌های زیرزمینی و عدم شفافیت در تولید می‌شود.

رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران با اشاره به نصب مارک‌های خارجی روی پوشاک تولید داخل گفت: این امر یک معضل جدی است. وی همچنین افزود: قوانین وزارت کار و تامین اجتماعی عرصه را برای فعالیت تولید‌کنندگان تنگ کرده است و اگر تولید‌کننده نسبت به وضعیت شکایتی دارد به او می‌گویند که بنگاه خود را تعطیل کند و چرا به فعالیت ادامه می‌دهد.

به گفته تیرگر، این در حالی است که وزارت کار باید برای کارگاه‌هایی که در مسیر تولید مشکلاتی دارند تسهیلاتی در نظر بگیرد و پس از دادن تسهیلات از آنها بخواهد که خود را به استاندارد تولید برسانند و نه اینکه برخورد قهری با آنها داشته باشد و منجر به تعطیلی کارگاه شود.  وی با بیان اینکه ارتباط بین مسوولان و تولید‌کنندگان برقرار نیست، گفت: متاسفانه رسانه‌ ملی ما یک تولید‌کننده را اغلب یک فرد ورشکسته نشان می‌دهند در حالی که اغلب کشورهای دنیا یک تولید‌کننده را در رسانه‌های خود فردی با موقعیت بسیار فاخر اجتماعی نشان می‌دهند.  تیرگر افزود: دادن تسهیلات نیازمند شفاف شدن کسب و کار است و شفافیت در کسب و کار هم نیازمند تسهیل قوانین تولید است تا تولید‌کنندگان داوطبانه به سمت دادن اطلاعات کسب و کار خود حرکت کنند.  رئیس مرکز پژوهش‌های اتحادیه پوشاک تهران افزود: هر تولید‌کننده‌ای خواهان شفاف‌سازی در کسب و کار خود است اما از آنجا که با شفاف‌سازی نمی‌تواند به مسیر تولید ادامه دهد و توان رقابت ندارد بنابراین برای رقابت با پوشاک وارداتی خارجی مجبور به دور زدن قوانین می‌شود، دور زدن قوانین منجر به بروز فرهنگ اشتباه در کشور می‌شود که لطمه آن از خاموش شدن یک تولید‌کننده هم بدتر است. وی همچنین با اشاره به دستورالعمل واردات پوشاک گفت: تا قبل از این دستورالعمل بخش اعظم واردات پوشاک از ترکیه به‌صورت قاچاق انجام می‌شد اما اکنون برندها از طریق قانونی اقدام به واردات پوشاک به ایران می‌کنند.

تیرگر با تاکید بر تسهیل قوانین کسب و کار گفت: انقلاب‌های صنعتی دنیا و مسیرهای رشد برخی کشورها مانند ویتنام، سریلانکا، بنگلادش و حتی ترکیه از بخش صنعت نساجی آغاز شده است، صنعت نساجی با سرمایه‌گذاری کم اشتغال ایجاد می‌کند و دارای ارزش افزوده بسیار بالایی است.