بنابراین ۶ میلیون نفر در صنعت ما در بنگاه‌های خیلی کوچک مشغول فعالیت هستند. عمده ارزش افزوده در کشور ما در بنگاه‌های خیلی بزرگ است و عمده اشتغال ما در بنگاه‌های کوچک است که این واگرایی معنادار است. او افزود: بنگاه‌های بزرگ به چند دلیل برای ما اهمیت دارند، اول اینکه می‌توانند خریدهای عمده کنند و کاهش هزینه در محصولات نهایی داشته باشند. از طرفی بنگاه‌های کوچک به دلیل هزینه تمام شده بالا، نمی‌توانند رقابت کنند. طبیعی است که رفاه مصرف‌کننده نیز به دنبال کاهش هزینه‌ها بالا می‌رود. اقتصاد تاب‌آور در این روزها بسیار مطرح است. ما امروز در دنیا به دنبال بنگاه‌های تاب‌آور هستیم. دنیای باثبات سال‌های گذشته تمام شده است و در این شرایط تاب‌آوری بنگاه‌های بزرگ، بسیار بالاتر است.

سرزعیم با اشاره به پیشرفت بنگاه‌های بزرگ، گفت: هزینه‌های تحقیق و توسعه هزینه‌های سنگینی است که بنگاه‌های بزرگ از پس آن برمی‌آیند و بنگاه‌های کوچک نمی‌توانند در آن سرمایه‌گذاری کنند. مشخص است که نوآوری نیز در گرو تحقیق و توسعه است.

بنگاه‌های کوچک هیچ‌گاه نمی‌توانند در برابر هزینه‌های سنگین تحقیق و توسعه که به دنبال آن نوآوری و محصولات جدید می‌آیند، موفق شوند. این کارشناس اقتصادی، گفت: جذب فناوری و رشد همپای فناوری، مشخصا توسط بنگاه‌های بزرگ امکان‌پذیر است و بنگاه‌های بزرگ هستند که توان تغییر تکنولوژی را دارند.

سرزعیم گفت: سوالی بسیار مهم که باید به آن پاسخ داد این است که چرا تعداد بنگاه‌های بزرگ در کشور ما کم است؟ مهم‌ترین نکته این است که بی‌ثباتی اقتصاد کلان ما در سال‌های اخیر، کشنده‌ترین سم برای رشد بنگاه‌های کوچک و متوسطی است که در حال تبدیل شدن به بنگاه‌های بزرگ هستند. بنابراین فضای بی‌ثبات اقتصاد کلان به بنگاه‌ها اجازه رشد نمی‌دهد و همواره آنها را در وضعیت تلاش برای بقا نگه می‌دارد.

 دیگر نکته‌ای که بلای سرمایه در گردش و تامین مالی بنگاه‌های اقتصادی است، سرکوب نرخ بهره است که سبب رشد پروژه‌های کم‌بازده به جای پروژه‌های پربازده است. نگاه‌های حمایتی باید به سمت برنده‌های حوزه صادرات باشد نه حمایت از بنگاه‌های شکست خورده، مشخص است که آنها توان رقابت در بازارهای جهانی را ندارند.