اما پشتوانه رمزارز ملی، ریال است؛ به این معنی که در ازای صدور هر واحد رمزارز ملی، یک ریال در بانک مرکزی مسدود می‌‌شود که این امر از نظر ماهیتی مشابه چاپ پول است. نکته دیگر این است که این رمزارز قابلیت استخراج ندارد و صرفا توسط بانک مرکزی ارائه می‌‌شود. برخلاف سایر ارزهای دیجیتال نیز خاصیت غیرمتمرکز بودن را ندارد و بر بستر بلاک‌چین خصوصی که مدیریت آن متمرکز است، مدیریت می‌‌شود. این یعنی شما برای دریافت رمزارز ملی از بانک مرکزی اطلاعات هویتی خود را ارائه می‌‌دهید و تراکنش‌‌های شما تحت نظر شبکه بنیان‌گذار بلاک اصلی است. همان‌طور که گفته شد ارزش هر واحد رمز ارز ملی ثابت است. بنابراین مانند سایر رمزارزها مقبولیت و محبوبیت آن تاثیری بر ارزش ندارد و در بازار مربوطه خرید و فروش نمی‌‌شود. درنتیجه نمی‌‌توان مانند خرید سهام به آن دید سرمایه‌‌ای داشت؛ زیرا این رمزارز یک استیبل کوین است که قیمت آن نسبت به ریال تغییر نمی‌‌کند. در حال حاضر طبق قوانین بانک مرکزی امکان تبدیل رمزارز ملی تنها به چهار ارز دیجیتال بیت کوین، اتریوم، ریپل و تتر وجود دارد.

تاثیر راه‌اندازی رمزارز ملی بر کسب‌وکارهای داخلی و مقایسه آن با کسب‌وکارهای خارجی

ازآنجاکه ارزهای دیجیتال بر بستر بلاک چین هستند، امنیت حداکثری را برای کاربر فراهم می‌‌کنند. هنگامی که پرداخت آنلاین از طریق روش‌های رایج بانکی انجام می‌‌شود، به‌دلیل مشخص بودن هویت کاربر و ورود جزئیات اطلاعات بانکی، امکان ردیابی و سوءاستفاده از آن اطلاعات برای سودجویان وجود دارد. با توجه به اینکه رمزارز ملی نیز بر بستر بلاک‌چین است، این مزیت برای کاربران ایرانی نیز وجود دارد و امکان کلاهبرداری و سوءاستفاده از اطلاعات کاربران تقریبا نزدیک به صفر است. قابلیت دیگر ارزهای دیجیتال خاصیت غیرمتمرکز بودن آنهاست. به این منظور که تراکنش‌‌ها توسط یک مرجع مشخص، کنترل نشده و در انجام هر تراکنش دخالت شخص سوم وجود نخواهد داشت. این قابلیت امکان جابه‌جایی ارزهای دیجیتال را به‌صورت بدون مرز فراهم می‌‌آورد. در بسیاری از کشورها افراد با انجام تراکنش‌‌ها و خریدها با استفاده از ارزهای دیجیتال، پرداخت مالیات را به حداقل می‌‌رسانند. با توجه به اینکه رمزارز ملی توسط بانک مرکزی ارائه شده است و افراد برای دریافت آن باید اطلاعات هویتی خود را در اختیار بانک مرکزی قرار دهند، این رمزارز قابلیت عدم تمرکز را ندارد و تراکنش‌‌های افراد توسط بانک مرکزی رصد می‌‌شوند. هزینه تراکنش‌ها با استفاده از ارزهای دیجیتال بسیار پایین‌تر از تراکنش‌های بانکی است. این قابلیت نیز برای رمزارز ملی وجود دارد و هزینه تراکنش‌‌ها نسبت به روش‌های بانکی معمول کاهش می‌‌یابد. همچنین شرکت‌ها با ارائه خدمات خود در بستر ارزهای دیجیتال علاوه بر روش‌های پرداخت بانکی می‌‌توانند مزیت رقابتی برای خود ایجاد و مشتریان بیشتری جذب کنند. با توجه به حرکت جهانی کسب‌وکارها به سمت ارزهای دیجیتال و افزایش تعداد کاربران آنها، به تدریج روش‌های پرداختی معمول بانکی کنار گذاشته شده و این امر اجتناب‌ناپذیر است. کسب‌وکارها هرچه سریع‌تر باید امکان استفاده از رمزارزها را افزون بر روش‌های متداول پرداختی بانکی به مشتریان خود ارائه دهند. شرکت‌هایی که سریع‌تر از رقبا خدمات و محصولات خود را در این بستر ارائه دهند، مزیت رقابتی کسب کرده و چه بسا مشتریان جدیدی را جذب کنند. همان‌طور که بررسی شد، رمزارز ملی با ارزهای دیجیتال رایج تفاوت‌‌هایی دارد؛ اما نمی‌‌توان مزایای آن را نادیده گرفت. این امکان وجود دارد که در سال‌های آینده در ایران نیز ارزهای دیجیتال با پشتوانه‌های مختلف و به‌صورت غیر متمرکز نیز ارائه شوند. بنابراین هرچه کسب‌وکارها زودتر به سمت ارائه خدمات و محصولات خود بر این بستر حرکت کنند، در آینده نه چندان دور از رقبای خود با سرعت زیادی پیشی می‌‌گیرند.