تغییر اقلیم؛ چالش بخش انرژی
وی ادامه‌داد: در این‌باره، توافق‌نامه تغییرات اقلیمی پاریس هدف‌گذاری شد تا با یک برنامه منسجم برای مقابله با روند تغییر اقلیم، اجازه ندهیم این روند افزایشی دما به بیش از ۱.۵درجه سانتی‌گراد برسد. به گفته نماینده اداره‌کل امور اوپک وزارت نفت، این اتفاق به‌دلیل انتشار دی‌‌‌‌‌اکسید‌کربن ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی رخ‌داده و این نکته‌‌‌‌‌ای است که باعث افزایش شدید امواج گرما، آتش‌سوزی‌‌‌‌‌های جنگلی، توفان‌‌‌‌‌ها و بالا آمدن سطح دریا می‌شود. محمدنژاد در ادامه افزود: به همین‌دلیل رهبران جهان توافق کرده‌اند به‌عنوان بخشی از توافق‌نامه تاریخی پاریس، از گرم‌شدن کره‌زمین بیش از گذشته جلوگیری کنند، زیرا نیک می‌دانند افزایش دما چه عواقب خطرناکی به‌دنبال دارد. به گفته وی، این برنامه به‌‌‌‌‌طور عمده مبتنی بر مشارکت ملی کشورها برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای جهان و شامل تعهدات آنها در این زمینه برای دوره ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ است.
نماینده اداره‌کل امور اوپک وزارت نفت با بیان اینکه اکنون با وجود تعهد کشورها در کنوانسیون تغییر اقلیم در سال۱۹۹۲ مبنی‌بر کاهش انتشار گازهای گلخانهای، این روند همچنان صعودی است، گفت: چین رتبه نخست را در انتشار این گازها به‌دست آورده، اما نکته مهم این است که این مقدار انتشار کمتر از سهم جمعیتی این کشور در جهان است؛ درحالی‌که ایران با وجود داشتن یک‌درصد از جمعیت جهان، سهم ۲درصدی از انتشار گازهای گلخانهای را به خود اختصاص داده‌است. محمدنژاد توضیح داد: ۸۴درصد مصرف انرژی اولیه دنیا، به نفت، گاز و زغال‌سنگ و ۱۶درصد دیگر به بقیه انرژی‌‌‌‌‌ها اختصاص دارد و هدف ما این است که این سهم ۸۴درصدی به دو روش افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر و کاهش مصرف انرژی اولیه، کاهش یابد. وی تصریح کرد: سیاست جهانی اکنون بر پایه حمایت از توسعه منابع تجدیدپذیر و کاهش استفاده از انرژی اولیه است و ما باید سیاست انرژی کشور را حول این محور برنامه‌‌‌‌‌ریزی کنیم تا هم به تعهدهای خود در این زمینه عمل‌کرده و هم در رفع معضل جهانی و کمک به نسل آینده، گامی موثر برداشته باشیم.
