چرا پروژه‌های زیرساخت در بخش نفت و گاز به‌طور غیر‌قابل باوری درحال‌توسعه هستند؟
رشد سرسام‌آور قراردادهای بازار نفت و گاز
رشد پویای بازار تحت‌تاثیر عوامل بی‌شماری قرار دارد که منعکس‌کننده تقاضای روزافزون جهانی برای منابع انرژی جدید است. یکی ازعوامل محرک سیر صعودی این صنعت، افزایش تقاضای جهانی انرژی، همراه با نیاز به توسعه زیرساخت‌ها است. با گسترش کشورها و رشد جمعیت، تقاضا برای انرژی، به‌ویژه نفت و گاز، به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده‌است. بازارهای نوظهور، به‌ویژه صنعتی‌شدن و شهرنشینی، نیاز به افزایش تولید و گسترش شبکه‌های توزیع انرژی دوچندان شده‌است. این افزایش تقاضا، مستلزم سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجهی در بخش نفت و گاز، از جمله ساخت پالایشگاه‌های جدید، خطوط لوله، پایانه‌های گاز طبیعی مایع (LNG) و کارخانه‌های پتروشیمی است.
تمرکز فزاینده بر پروژه‌های انرژی سبز
علاوه بر این، بازار انرژی شاهد تمرکز فزاینده‌ای بر پروژه‌های انرژی سبز است که با گذار جهانی به سمت منابع انرژی پاکتر و پایدارتر همسو می‌شود. انرژی‌های تجدیدپذیر؛ در واقع مکمل تقاضای مداوم برای نفت و گاز هستند و توسعه زیرساخت‌های تکمیلی مانند تاسیسات ذخیره انرژی و بهبود شبکه توزیع انرژی همچنان ضروری به‌نظر می‌رسد. شرکت‌های EPC که پرچمدار دوره انتقال انرژی هم به‌حساب می‌آیند، در حال تنوع‌بخشیدن به سبدهای خود برای گنجاندن پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر در کنار سرمایه‌گذاری‌های معمولی هستند. پیشرفت‌های فناوری به‌عنوان محرکی در بازار نفت و گاز مطرح می‌شوند و این صنعت را از جنبه‌های مختلف متحول می‌کنند.
نوآوری‌‌‌‌‌ها در تکنیک‌‌‌‌‌های حفاری، مدل‌‌‌‌‌سازی مخزن، اتوماسیون و تجزیه و تحلیل داده‌ها، کارآیی و ایمنی عملیاتی را افزایش داده‌اند. ادغام حسگرهای پیشرفته، دستگاه‌های اینترنت اشیا و الگوریتم‌های مبتنی بر هوش‌مصنوعی در عملیات نفت و گاز امکان نظارت در زمان واقعی، تعمیر و نگهداری و استفاده کارآمد از منابع را فراهم کرده‌اند. مقررات زیست‌محیطی و ابتکارات در زمینه توسعه‌پایدار تاثیر قابل‌توجهی بر صنعت داشته و باعث تغییر به سمت شیوههای سازگار با محیط‌زیست و فناوری‌های نوآورانه می‌شوند.
دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی مقررات زیست‌محیطی سختگیرانه‌‌‌‌‌ای را برای بخش نفت و گاز وضع کرده‌اند که منجر به حرکت آنها به سمت شیوههای توسعه‌پایدار در پروژه‌ها شده‌است. شرکت‌های EPC با اتخاذ فناوری‌های پاکتر، توسعه زیرساخت‌های سازگار با محیط‌زیست و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های یکپارچه‌سازی انرژی‌های تجدیدپذیر پاسخگوی نیازهای روزافزون انرژی خواهند بود. عوامل ژئوپلیتیکی و ملاحظات امنیت انرژی در پیشبرد بازار EPC نفت و گاز حیاتی هستند. ثبات ژئوپلیتیکی یا فقدان آن به‌طور قابل‌توجهی می‌تواند بر چشم‌انداز انرژی جهان سایه بیندازد.
تهدیدی بالقوه برای عرضه نفت و گاز
مناطق غنی از منابع نفت و گاز اغلب در مناطق حساس سیاسی قرار دارند و تنش‌های ژئوپلیتیکی، درگیری‌‌‌‌‌ها و تغییرات نظارتی را تهدیدی بالقوه برای عرضه نفت و گاز می‌کنند. سلامت، ایمنی و مدیریت ریسک (HSRM) به‌عنوان یک اصل در این صنعت مطرح هستند. بخش نفت و گاز که ذاتا مملو از خطرات پیش‌بینی نشده‌است، رفاه نیروی کار، حفاظت از دارایی‌های ارزشمند و کاهش خطرات را در اولویت قرار می‌دهد. پروتکل‌های ایمنی، آموزش مداوم و فناوری‌های پیشرفته که برای حفظ بالاترین استانداردهای ایمنی به‌کار گرفته‌شده‌اند، نه‌تنها حافظ نیروی کار هستند، بلکه از محیط‌زیست و سایر عوامل محیطی نیز محافظت می‌کنند، با این حال به‌رغم رشد قراردادهای EPC در صنعت نفت، چالش‌ها همچنان ادامه دارد.
این صنعت با نوسان قیمت، تاخیر در پروژه‌ها، هزینه‌های بیش از حد و الزام ایمنی و رعایت پروتکل‌های زیست‌محیطی مواجه است. نوسانات قیمت نفت به‌طور قابل‌توجهی بر اقتصاد پروژه و تصمیمات سرمایه‌گذاری تاثیر می‌گذارد و منجر به کندی یا توقف پروژه‌ها می‌شود. تاخیر در پروژه و هزینه‌های مازاد چالش‌های رایجی هستند که به پروژه‌های پیچیده، پیچیدگی‌های فنی، الزامات نظارتی و شرایط پیش‌بینی‌نشده نسبت داده می‌شوند. تاخیر در تکمیل پروژه‌ها می‌تواند منجر به افزایش هزینه‌ها، جریمه و از دست‌دادن درآمد برای شرکت‌های EPC و مشتریان آنها شود.
ماهیت خطرناک عملیات‌های نفت و گاز
با توجه به ماهیت خطرناک عملیات‌های نفت و گاز، رعایت ایمنی و محیط‌زیست چالش‌های اصلی هستند. شرکت‌های EPC باید از مقررات ایمنی سختگیرانه پیروی کنند، سیستم‌های مدیریت ایمنی قوی را پیاده و از مقررات مدیریت انتشار کربن و زباله پیروی کنند. پیشرفت‌های تکنولوژی فرصت‌ها و چالش‌هایی را برای شرکت‌هایEPC ایجاد‌کرده است. درحالی‌که این فناوری‌ها کارآیی، بهرهوری و ایمنی پروژه را افزایش می‌دهند، اجرای آنها به پرسنل ماهر و متخصص نیاز دارد. شرکت‌های EPC باید روی آموزش و ارتقای مهارت نیروی کار خود سرمایه‌گذاری کنند تا با پیشرفت‌های فناوری، سازگار شوند. تمرکز اصلی صنعت نفت در سال‌های آینده بر پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر، با سرمایه‌گذاری به سمت انرژی خورشیدی، بادی و برق آبی خواهد بود.
فناوری‌های دیجیتال‌‌‌‌‌سازی و اتوماسیون در حال افزایش هستند که به نوبه خود اجرای پروژه‌ها را سرعت می‌دهند، بهرهوری را بهبود و ایمنی را تضمین می‌کنند. بهینه‌سازی هزینه و بهرهوری همچنان عوامل حیاتی باقی می‌مانند و باعث اتخاذ استراتژی‌هایی مانند مدولارسازی، استانداردسازی و شیوههای خلاق در ساخت‌وساز می‌شوند. بخش مهندسی صنعت نفت و گاز از جمله عوامل کلیدی در برنامه‌‌‌‌‌ریزی پروژه، مطالعات امکان‌‌‌‌‌سنجی، طراحی و مشاوره فنی باقی خواهد ماند. پروژه‌های فراساحلی، شامل فعالیت‌های اکتشاف و استخراج در محیط‌‌‌‌‌های دریایی، به دلیل ذخایر عظیم فراساحلی و پیشرفت‌های فناوری در حفاری در آب‌های عمیق، سریع‌تر توسعه خواهند یافت. بخش بالادستی که شامل فعالیت‌های اکتشاف، حفاری و استخراج می‌شود، برای توسعه این صنعت کلیدی است.
خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA)
از نظر منطقه‌ای، خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) که برخی از بزرگ‌ترین ذخایر اثبات شده نفت جهان را در خود جای داده، پرچمدار پروژه‌های توسعه خواهد بود. موقعیت استراتژیک منطقه، منابع هیدروکربنی فراوان و تلاش مستمر برای نوسازی و گسترش زیرساخت‌های نفت و گاز، اهمیت این منطقه را دوچندان می‌کند. همان‌طور که چشم‌انداز انرژی جهانی در حال تکامل است، پیش‌بینی می‌شود که منطقه MENA موقعیت خود را با سرمایه‌گذاری‌های مداوم، پیشرفت‌های تکنولوژیک و همکاری‌های استراتژیک حفظ کند. بازار جهانی نفت و گاز همچنان در خط‌مقدم سرمایه‌گذاری‌های کلان است و تولید و توزیع کارآمد انرژی، پاسخگویی به نیازهای صنایع و سایر مصرف‌کنندگان در سراسر جهان را تسهیل می‌کند. چشم‌انداز پویای این صنعت که با نوآوری، همکاری و انعطاف‌پذیری همراه است، همواره بر نقش محوری آن در شکل‌دادن به آینده انرژی جهان تاکید داشته‌است.
