HDD، SSHD یا SSD کدام هارد را بخریم؟

آی‏ تی‏ ایران: درصورتی که قصد خرید قطعات به‏منظور جمع‏آوری یک رایانه رومیزی قدرتمند یا حتی خرید یک لپ‏تاپ جدید داشته باشید، با رسیدن به گزینه‏های موجود در قسمت مربوط به فضای ذخیره‏سازی، با نام‏ها و اعداد مختلفی روبه‌رو خواهید شد. به‌طور کلی در حال حاضر سه نوع درایو ذخیره‏سازی به‏منظور نگهداری و استفاده از داده‏های مختلف، در بازار وجود دارد که بسته به مزایا و معایب هریک، می‏توانید بهترین انتخاب ممکن را از میان آنها داشته باشید. توجه داشته باشید در این بررسی و مقایسه سعی شده تا حد امکان با زبان ساده و به دور از ارائه اصطلاحات و مشخصات فنی و سطح بالا به جمع‏بندی کلی به‏منظور انتخاب محصول بهینه برسیم.

HDD یا درایو دیسک سخت

دیسک‏های سخت را می‏توان سنتی‏ترین گزینه موجود در میان سه انتخاب حاضر در بازار به حساب آورد. این مولفه سخت‏افزاری که در سال ۱۹۵۶ توسط IBM ابداع شد به عنوان گزینه اصلی در رایانه‏هایی که از دهه ۱۹۶۰ به بازار عرضه می‏شدند، به حساب آمد. این ابزار ذخیره‏سازی در حال حاضر می‏تواند گنجایشی از ۷۵/ ۳ مگابایت تا ۱۰ ترابایت داشته باشد. دیسک‏های سخت در ابتدا به‌عنوان گزینه‏ای گران‌قیمت در دسترس بودند اما از اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به گزینه‏ای متداول در رایانه‏ها تبدیل شدند. در حال حاضر اکثر دیسک‏های سخت اکسترنالِ با حجم بالا که در بازار متداولند، از این نوع هستند. از جمله مزایای دیسک‏های سخت می‏توان به قیمت پایین در ازای هر گیگابایت آنها، فضای ذخیره‏سازی بالا و عملکرد خوب در خواندن و نوشتن اطلاعات اشاره کرد. در طرف مقابل، سرعت پایین‏تر در مقایسه با دیسک‏های حالت جامد یا همان SSDها، ابعاد بزرگ و وزن زیاد، بهره‏گیری از مولفه‏های متحرک که به مرور زمان دچار فرسایش می‏شوند و آسیب‏پذیری در برابر ضربه یا آثار مغناطیسی از جمله معایب این مولفه‏های سخت‏افزاری به حساب می‏آیند.

دیسک‏های سخت همچنان بهترین گزینه (با توجه به قیمت پایین‏تر) برای ذخیره اطلاعات در حجم بالا یا ایجاد آرشیو از اطلاعات هستند. با در نظر گرفتن قیمت هارددیسک‏ها در مقابل مقدار فضای ذخیره‏سازی که پیش روی کاربران قرار می‏دهند این گزینه را باید یکی از مناسب‏ترین‏ها برای کاربران به حساب آورد. فرآیند ثبت داده‏ها در دیسک‏های سخت در چارچوب صفحه‏های فلزی و پوشش مغناطیسی انجام می‏شود. پس از آنکه فرآیند چرخش دیسک آغاز می‏شود، بازوی مکانیکی، اطلاعات مغناطیسی را روی آن ثبت می‏کند. بار دیگر که قصد فراخوانی یک فایل خاص از روی دیسک سخت را داشتید می‏توانید به سرو صدای حرکت این بازوی مکانیکی برای نوشتن داده‏ها گوش فرادهید. سرعت این دیسک‏های سخت به سرعت چرخش درایو بستگی دارد و البته اکثر کیس‏های موجود در بازار فضای لازم برای استفاده از بیش از یک درایو را در اختیار شما قرار می‏دهند.

SSHD یا درایوهای هیبریدی حالت جامد

این درایوها در مقایسه با دیسک‏های سخت یا دیسک‏های حالت جامد، کمتر به‏کار می‏روند. SSHD‌ها نیز یکی از گزینه‏های مناسب برای کاربران خانگی به شمار می‏آیند. این درایوها امکان ذخیره‏سازی حجم بالای تصاویر، ویدئوها و دیگر محتویات مورد نظر کاربر را در کنار امکان دسترسی به فایل‏هایی با بیشترین تکرار و توالی دسترسی فراهم می‏کنند. با ترکیب صحیح، استفاده از این دیسک‏های هیبریدی به معنای فراهم کردن امکان راه‏اندازی سریع‏تر رایانه خواهد بود. این دیسک‏ها در مقایسه با SSD‌ها از سرعت کمتری بهره می‏برند، اما قیمت پایین‏تر و فضای ذخیره‏سازی بیشتری را پیش روی کاربر قرار می‏دهند. تکنولوژی استفاده شده در این دیسک‏ها ترکیبی از نمونه‏‏هایی است که در دیسک‏های سخت و فضای ذخیره‏سازی از نوع SSD مشاهده می‏کنید. فضای SSD موجود در قالب این درایوهای هیبریدی در واقع عملکردی مانند حافظه کش داشته و اطلاعاتی که به‏طور مداوم و پیوسته مورد استفاده قرار می‏گیرند را ذخیره می‏کند. فضای SSD در این ترکیب‏ها معمولا چیزی در حدود ۸ گیگابایت است که برای دریافت عملکرد بهینه از سیستم‏عامل، کافی به‏نظر می‏رسد.

این در حالی است که در نمونه‏های جدید این امکان وجود دارد که کاربر کنترل ذخیره اطلاعاتی مشخص، در فضایی خاص را شخصا به دست بگیرد. همان‏طور که در خصوص دیسک‏های سخت عنوان کردیم، اکثر کیس‏های موجود در بازار از فضای کافی برای تعبیه و بهره‏گیری از تعداد بیشتری از این درایوها بهره می‏برند. از جمله مزایای این دیسک‏های ترکیبی می‏توان به سرعت بالا در مواقع لزوم، فضای ذخیره‏سازی بیشتر در مقایسه با SSD‌ها و فراهم کردن شرایط مناسب برای راه‏اندازی سریع رایانه اشاره کرد. در طرف مقابل باید به سرعت پایین‏تر در مقایسه با SSDها، بهره‏مندی از قسمت‏های متحرک (که به مرور زمان دچار فرسودگی خواهند شد) و وزن زیاد و ابعاد بزرگ، به عنوان معایب آنها اشاره کرد.

SSD یا درایو حالت جامد

رفته رفته بر میزان و تعدد استفاده از این نوع فضای ذخیره‏سازی فیزیکی در رایانه‏ها افزوده می‏شود. SSDها را باید گزینه ایده‏آل برای کاربران حرفه‏ای به‏شمار آورد. در حال حاضر اکثر مک‏بوک‏های تولیدی اپل به حافظه SSD یا همان تکنولوژی فلش تجهیز شده‏اند. این مولفه‏های سخت‏افزاری امکان انتقال سریع‏داده‏ها و بهبود سرعت رایانه را فراهم می‏کنند و می‏توان آنها را به عنوان نمونه‏ای از درایوهای یو‏اس‏بی (فلش مموری) با حجم بالا تصور کرد، زیرا از همان نوع تکنولوژی بهره می‏برند. این درایوهای ذخیره‏سازی نیز در ابعاد و اشکال مختلفی به بازار عرضه می‏شوند تا انعطاف‌پذیری لازم را به‏منظور استفاده در رایانه‏های شخصی، لپ‏تاپ‏ها یا حتی سرورها داشته باشند. در حال حاضر ۵۱۲ گیگابایت، بیشینه فضای ذخیره‏سازی است که بدون رویارویی با نرخ‏های نجومی می‏توانید خریداری کنید. یکی از موارد قابل توجه آن است که SSD‌ها معمولا برخلاف دیسک‏های سخت (که در نسخه‏های ۵/ ۳ اینچی در بازار موجود هستند) در قالب نمونه‏های ۵/ ۲ اینچی به بازار عرضه می‏شوند. این به آن معنا است که بدون استفاده تبدیل نمی‏توانید در همه کیس‏ها از این درایوهای ذخیره‏سازی بهره ببرید. با توجه به ابعاد و البته عدم تولید سروصدا، این مولفه‏های سخت‏افزاری رفته رفته به گزینه متداول در لپ‏تاپ‏ها تبدیل می‏شوند. اولترابوک‏ها نیز اکثرا (با توجه به عملکرد بالا) از این نوع درایوهای ذخیره‏سازی بهره می‏برند.

از جمله مزایای این درایوهای ذخیره‏سازی، سرعت بالا، ابعاد کوچک‌تر، قابلیت حمل‌ونقل آسان، عدم بهره‏مندی از مولفه‏های متحرک، سروصدای کم، تعداد سیم ارتباطی کمتر، سرعتی تا ۲۵ برابر بیشتر در زمینه راه‏اندازی رایانه (در مقایسه با دیسک‏های سخت)، مقاومت بیشتر در برابر ضربه و میدان‏های مغناطیسی و نهایتا مصرف کمتر توان است. در مقابل می‏توان از قیمت بالاتر به ازای هر گیگابایت فضا (اصلی‏ترین ایراد)، عمر کمتر و قابلیت‏های پایین‏تر به‌عنوان معایب این درایوهای ذخیره‏سازی یادکرد. در نهایت توجه داشته باشید هرآنچه انتخاب شما برای گزینه مورد استفاده در قالب فضای ذخیره‏سازی باشد، بهتر است با مراجعه به وب‏سایت‏ شرکت‌های مطرح در این حوزه (نمونه‏هایی مانند سیگیت، سامسونگ، توشیبا، وسترن دیجیتال، کینگستون، سن‏دیسک، هیتاچی و اینتل) بررسی‏های لازم در خصوص ابعاد، سرعت، عملکرد یا حتی مقایسه قیمت محصولات انتخابی را انجام دهید و سپس اقدام به خرید کنید.