محققان آمریکایی موفق به ابداع شیوه جدیدی برای چاپ سه‌بعدی مدل‌های ساختاری آناتومی حساس و ظریف بدن مانند قلب، عروق خونی و استخوان شده‌اند.

به گزارش خبرگزاری مهر، محققان آمریکایی دانشگاه «کارنگی ملون» موفق به ابداع و توسعه روش جدیدی برای چاپ سه‌بعدی مدل‌های ساختاری و حساس بدن شده‌اند که در آینده‌ای نه چندان دور می‌تواند جایگزین پیوند اعضا شود. در این روش، از ایمپلنت‌های سه‌بعدی نرمی استفاده می‌شود که امکان رشد بافت‌های زنده داخل آنها برای شکل‌گیری دوباره اعضای بدن وجود داشته باشد. بیش از ۴هزار آمریکایی در نوبت دریافت پیوند قلب هستند. اما پیوند اعضا نیز با مشکلات بسیاری مانند پس زدن پیوند و کاهش سیستم دفاعی بدن روبه‌رو است. با استفاده از تحقیقات اخیر محققان آمریکایی می‌توان در آینده از پیوند اعضا بی‌نیاز شد. در دهه‌های اخیر، چاپگرهای سه‌بعدی با استقبال چشمگیری مواجه شده‌اند و می‌توانند خروجی‌های مختلفی از مواد اولیه متنوعی مانند پلاستیک، سرامیک، شیشه یا حتی سلول‌های زنده داشته باشند.

Adam Feinberg مهندس زیست پزشکی از دانشگاه کارنگی ملون آمریکا و سرپرست این پروژه می‌گوید: « در سال‌های اخیر از فلزات، سرامیک، پلیمر‌های مستحکم و... برای چاپ سه‌بعدی استفاده شده اما زمانی که ماده اولیه تبدیل به موادی نرم می‌شود، فرآیند چاپ متحول می‌شود.» چاپگرهای سه‌بعدی به مصارف پزشکی و ساخت ابزارهایی مانند سمعک، ایمپلنت‌های دندانی، ساخت دست یا پاهای پروتزی و... وارد شده است. اما استفاده از چاپگرهای سه‌بعدی برای خلق ایمپلنت‌های نرمی که جایگزینی برای پیوندهای سنتی باشند وارد فاز جدیدی شده تا بتوان این نیاز را از بین برد.

در حوزه چاپ سه‌بعدی اسکلت‌بندی و سلولی می‌توان رشد مجدد بافت‌ها و اعضای بدن را نیز تصور کرد. Adam Feinberg در این رابطه می‌گوید: «ما یک ژل را داخل ژل دیگر چاپ می‌کنیم تا امکان جایگزینی دقیق ماده نرم در چاپ شدن لایه به لایه فراهم شود. با استفاده از داده‌های تصویری مانند MRI و بهره‌مندی از روش جدیدی با نام FRESH که مخفف «جایگذاری معکوس فرم آزاد هیدروژل‌های معلق» است، اقدام به چاپ ساختارهای آناتومیکی شد. این ساختارها از مواد بیولوژیکی متنوعی مانند کلاژنی هستند که در تاندون‌ها یا رباط‌ها وجود دارند. این موضوع در حالی است که سرپرست این پروژه می‌گوید: «این تحقیق از آنجایی حائز اهمیت است که به ما اجازه می‌دهد تا از مواد بیولوژیکی استفاده کنیم اما چاپ اعضا و بافت‌های بدن نیازمند تحقیقات تکمیلی است که سال‌ها به طول خواهد انجامید.»