انسان از دیرباز در پی کشف کهکشان‏های مختلف و بررسی امکان زنده ماندن در سیارات دیگر بوده است، حال آنکه به تازگی چشمه‏های امیدی از وجود آب‏های زیرسطحی روی مریخ کشف شده است.

وجود آب‏های یخ زده روی مریخ سوال‏های متعددی از جمله امکان بخار و تبدیل آن به اکسیژن یا استفاده از آن به‌منظور کشت گیاهان را به همراه داشته. به گزارش فارنت این در حالی است که دمای عادی سطح مریخ همواره منفی ۸۰ درجه فارنهایت بوده از این رو اگر خواهان بقا روی مریخ هستیم بدون شک باید تغییراتی روی سبک زندگی خود و شرایط موجود بر سطح سیاره سرخ ایجاد کنیم. در همین رابطه در ادامه قصد داریم ۶ فناوری که می‏توانند به بقای زندگی بشر روی مریخ کمک کنند را مورد بررسی قرار دهیم.

۶- پخت غذا با پرینترهای سه‏بعدی: هرچند انسان بدون اکسیژن و سرپناه در خارج از جو زمین لحظه‏ای نمی‏تواند دوام آورد، با این حال این نکته را نیز به یاد داشته باشید که سوخت و ساز بدن نیز یکی از عوامل حیات بشر است که صرفا با خوردن غذا رفع می‏شود؛ اما در زمانی که خاک مناسب برای پرورش گیاهان در مریخ وجود ندارد چگونه می‏توان غذا تهیه کرد؟ چاره کار استفاده از پرینت‏های سه‏بعدی برای تهیه غذاست.

هر خوراک مجموعه‏ای از ترکیبات مختلف غذایی محسوب می‏شود که در کنار یکدیگر یک طعم ویژه‌ای را به وجود می‏آورند. این ترکیبات غذایی می‏توانند به شکل پودر دربیایند. زمانی که انواع مختلف این پودرها با روغن و آب ترکیب شود، در چاپگر سه‏بعدی غذای مورد نظر را تولید می‏کند. هرچند امروزه می‏توان به استفاده از روش میکرو گیرین بدون نیاز به خاک گیاهان بسیار ساده‏ای را پرورش داد که در رژیم غذایی تقریبا تمام انرژی مورد نیاز بدن را تامین خواهند کرد، با این حال اکثر فضانوردان ترجیح می‏دهند از مواد قضایی آماده استفاده کنند. حال اگر آنکه روزی بتوان از طریق پرینترهای سه‏بعدی به روشی برای پخت و پز غذا دست یافت، بدون نیاز به کنترل اسیدآمینه معده می‏توان سوخت سازی عادی بدن را به گردش انداخت.

۵- پرواز از طریق بشقاب‏پرنده با موتور پیشرانه: در گذشته‏ای نه چندان دور، آمریکایی‏ها بر اساس آنچه فیلم‏های هالیوودی به تصویر می‏کشیدند هرلحظه منتظر فرود آمدن یک بشقاب‏پرنده و پیاده شدن شخصیت‏های فضایی با لباس‏هایی سبز رنگ از آنها بودند. در هر حال هر آنچه انسان‏ها درباره بشقاب‏پرنده در خیال داشتند، در حال تبدیل شدن به یک اتفاق واقعی و جدی است. قبلا فکر می‏کردیم بشقاب ‏پرنده‌ها مسوول حمل و نقل آدم فضایی‏ها در کیهان هستند اما امروز اگر خللی در برنامه‏های ناسا ایجاد نشود، محتمل است که یکی از همین بشقاب‏پرنده‌ها به‌زودی با سرنشینان انسان خود روی مریخ فرود بیاید. ناسا مشغول تست روی پروژه سیستم کاهنده چگالی پایین و مافوق صوت (LDSD) است که می‏تواند جسمی دایره‏ای شکل را روی سطح مریخ به آرامی مستقر کند. البته ایده ساخت این وسایل از سال ۱۹۷۶ مطرح بوده به طوری که در سال ۲۰۱۲ نیز یک کاوشگر با همین شکل و سیاق روی مریخ فرود آمد.

۴- چاپ ابزار مورد نیاز در فضا: بدون‌شک روزی با آن باید رو‌به‌رو شویم؛ برخلاف بازی MacGyvering در آینده‏ای نزدیک به لطف پرینترهای سه‏بعدی دیگر نیاز نیست ابزار حل مشکلات را در هر مرحله از مرکز تهیه کنیم، زیرا این دستگاه‏ها امکان پرینت هر وسیله‏ای را امکان‏پذیر می‏کنند؛ حتی اگر این ابزار بر روی زمین وجود نداشته باشد.

در همین رابطه ناسا با هدف تسهیل فرآیند جایگزین کردن قطعات جدید ایستگاه فضایی (ISS)، تعمیر قطعات معیوب و استفاده از جدیدترین فناوری‏ها قصد دارد یک مدل ویژه از چاپگرهای سه‏بعدی را در فضا مورد استفاده قرار دهد. از آنجا که ایستگاه فضایی از قطعات بسیار پیچیده و مختلفی تشکیل می‏شود، بدون شک حمل هر یک از آنها از زمین مدت زمان زیادی طول خواهد کشید؛ حال آنکه اگر قرار باشد این محموله منبع تغذیه روزی به مریخ فرستاده شوند در خوش‌بینانه‌ترین حالت یک ماه و به دورترین نقطه آن ۲۸۰ روز به طول خواهد انجامید.

۳- تولید اکسیژن از طریق برگ مصنوعی: یکی از اصلی‏ترین چالش‏های فضانوردان در فضا، نبود اکسیژن و در مرحله بعدی منبع‏های آن است؛ این در حالی است که انسان بدون اکسیژن تنها چند دقیقه زنده باقی خواهند ماند. حال آنکه حمل کپسول‏های حاوی اکسیژن فشرده از زمین به مریخ به هیچ عنوان راه‌حل عاقلانه‏ای محسوب نمی‏شود. در این مواقع تنها راه پیش رو ایجاد کارخانه‏های تولیدکننده اکسیژن روی سطح مریخ با کمک برگ‏های مصنوعی است. این برگ‏ها از کلروپلاست، قسمتی از گیاه که وظیفه فتوسنتز را برعهده دارد، تشکیل و بدنه آن‏هم از پروتئین ابریشم ساخته شده است. مزیت این گیاهان عدم نیاز آنها برای عمل فتوسنتز به خاک، جاذبه و نور خورشید است به طوری که کافی است به آنها نور مصنوعی و آب برسانیم تا اکسیژن مورد نیاز بقا در فضا را تامین کنند.

۲- کاشت گلخانه‏ای در فضا: این روزها فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‏المللی (ISS) به لطف فناوری‏های نوینی ازجمله میکرو‌گیرین و گلخانه‏ فضایی سالاد تازه مصرف می‏کنند. سال گذشته اولین گلخانه فضایی توسط موشک SpaceX Falcon ۹ به ایستگاه فضایی بین‏المللی فرستاده شد که اولین محصول آن کاهو قرمز بود. ساختار این گلخانه با ال‏ای‏دی‏های قرمز، آبی و سبز همراه است؛ این لامپ‏ها دیواره‏های سفید اتاقک را صورتی نشان می‏دهند. گندم، نخود فرنگی و سبزیجات برگ‏دار از جمله محصولاتی هستند که در گلخانه‏ ایستگاه فضایی کشت داده شدند؛ اما اصلی‏ترین نگرانی محققان در خصوص پرورش محصولات کشاورزی در فضا، احتمال بروز جهش در کدهای ژنتیکی آنها است. بدیهی است که اگر انسان روزی خواهان زندگی در مریخ باشد، با استفاده از این فناوری هیچ مشکلی در تامین سبزیجات مورد نیاز بدن نخواهد داشت.

۱- پرینت خانه‏های مستحکم: بر کسی پوشیده نیست که انسان در صورت نداشتن سرپناه مناسب در مریخ، چند ساعت بیشتر در مقابل اشعه کیهانی دوام نخواهد آورد، از این رو ناسا نیز برای غلبه بر این چالش مسابقه‏ای ترتیب دیده که به بهترین ایده ساخت خانه در فضا با بهره‏گیری از پرینترهای سه‏بعدی مبلغ ۲۵هزار دلار تعلق خواهد گرفت. البته به‌تازگی شرکتی در نیویورک طرحی به نام خانه‏های یخی ارائه داده که با توجه به کشف سرنخ‏هایی از وجود مایه حیات در مریخ بسیار جذاب است. استفاده از سازه‏های یخی عظیم و شفاف در خانه‏های مخروطی شکل نه‌تنها امکان ورود نور طبیعی به فضای داخلی منازل را فراهم می‏کند، بلکه همانند یک محافظ در برابر تشعشعات کیهانی نیز عمل می‏کنند؛ البته به یاد داشته باشید که همواره دمای داخل این خانه‏ها پایین‏تر از نقطه انجماد خواهد بود.