کابلهای زیردریایی گوگل جایگزین ماهوارهها
ایرنا: در چند سال اخیر تقریبا تمام تبادلات اطلاعات بین قارهای اینترنت از طریق کابلهای زیردریایی انجام میشود و این کابلها عملا جای ماهوارهها را گرفتهاند. به گزارش «ایرنا» از ساینس، شرکت گوگل نیز از قافله عقب نمانده و با همکاری مجموعهای از شرکتهای ارتباطی آسیایی در یک پروژه عظیم به نام Faster سرمایهگذاری کرده است تا بین ژاپن و آمریکا ارتباط مستقیمی از طریق فیبر نوری برقرار کند. این کابل از ۶ جفت فیبر نوری تشکیل شده است و هر فیبر۱۰۰ طول موج را با قابلیت ۱۰۰ گیگابایت اطلاعات در هر ثانیه در اختیار میگذارد.
ایرنا: در چند سال اخیر تقریبا تمام تبادلات اطلاعات بین قارهای اینترنت از طریق کابلهای زیردریایی انجام میشود و این کابلها عملا جای ماهوارهها را گرفتهاند. به گزارش «ایرنا» از ساینس، شرکت گوگل نیز از قافله عقب نمانده و با همکاری مجموعهای از شرکتهای ارتباطی آسیایی در یک پروژه عظیم به نام Faster سرمایهگذاری کرده است تا بین ژاپن و آمریکا ارتباط مستقیمی از طریق فیبر نوری برقرار کند. این کابل از ۶ جفت فیبر نوری تشکیل شده است و هر فیبر۱۰۰ طول موج را با قابلیت ۱۰۰ گیگابایت اطلاعات در هر ثانیه در اختیار میگذارد.
به این ترتیب ظرفیت مخابراتی کابل معادل ۶ ترابایت اطلاعات در هر ثانیه است. این ظرفیت ۱۰ میلیون بار سریعتر از یک مودم پرسرعت عادی است. در ادامه واقعیتهای جالبی را درباره ارتباطات زیردریایی بیان میکنیم که تاکنون کمتر در رسانهها به آن پرداخته شده است:
۱- در حدود ۹۹ درصد از تبادل اطلاعات بین قارهای اینترنت از طریق کابلهای زیردریایی انجام میشود؛ این در حالی است که تا سال ۱۹۹۵ نیمی از این ارتباطات توسط ماهوارهها برقرار میشد.
۲- کابلهای زیردریایی باید فشار ۸ کیلومتر آب اقیانوس را تحمل کنند؛ تحمل چنین فشاری مانند این است که یک فیل روی انگشت شست شما بایستد!
۳- فیبرنوری تشکیلدهنده کابلهای زیردریایی از شیشه خالص به قطر موی انسان ساخته میشود، سپس درون یک پوشش فلزی قرار میگیرد تا فشار بسیار زیاد آب را تحمل کند.
۴- فیبر نوری مورد استفاده در پروژه اخیر گوگل، درون یک ترکیب ژلهای قرار دارد تا در صورت آسیب دیدن کابل، از برخورد آب با فیبر جلوگیری شود. سپس درون یک پوشش فلزی و پس از آن درون لفافی از جنس مس قرار گرفته است تا علاوهبر مقاومت در برابر فشار، امکان انتقال جریان الکتریکی موردنیاز برای تقویت کنندههای سیگنال را فراهم کند. لایه بیرونی کابل نیز از جنس پلی اتیلن است تا از ورود آب اقیانوس به لایههای زیرین جلوگیری کند.
۵- کابلهای زیردریایی در نزدیکی آبهای ساحلی، با استفاده از پوششهای فلزی، لایههای آسفالت و ریسمانهای پلاستیکی تقویت میشود تا در برخوردهای احتمالی، دچار آسیب نشود.
۶- کابلهای زیردریایی قادرند تا ۸۰ ترابایت اطلاعات را درهر ثانیه منتقل کنند. این ظرفیت معادل ظرفیت ۲۱۰۰ دی وی دی (با ظرفیت ۷/ ۴ گیگابایت) در هر ثانیه است.
۷- کوسهها و سایر آبزیان تا سال ۲۰۰۶ تنها مسوول یک درصد از آسیبهای وارده به شبکههای کابلی زیردریایی بودهاند.
۸- اولین ارتباط کابلی زیردریایی در سال ۱۸۵۱ یعنی ۲۰ سال قبل از اینکه الکساندر گراهام بل اختراع تلفن را به ثبت برساند، در کانال انگلیس راهاندازی شد. پروژه ارتباطی جدید گوگل با عنوان Faster با بودجه ۳۰۰ میلیون دلاری که با همکاری مجموعه شرکتهای مخابراتی East Asian تامین خواهد شد، یک خط ارتباطی مستقیم بین ژاپن و ایالات متحده برقرار میکند که امکان مخابره اطلاعات را با حداکثر سرعت ۶۰ ترابایت بر ثانیه در اختیار میگذارد.
ارسال نظر