ایسنا: مدتی است بحث روی کار آمدن اپراتورهای مجازی که از آنها با عنوان انحصاری MVNO یاد می‏شود جدی شده و گفته می‌شود تاکنون هشت شرکت برای فعالیت در این بخش اعلام آمادگی کردند و برای سایر متقاضیان فعالیت در این حوزه نیز تنها تا نیمه مرداد ماه فرصت باقی است. مطالعات صورت گرفته گویای آن است که براساس برآوردهای اقتصادی و حقوقی انجام شده، به‌منظور ارتقای رقابت بین اپراتورهای تلفن همراه، شرایط حاضر، زمان مناسبی است تا اپراتورهای مجازی تلفن همراه وارد بازار شوند.

طبق آنچه پیش از این اعلام شده بر اساس بررسی‌های صورت گرفته، به نظر می‌رسد راه ورود اپراتور چهارم تلفن همراه از طریق MVNO است، البته آنچه می‏تواند عامل موفقیت اپراتور چهارم موبایل شود تخصیص فرکانس‏های مناسب‌تر در باندهای ۷۰۰ و ۸۰۰ مگاهرتز است که در این‌صورت فضا برای توسعه خدمات در مناطق محروم‌تر فراهم می‏شود.

اما درخصوص اینکه اپراتور مجازی چیست و چه کارکردی دارد مدیر بررسی‏های اقتصادی سازمان تنظیم مقررات رادیویی پیش از این اعلام کرد: سرویس‏های اپراتور چهارم که به عنوان اپراتور مجازی در کشور فعالیت خواهند کرد همان سرویس‏های مشابه اپراتورهای موجود را ارائه می‏دهند و عمده تفاوتی که خواهند داشت این است که شبکه دسترسی یا همان طیف رادیویی را ندارند.

حسین فلاح در توضیح بیشتر این مطلب گفت: با توجه به اینکه کشور از نظر پوشش تلفن همراه به درجه اشباع رسیده است و مشترکان می‏توانند علاوه‌بر خدمات تلفنی از خدمات اینترنتی نیز با استفاده از سیم‌کارت‏هایشان استفاده کنند لازم است روی این بستر موجود خدمات محتوایی و ارزش افزوده جدید ارائه شود.

به عبارت دیگر MVNOها سرویس ویژه‏ای متفاوت از خدمات تلفن همراه ارائه نمی‏دهند، بلکه شرکت‌های اپراتور مجازی می‏تواند با استفاده از بستر تلفن‏های همراه محتوا و اپلیکیشن‏های داخلی را ارائه دهند و برای رسیدن به این نقطه لازم است میزان تولید محتوا افزایش پیدا کند.

اگرچه در حال حاضر بخش زیادی از محتوای اینترنتی تولید داخلی است، اما لازم است که از تولید‏کنندگان اپلیکیشن‏های داخلی حمایت بیشتری صورت گرفته و به نوعی نهضتی در تولید محتوا شکل گیرد. سیاست‌های دولت و وزارت ارتباطات نیز بر این مبنا استوار است که تولید محتوای داخلی تا مرز ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش پیدا کند، اما با توجه به اینکه خود دولت نمی‏تواند تامین‏کننده محتوا باشد، برای ایجاد زیرساخت‏های مورد نیاز آن تلاش می‌شود که اپراتور مجازی نیز یکی از این زیرساخت‏ها است.

«اصول حاکم بر پروانه‏های مجازی تلفن‏همراه» اسفندماه سال گذشته در کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات تصویب شد و بر این اساس اعلام شد: اشخاص حقیقی و حقوقی متقاضی دریافت پروانه MVNO می‌توانند با مراجعه به پرتال سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی و مطالعه دقیق این مصوبه و فراخوان صدور پروانه MVNO از شرایط دریافت پروانه و مدارک و مستندات لازم آگاه شده و از پانزدهم اردیبهشت تا پانزدهم مرداد سال جاری درخواست خود را همراه با مدارک و مستندات لازم به سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی ارسال کنند.

معاون بررسی‌های فنی و صدور پروانه رگولاتوری نیز به‌تازگی با بیان اینکه از زمان اعلام فراخوان صدور پروانه MVNO از اردیبهشت ماه تا کنون هشت درخواست به رگولاتوری ارسال شده که در حال بررسی است، گفت: شرکت‌هایی که تا کنون درخواست دریافت پروانه MVNO کرده‏اند قصد دارند در زمینه محتوا، حوزه‏های بانکی، سرویس‌های ارزش افزوده و ارتباطات ماشین به ماشین فعالیت کنند. به گفته صادق عباسی شاهکوه، پروانه اپراتورهای مجازی تلفن همراه (MVNO) به‌منظور افزایش رقابت، کیفیت و پوشش نیازهای جدید مشتریان و ترغیب نوآوری و ارائه خدمات ارزش افزوده در بازار تلفن همراه کشور صادر می‏شود و مقررات به گونه‌ای تنظیم شده که رقابت در خدمات پایه شکل نگیرد بلکه در خدمات جدید، فضای رقابت ایجاد شود.

نخستین MVNO توسط اپراتور دانمارکی TELE۲ راه‌اندازی شد و پس از آنکه موج این پدیده اروپا را فراگرفت، اپراتور مجازی موفق انگلیس در سال ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ شمسی) با برند Nextel به فروش خدمات مخابراتی اپراتور UK پرداخت. موفقیت این اپراتور فاقد شبکه و تجهیزات به شکل گیری اپراتور مجازی «ویرجین موبایل» در ایالات متحده آمریکا منجر شد. اپراتوری که توانست از ابتدای آغاز به‌کار خود تاکنون رقمی بالغ بر

۴۸۰ میلیون دلار درآمد داشته باشد.

طبق مصوبات هیات دولت حق امتیاز پایه پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه MVNO مبلغ ۵۰ میلیارد ریال تعیین شده و پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه نوع دوم به میزان ۲۰ میلیارد ریال به تصویب رسیده است.